r\
De Koning wereldkampioen in skiff
ZEELAND 21
lig. Dan is, pats boem, het goede
gevoel weer helemaal weg."
Diep dal
Lein en Lenie Lievense zijn sinds
2003 bezig met de Kustmarathon,
die elk jaar in de eerste week van
oktober is. Terwijl het evenement
steeds groter groeide, bouwde
Lein ook een geschiedenis van
ziek-zijn op. Elke keer als hij de
hardlopers en wandelaars in Zou-
telande verwelkomde, stond hij er
stralend bij. De nummers één bij
zowel de mannen als de vrouwen
tilde hij steevast op, sterk en fit als
hij was. Maar meermaals ging hij
in de maanden ervoor door een
diep dal.
„Hoeveel pech kun je hebben?"
vraagt Lein zich deze morgen af.
„Eerst had ik prostaatkanker.
Daarna kreeg ik blaaskanker. En
nu is het leverkanker. En weet je
wat het bijzondere is: het heeft
niets met elkaar te maken. De spe
cialisten zijn ervan overtuigd dat
het allemaal afzonderlijke ziektes
zijn, dat er dus niet van bijvoor
beeld mijn blaas iets uitgezaaid is
naar mijn lever. Ik heb dus ge
woon driedubbele pech."
Scan
Het begon in januari. Lein Lie
vense merkte zelf nog niks. Hij
ging op controle naar Rotterdam,
na drie jaar van blaasspoelingen.
De arts wilde voor de zekerheid
nog een scan laten maken, waarna
hij de inwoner van Zoutelande
pas een jaar later terug wilde zien.
Een paar dagen later ging echter
de telefoon: of Lievense
zo spoedig moge
lijk in het
Erasmus
kon
langskomen? „Ik antwoordde nog:
'Kan het niet telefonisch?' Nee
dus. Toen we eenmaal in het zie
kenhuis waren, zei de arts het ge
lijk: 'Het is helemaal mis. Het zit
in je lever.' Vervolgens gaf hij
mee: 'Ga maar leuke dingen doen.'
Tja, maar vanaf dan is niks meer
leuk."
Bij een nieuwe dokter
zeg ik meteen:'Je
mag me behandelen,
maar wil ik niet weten
hoe lang ik nog heb
Lein en Lenie Lievense zagen
deze onheilstijding absoluut niet
aankomen. Ze hadden op 1 ja
nuari, luttele weken eerder, hun
bedrijf overgedragen aan hun kin
deren. Als gepensioneerden zou
den ze eerst hun nieuwe huis ver
bouwen en vervolgens erin trek
ken. Daarna zouden ze op win
tersport gaan en later in het jaar
wilden ze gaan fietsen in Cuba.
De twee maakten plannen voor
van alles.
Lein: „Toen die arts het slechte
nieuws vertelde, dacht ik: 'Je hebt
het bij het verkeerde eind.'
Lenie: „Lein hielp volop mee
met de verbouwing. Hij was fit en
deed alles. We snapten niet wat
de dokter zei."
Lein: „Ik had het gevoel dat hij
helemaal mis zat. Dat hij boven
de verkeerde patiënt hing."
Het ene na het andere onder
zoek volgde en van april tot au
gustus onderging Lievense che
motherapie. Het idee was dat hij
daarvan een enorme beuk zou
krijgen en dat hij vervolgens iets
zou opknappen. Dat laatste ge
beurde echter niet, tot verwonde
ring van de behandelend arts. Die
snapt ook niet waarom het ge
wenste effect uitblijft. En meer
kuren kan het lichaam van Lie
vense niet aan. Ze gaan nu kijken
of er nog iets met experimentele
medicijnen te doen is.
Lenie: „Het gaat eigenlijk alleen
maar slechter. Hij kan niks meer.
Soms is Lein nog niet eens in staat
zijn arm op te tillen."
Lein: „Dan lig ik op bed en krijg
ik m'n arm niet eens zo'n klein
stukje omhoog. Dat heb ik nog
nooit meegemaakt. Ik heb vroeger
triatlons gedaan en marathons ge
lopen. En nu kan ik nog maar heel
weinig..."
Lenie: „Maar dat hij een sport
man is geweest, behoudt hem nu
ook wel. Hij weet wat afzien is.
Daardoor is hij er nu nog."
Lein: „Ik geef niet snel op. Als
sportman heb je toch een bepaald
karakter, een winnaarsmentali
teit."
Lenie: „We rijden nu al negen
jaar op en neer naar het zieken
huis in Rotterdam. Elke keer
kwam Lein er weer bovenop en
had je weer een vooruitzicht sa
men. Maar nu zeggen ze min of
meer: je hebt geen toekomst meer.
Dat is zo drastisch."
p»'
Lein: „Een termijn hebben ze
me nooit gegeven, want dat wil ik
niet. Want dan is er echt niks
meer aan. Dan ga je aftellen. Bij
een nieuwe dokter zeg ik dat ook
meteen: 'Je mag me behandelen,
maar ik wil niet weten hoe lang ik
nog heb.' Dan ga je denken: 'Dit is
mijn laatste kerst, dit is de laatste
verjaardag van mijn kleinzoon.
Lenie: „We zeggen gewoon ie
dere avond: 'We doen morgen
weer onze ogen open en dan zien
we wel weer.' Je kunt niks plan
nen. Ik ga ook niet weg. Als hij
goed is, proberen we met z'n
tweetjes iets te doen en als hij
zich slecht voelt, ga ik ook niet het
huis uit. Lein is positief, maar het
kost ook heel wat traantjes hoor."
Ontspanning
Ondertussen is het echtpaar uit
Zoutelande heel blij dat ze nog
iets te organiseren hebben: de
Kustmarathon. Lein kan fysiek
dan niet veel meer uitrichten,
maar vanuit hun duinwoning kan
hij nog wel het één en ander rege
len.
„De Kustmarathon is nog een
enorme ontspanning voor me",
vertelt hij. „Ik heb al heel veel uit
mijn handen moeten laten vallen,
maar vanuit huis probeer ik nog
zo veel mogelijk te doen. Er ko
men mailtjes binnen en die kan ik
beantwoorden, mensen bellen me
op met vragen. En op de sociale
media ben ik ook nog best actief.
Twitteren en Facebooken kan ik
prima vanuit mijn bed. Weet je,
als ik dat ook niet meer zou
doen, zou het leven bijna doel
loos worden."
Lein heeft Lenie ge
vraagd om hem nog
overal bij te betrek
ken. Hij schuift ook
nog gewoon aan bij
de vergaderingen
van de organisatie
commissie. „Ik zeg
dan wel: 'Laten we beginnen met
de rondvraag'. Die kan ik nog net
uitzitten. Als ze daarna over het
draaiboek beginnen, ben ik naar
bed. Dat ken ik toch uit mijn
hoofd."
Vorig jaar dachten de twee er
nog over om op termijn de organi
satie over te dragen aan anderen.
Nu kijken ze er totaal anders te
genaan. „Ik ga nu door, tenzij het
door mijn ziekte niet meer kan",
zegt Lein. „Ik wil mijn leukste
hobby niet ook nog kwijt. Ik vind
het ook geen manier om nu te
stoppen. Voorlopig gaan we nog
tien jaar door.Hij lacht. Maar
zegt dan serieus: „Zo staan we er
echt in. Ik ben nog heel positief."
Ik heb vroeger
triatlons gedaan en
marathons gelopen.
Nu kan ik nog maar
heel weinig
Op 5,6 en 7 oktober wil Lein er
ook nog zo vaak mogelijk bij zijn.
„Maar de voorwaarde is dat ik dan
wel goede dagen heb." Hij heeft
zich voorgenomen om de start
schoten te lossen bij de Ladiesrun
op vrijdagavond, de MTB-tocht op
zaterdagochtend, de Kustmara
thon op zaterdagmiddag én de
Wandelmarathon op zondagoch
tend. „En als het niet kan? Tja, dan
niet. Het weekend gaat ook zon
der mijn aanwezigheid door."
Normaliter geeft de organisator
de fmishers ook een ferme hand
druk aan de meet in de Langstraat.
Nu zal hij zich beperken tot hoog
uit de top drie bij de mannen en
vrouwen. „Daarna ga ik weer naar
huis. Ik kijk de rest wel op televi
sie."
De Koning, die vanwege één onvol
groeid been in het aangepaste spor
ten actief is, was in het Bulgaarse
Plovdiv al de grote favoriet. Hij had
eerder in 2018 al sterk gepresteerd in
het wereldbekercircuit en op het
WK was hij eerder in de week veruit
de snelste in de series.
Het bijzondere is dat De Koning
(28) pas aan zijn eerste jaar in de
skiff- een eenpersoons boot - bezig
is. Al zes jaar is hij actiefin de ge
mengde klasse, eerst met Esther van
der Loos en nu met Annika van der
Meer. Die paralympische discipline,
waarin hij in 2017 voor de eerste keer
een wereldtitel pakte, is het belang
rijkst voor de Bevelander. Met Van
der Meer heeft hij namelijk één
groot doel: goud in Tokio in 2020.
In de boot mag en kan De Koning
zijn beide benen niet gebruiken,
maar met zijn bovenlichaam en ar
men legt hij iedereen over de knie.
In de finale van vrijdagochtend nam
hij gestaag afstand van de anderen.
Met een eindtijd van 8.35,89 minu
ten bleef hij Canada (zilver) en Italië
(brons) enkele bootlengtes voor. Hij
brak zijn eigen wereldrecord net
niet.
Vandaag kan De Koning er met Van
der Meer nog een titel aan toevoe
gen. In de finale van de gemengde
klasse zijn ze ook de huizenhoge fa
voriet.
Het skiffen, dat niet op het pro
gramma staat bij de Paralympics,
doet hij erbij. Om een nog comple
tere roeier te worden en om tijdens
het seizoen nog wat meer wed-
strijdprikkels te krijgen.
zaterdag 15 september 2018
GO
heb ik nog iets om handen'
- Lein Lievense
- Lein Lievense
Corné de Koning is gisteren voor
de tweede keer in zijn carrière
wereldkampioen geworden. De
pararoeier uit Goes racete in zijn
skiff met overmacht naar het
goud. Op de baan van 2000
meter liet hij de concurrentie
zeven seconden achter zich.
Roeland van Vliet
Plovdiv
Corné de
Koning, we
reldkampioen
op een indivi
dueel nummer.
FOTOMERIJNSOETERS
