'Ik wil nog eens Jane Austen in het Engels lezen
Smeltkroes van intriges
In twaalf maanden tijd
schreef Willem Asman
een verhaal van 300.000
woorden, knipte de om
vangrijke tekst op in drie
grote stukken en de trilogie
over de schimmige organi
satie Rebound was geboren. Zijn monsterklus bleef
niet onopgemerkt. Voor het eerste deel, Enter, ont
ving Asman in juni de Gouden Strop. In diezelfde
maand verscheen het slot, Exit (Ambo Anthos, 20).
In de trilogie lezen we hoe het Tyler, het jonge
Amerikaanse meisje uit Asmans debuut De Cassan
dra Paradox (2006) dat door de CIA wordt verraden,
in de afgelopen jaren is vergaan. Ze is ondergedo
ken en wordt door Rebound van een nieuwe iden-
MAN
titeit voorzien. Ruim duizend pagina's later is ze
doorgedrongen tot de top van de organisatie, ze is
een van de vier 'ringdragers' die het beleid bepalen.
In het boek figureren ook mensen van vlees en
bloed. In Enter lezen we dat met onderwereld
koning Stanley Hillis een deal in de maak was
voordat hij begin februari 2011 in Watergraafsmeer
werd geliquideerd. En Asman beschrijft in het slot
de ware toedracht achter de val van Dominique
Strauss-Kahn, toenmalig IMF-topman en seksfees
tenbezoeker.
De drie Rebound-thrillers vallen lastig afzon
derlijk te lezen. De smeltkroes van intriges en
complotten, het optreden van de CIA en de
Mossad, de opkomst en ondergang van vele perso
nages vereisen de volle aandacht van de lezer. In
Exit wordt overigens behoorlijk veel afgekletst en
dat gaat enigszins ten koste van de actie.
Desondanks kan voor Asman alleen maar eerbie
dig de hoed worden afgenomen als waardering
voor deze verrijking van het thrillergenre.
Schrijver
leest
Ik lees nu
Wat ik zelf had willen
schrijven
Wélk boek heeft je
leven veranderd?
Wat ik wil herlezen
In mijn jeugdjaren
verslonden
magazine 37
THRILLER
WILLEM ASM AN, REBOUND-TRILOGIE
PM
Peter Kuijt
Van filmmaker en schrijver
Peter Delpeut verscheen
zojuist In het zwart van de
spiegel, een roman over een
filmmaker die lijdt aan een oog
kwaal, waardoor zijn blikveld
vernauwt.
„Pnin van Vladimir Nabokov. Als ik
een project af heb, raak ik altijd
een beetje ontheemd. In dat geval
grijp ik meestal naar een klassie
ker. Ik hou erg van figuren zoals
professor Pnin. Mensen die er
gens in hun leven een verkeerde
afslag hebben genomen en daar
de rest van hun leven aan vastzit
ten. Vooral het verborgen verdriet
van zulke mensen waar de wereld
vaak een beetje meewarig naar
kijkt, spreekt me aan."
„Ik was stikjaloers toen ik Het
meten van de wereld van Daniël
Kehlmann las, over de tegenstel
ling tussen twee 19de-eeuwse
wetenschappers, de ontdekkings
reiziger Von Humboldt en de
thuisblijver Gauss die als land
meter de wereld minutieus in kaart
brengt. Zo verschillend, terwijl ze
in wezen met hetzelfde bezig zijn."
„De korte verhalen van Jorge
Louis Borges. Ik las ze toen ik een
jaar of 18 was en ze zijn nooit
meer weggezakt. Borges brengt
de wereld terug tot één grote lite
raire constructie. Fenomenaal hoe
hij fantasie en werkelijkheid tegen
over elkaar zet of verschillende
werelden laat spiegelen."
„Alle romans van Jane Austen,
in het Engels. Ik heb de meeste
in het Nederlands gelezen, maar
daardoor iets wezenlijks gemist.
Austen schrijft over de even be
leefde als bekrompen conversa
tiecultuur uit haar tijd en stelt die
aan de kaak. Dat doet ze aan de
hand van heerlijk venijnige woord
spelingen en dubbele bodems.
Een rijkdom en gelaagdheid die in
de vertalingen onherroepelijk ver
loren gaat. Onvergeeflijk eigenlijk,
dat ik ooit zo lui ben geweest het
Engels links te laten liggen."
Pim Pandoer en Arendsoog. Ik las
ze stiekem, in bed, onder de de
kens met een zaklantaarn, omdat
ik al moest slapen. Juist dat stie
keme maakte het spannend. In
die zin zou je de literatuur uit mijn
jeugd ook een grote guilty plea-
sure kunnen noemen."
Peter Sierksma
WG
