10
n
Kind van de
rekening
ECHTSCHEIDING ADVOCATENPRAKTIJK
Dat stellen die een paar jaar eerder nog
intens gelukkig waren, elkaar bij een
scheiding zo naar het leven kunnen staan,
daar kan advocaat Ron Cohen nog steeds niet
aan wennen. Voor de Dag van de Scheiding,
vandaag, trok deze krant met hem op. „Je
hebt zelf in de hand hoe erg het lijden wordt."
ohens handen
glijden over
dikke dossier
mappen op zijn
I bureau. „Hier,
een stapel con-
ceptscheidings-
overeenkomsten. En dit is een ver
weerschrift over de hoogte van de
partneralimentatie in een zaak."
Het is inmiddels een bekend ge
geven: de nazomer is niet alleen
voor landbouwers oogsttijd, maar
ook voor echtscheidingsadvocaten
als meester Ron Cohen (54) - kan
toorhoudend te Sittard. Zijn secre
taresse kan nog net koffie brengen,
maar verder zit ze in september
beduidend meer aan de telefoon
dan in andere maanden. Hoe idyl
lisch de gedachten bij een zomer
vakantie vooraf vaak zijn, een al
langer wankelend huwelijk plet-
tert juist in die periode in een
Frans, Italiaans of Spaans ravijn.
Onderkoeld zegt de secretaresse,
tussen twee telefoontjes door:
„Maar dan zijn de kinderen nog in
de buurt. Pas als zij weer naar
school zijn, is er ruimte om actie te
ondernemen en bijvoorbeeld een
advocaat in de arm te nemen."
Er zijn - naast de zomervakantie
- nog twee piekmomenten in de
echtscheidingswereld: na de feest
dagen en zeker hier in het zuiden
na carnaval. „Dé momenten dat
mensen uit hun normale doen
zijn", meent Cohen, al een kleine
30 jaar gespecialiseerd in het fami
lierecht. Zijn niet-wetenschappe-
Iijk onderbouwde onderbuikge-
voel: „Niet alleen in de dagelijkse
sleur, maar ook op momenten dat
het leuk en ontspannen zou moe
ten zijn, valt de partner tegen. Dat
is de druppel."
Overspel
O ja, er is overspel. Er zijn mensen
die zelf buitengewoon tevreden
zijn over hun huwelijksleven en
nooit, nooit, nooit zagen aanko
men dat hun doodongelukkige
partner hen zou verlaten. Er zijn
drama's rond overleden kinderen
die stellen uit elkaar drijven, Co
hen hoort het allemaal. Van de
'newlyweds' die twee maanden na
de bruiloft al wilden scheiden,
want 'het was 't toch niet', tot de
vrouwelijke zeventiger die na een
lang huwelijk besloot haar man
toch maar te verlaten, omdat ze
niet meer met zijn verzamelwoede
om kon gaan.
Cohen: „Het mooiste is als de
mensen die zich tot mij wenden
gemeenschappelijk het besluit
hebben genomen dat het zo niet
langer gaat en dat ze allebei een
nieuwe start willen maken. Deze
mensen gunnen elkaar wel wat.
Kijk, voor beide partijen betekent
scheiden lijden - altijd. De enige
die er beter van wordt, ben ik als
advocaat. Maar je hebt het zeifin
*7
Zodra de scheiding
enigszins ontspoort,
worden alle
machtsmiddelen
ingezet
de hand hoe erg het lijden wordt.
Je moet verder, echt. Wie alleen
maar naar het verleden kijkt, staat
met z'n rug naar de toekomst."
In de hal van de Maastrichtse
rechtbank verruilt hij zijn ruitjes
colbert haastig voor de zwarte toga
('m'n jurk') en geeft hij zijn man
nelijke cliënt een stevige hand
druk. Negen jaar geleden stond hij
hem ook bij, toen hij en zijn
jeugdliefde uit elkaar gingen. Sa
men hebben ze één kind. Inmid
dels heeft hij met een andere part
ner ook een gezin en daarom zijn
z'n alimentatieverplichtingen niet
meer op te brengen. Nu wil hij een
flink lager bedrag betalen, met te
rugwerkende kracht tot de ge
boorte van zijn tweede kind, een
paar jaar geleden. Cohen, na de
zitting die achter gesloten deuren
plaatshad: „Daar gaat de rechtbank
zelden in mee, want dat geld is
vaak al uitgegeven. Natuurlijk
vroeg de rechter mijn cliënt
waarom hij niet direct na de ge
boorte van zijn tweede kind met
zo'n verzoek kwam. Cliënt ant
woordde dat hij dat wel wilde,
maar dat zijn ex toen dreigde dat
hij hun kind nog minder vaak zou
zien. Dit ontkende ze nu op de zit
ting uiteraard."
Patroon
Dit is een veelvoorkomend pa
troon, zegt Cohen: „Zodra de
scheiding enigszins ontspoort,
worden direct alle machtsmidde
len ingezet. Dat is iets waar ik nog
steeds niet aan kan wennen: dat
mensen die een paar jaar eerder
nog dolverliefd waren dan zo ge
harnast tegenover elkaar staan. Dat
ze geen enkele compassie meer to
nen, ook al zijn er vaak kinderen in
het spel."
Het schrijnendste geval, uit de
afgelopen 28 jaar? Cohen denkt
lang na. Dan, met een aanmerke
lijk zachtere stem: „Ik stond een
Marokkaanse vrouw bij, die ge
scheiden was van de Somalische
man waar ze een kind van had ge
kregen. Constant zei ze dat ze geen
omgangsregeling wilde, omdat ze
bang was dat hij hun kind zou
ontvoeren. De wederpartij ont
kende die plannen bij hoog en bij
laag, meneer was zelfs bereid zijn
paspoort in te leveren. De om
gangsregeling kwam er, het ging
korte tijd goed, maar na het derde
of vierde weekeinde werd het kind
niet teruggebracht bij de moeder.
Zeer waarschijnlijk toch op de één
of andere manier naar Somalië ge
gaan, waar destijds een burgeroor
log woedde. Ik heb Buitenlandse
Zaken ingeschakeld. Hun ant
woord: Somalië is oorlogsgebied,
daar hebben we nu geen post. Mijn
cliënt heeft haar kind nooit meer
teruggezien."
vrijdag 14 september 2018
Jeroen Schmale
Sittard/Maastricht
'Scheiden
is lijden. Altijd!'
- Ron Cohen, advocaat
De helft van de huidige vol
wassenen die als kind een
scheiding meemaakte, is on
tevreden tot zeer ontevreden
over hoe hun ouders uit elkaar
gingen. Slechts 15 procent
kijkt tevreden terug op het in
grijpende proces. Dat blijkt uit
onderzoek van de Neder
landse Vereniging van Familie
rechtadvocaten en Schei
dingsmediators (vFAS), die de
Dag van de Scheiding heeft
bedacht.
