i
7
INTERVIEW BRITT VAN BAARLEN
Britt van Baarlen,
die met haar baby
vastzit in een hotel in
Egypte, wordt
overstelpt met
reacties van mannen
die haar willen helpen
en voor het kind
willen zorgen. Deze
krant zocht Britt op.
Al die koekjes en
dietoetjesbarin
het hotel. Ik dacht
dat ik daarvan was
aangekomen
Normaal gesproken zou je
de 18-jarige Rotterdamse
totaal niet horen klagen
over dit paradijs aan de
Rode Zee met wuivende
palmbomen, een wit strand en een
heldere zee. Ze komt niet voor niets
al dertien jaar in Hurghada. Sommige
medewerkers kennen haar zelfs nog
uit de tijd dat ze er met een pop
speelde. Maar de kersverse moeder
kan er nu niet van genieten. „Als je
de hele dag op je kamer bent, word je
daar niet vrolijk van."
Het liefst had ze het vliegtuig ge
pakt nadat haar zoontje ter wereld
kwam. Maar ze wachten nog steeds
op een geboorteakte waarmee hij een
visum in zijn noodpaspoort kan krij
gen. Die komt maar niet omdat de
vader van Yassin niet bekend is; een
groot probleem voor de Egyptische
autoriteiten.
Zolang het niet is opgelost, pro
beert Britt er samen met haar moe
der het beste van te maken in de ho
telkamer die steeds meer op een ba
bykamer begint te lijken. De eerste
knuffels van familie en vrienden uit
Nederland staan op de rand van het
bed. Op de televisie hangt een ge-
boortekaart en het dressoir ligt vol
speentjes, flesjes en babyvoeding.
Na bijna twee weken improviseren
in deze bijzondere kraamkamer, lukt
het steeds beter om Yassin de zorg te
geven die hij nodig heeft. Wassen
doen ze hem in de wastafel van de
badkamer. „Maar dat kan niet meer te
lang duren, want dan is hij daarvoor
te groot geworden", zegt Britt terwijl
ze haar zoontje liefkozend aankijkt.
Genieten
Ideaal is de situatie natuurlijk niet.
Het liefst gaat Britt morgen naar huis.
„In het begin ben ik daar heel erg
mee bezig geweest. Maar ik probeer
er niet meer zo gefrustreerd over te
zijn. Ik wil vooral kunnen genieten
van mijn kleine mannetje. Het zal
toch wel een keer goed komen, mag
ik hopen?"
Het bizarre verhaal van Britt begint
uitgerekend op de dag dat ze zou ver
trekken uit Hurghada. Britt had een
lange zomer vrij en verbleef sinds
juni samen met vrienden in Hurg
hada, waar familieleden een apparte
ment hebben. Zondag 2 september
voelt ze zich niet lekker. Ze heeft
aanvankelijk geen idee wat het is tot
dat blijkt dat ze moet bevallen van
een jongetje. Hij is kerngezond, zal
later in het ziekenhuis blijken. „Het
is ongelooflijk, maar tegelijk ook zo
mooi", zegt Britt. Ze noemt hem Yas
sin. Een Arabische naam omdat hij
hier is geboren en omdat ze zelf zo is
vergroeid met Egypte. Yassin bete
kent rijk. „En zo voel ik mij ook sinds
de bevalling."
Personeelsleden van het hotel zijn
superlief. „Dat heeft mij echt op de
been gehouden hier toen mijn moe
der er de eerste dagen nog niet was.
Ik moet er niet aan denken dat dit
was gebeurd in het vliegtuig."
Hoe kun je negen maanden zwan
ger zijn zonder het te merken? En
zonder dat anderen het merken? Nie
mand in haar familie, vriendenkring
en in het hotel had het in de gaten.
Toen Britts moeder Sylvia haar afge
lopen zomer voor het eerst in weken
weer zag, schrok ze wel even. Haar
dochter was flink aangekomen. 'Ben
je zwanger ofzo?', grapte ze nog. Be
dankt ma, dacht Britt alleen maar,
zonder een moment te beseffen dat
ze snel moeder zou worden. „Al die
koekjes en die toetjesbar in het ho
tel. Ik dacht dat ik daarvan was aan
gekomen in de drie maanden dat ik
hier zat."
Het heeft niet veel zin om er lang bij
stil te staan, vinden ze. Belangrijker
is dat ze wegkomen. Dat eist hun
aandacht op. Voortdurend is er over
leg. Met een advocaat. Met de ambas
sade. Als deze krant er is krijgen ze
bericht van het ministerie van Bui
tenlandse Zaken. Er wordt aan ge
werkt en we hopen dat er snel een
oplossing is, luidt de boodschap.
Vader
Het is een verhaal dat ze zo langza
merhand wel kennen. Soms fanta
seert Britt weieens over hoe dit hele
gedoe sneller opgelost had kunnen
worden. Had ze niet gewoon een be
kende uit Nederland naar voren
moeten schuiven als de vader? Er wa
ren genoeg onbekende mannen die
dat afgelopen dagen voorstelden via
Facebook. Sommigen wilden niet al
leen 'op papier' vader worden, maar
ook wel voor het kindje zorgen.
De echte vader, die ze niet goed
kende en na het feestje in november
nooit meer heeft gezien, zat daar ove
rigens niet bij. Hij kan haarveel el
lende besparen, maar na alle publici
teit heeft Britt de hoop opgegeven
dat hij zichzelf meldt. Het hoeft van
haar ook niet meer. „Het is mijn
kindje. Dat staat gelukkig wel vast en
ik ga heel goed voor hem zorgen."
Een 'nepvader' had haar alleen
maar meer in de problemen kunnen
brengen, beseft Britt al te goed. Het
moet netjes opgelost worden. Al hun
hoop hebben ze gevestigd op minis
ter Stef Blok van Buitenlandse Zaken.
Hij kan het breekijzer zijn om snel
naar huis te kunnen.
En dan? „Ga ik eerst naar mijn va
der. Hij heeft Yassin nog helemaal
niet kunnen vasthouden, maar alleen
op video's gezien."
vrijdag 14 september 2018
GO
'Het komt toch wel een
keer goed, mag ik hopen'
Raymond Boere
Hurghada
J
Britt, haar moeder
Sylvia en hotelperso
neel met baby Yassin.
FOTO ADR EN PRIVÉBEELD
Kijk op de site bij /video
voor een interview met
Yassins oma en een
kijkje in de hotelkamer
