8
Sint-Maarten was 25 jaar lang het gedroomde
paradijs voor Koos de Klerk (61) uit Alblasserdam.
Totdat orkaan Irma, vandaag precies een jaar geleden
alles verwoestte. Nu wil hij nooit meer terug.
SINT-MAARTEN EEN JAAR NA DE RAMP
n mj'
orkaanbestendige luiken voor de
ramen heeft, besluiten ze tijdelijk
een appartement te huren bij het
Simpson Bay Resort. De Klerk
heeft hier ooit gewerkt en hier zijn
ze zeker veilig voor het aanstor
mende natuurgeweld.
De avond voordat het noodweer
losbarst, zet De Klerk alle meubels
voor de ramen en deuren om wind
en regen buiten te houden. De
hele nacht schuilen ze in de bad
kamer, de veiligste plek in het
huis. Buiten gaat het steeds harder
tekeer. De wind huilt en beukt op
het gebouw alsof er onophoudelijk
iemand met de hamer op de muur
ramt. Zo erg heeft De Klerk het
nog nooit meegemaakt, beseft hij.
Urenlang is het gissen wat zich
buiten precies afspeelt. Het is pik
kedonker en te gevaarlijk om een
stap buiten de deur te zetten. Pas
bij het ochtendgloren kan De
Klerk de schade opnemen. Hij is
totaal verbijsterd. Dit zag hij zelfs
niet toen hij op uitzending was tij
dens de Libanese burgeroorlog.
Gebombardeerd
Sint-Maarten oogt alsof het uren
lang is gebombardeerd. Talloze da
ken zijn van huizen gewaaid. Veel
woningen compleet weggevaagd.
Boten die in de havens liggen, zijn
opgetild en op het land geslingerd.
Palmbomen, die bekendstaan om
hun veerkracht, zijn als lucifer
houtjes afgebroken en struiken die
er nog wel met de wortels in de
grond staan, hebben geen blad
meer aan de takken. De straten
zijn één grote ravage. „Ik pakte
mijn vriendin vast en samen heb
ben we eerst een potje gejankt.
Wat een puinhoop was dit."
Ook het huis van De Klerk heeft
het niet overleefd. Alleen twee
muren staan nog overeind. Het tij
delijke onderkomen in het hotel,
Het uitzicht is
even wennen.
Waar Koos de
Klerk op Sint-
Maarten werd
omringd door
tropische pal
men en mangobomen, kijkt hij nu
uit op de ingang van een super
markt. Maar de Libanon-veteraan
hoor je niet klagen. Hij prijst zich
maar wat gelukkig in zijn aanleun
woning op de tweede verdieping.
Hier heeft hij tenminste weer een
dak boven zijn hoofd. En dankzij
hulp van familie en vrienden ook
weer een bank om op te zitten. „Er
stonden alleen nog twee muren
overeind van ons huis, nadat or
kaan Irma was uitgeraasd. We
hadden niets meer."
Woensdag 6 september 2017
trekt de zwaarste orkaan ooit over
het eiland waar Koos de Klerk
sinds 1993 woont en werkt. Hij
heeft er zo veel orkanen meege
maakt dat hij zich in eerste instan
tie niet gek laat maken als de waar
schuwingen voor Irma steeds on
heilspellender worden. Hij en zijn
vriendin weten precies wat ze
moeten doen. Ze slaan veel water
in. Kant-en-klaarmaaltijden. Eten
in blik. Bonen. Soep. Daarmee
moeten ze het zeker een week uit
Mijn vriendin
en ik hebben
eersteen potje
gejankt. Wat een
puinhoop was
dit
om het eiland tijdelijk te verlaten.
Helpen met opbouwen is voor De
Klerk geen optie; hij is slecht ter
been na een hersenbloeding een
paar jaar geleden. Maar de evacua
tie laat nog even op zich wachten.
In het hotel proberen ze er tussen
de puinhopen het beste van te ma
ken. „Gelukkig hadden ze er een
generator zodat we drie uur per
dag toch nog wat stroom hadden.
Daarmee konden we in elk geval
een maaltijd bereiden."
Drie dagen na de ramp haalt de
fensie de eerste Nederlanders op
die weg willen. Koos de Klerk is
erbij. Met niet meer dan een paar
tassen kleren, die zijn vriendin in
het verwoeste huis bij elkaar heeft
kunnen houden. Omdat hun
nieuwe appartement met grote
buitenplaats en barretje nog geen
blijkt hun redding. „Alles wat we
hadden, was weg."
Het stel besluit dat het beter is
kunnen rapen, rijden ze naar de
luchthaven. Het is een ritje dat De
Klerk zijn leven niet meer zal ver-
donderdag 6 september 2018
GO
Raymond Boere
De ravage op Sint-Maarten was groot. Van de woning van Koos
de Klerk stonden na het passeren van orkaan Irma alleen nog
twee muren overeind. Hij is al zijn foto's kwijt, fotoanp
