MIJN FOTO
r
11
ledereen heeft wel een foto waar een heel verhaal achter zit. Dat verhaal tekenen wij graag op. Vandaag
vertelt Janneke Langerak (37) uit Zuiddorpe over een foto die ze ruim twintig jaar geleden maakte.
Het lijkt zomaar een foto van
een willekeurige boom. Ei
genlijk is het dat ook. En toch
is het een foto met een ver
haal: een foto die op veel plekken in Ne
derland is geweest en die voor Janneke
Langerak haar 'stukje Zeeland' was in
de grote stad. „Als tiener fietste ik da
gelijks van Zuiddorpe naar de middel
bare school in Terneuzen", vertelt ze
met de foto in haar hand. „Een pokke-
eind fietsen, ongeveer drie kwartier.
Langs het fietspad waren in de jaren ne
gentig nieuwe boompjes geplant. Er
stond één boom tussen, die was een
beetje anders. Het leek net een Afri
kaanse boom die met zijn takken hori
zontaal groeide."
Gekerfd
Langerak vond het zo'n bijzonder ge
zicht dat ze als zestienjarig meisje een
foto maakte van de boom. „Een jaar la
ter heb ik stiekem met een mes mijn
naam in de boom gekerfd. Zo voelde het
als 'mijn boom'." Om zich niet te verve
len tijdens het fietsen, ging ze de bo
men tellen. „Ik ben op 27 juni jarig en
hoopte daarom dat mijn boom nummer
27 was. Op de heenweg klopte dat niet;
het was de 25ste of 26ste. Dan maar op
de terugweg proberen, dacht ik, maar
ook daar kwam het niet uit. Ik baalde
daar zo van dat ik zelfs overwoog om er
een extra boom tussen te planten."
Op al haar studentenkamers ging de
foto vrolijk mee. „Eerst naar Amersfoort
en later naar Utrecht, meestal stond hij
op het toilet. Ik had inmiddels een
lijstje om de foto gedaan. Het was mijn
stukje Zeeuws-Vlaanderen in de grote
stad."
Haat-liefdeverhouding
Als student keek Langerak soms met
weemoed naar de foto. „Ik heb een
haat-liefdeverhouding met Zeeuws-
Vlaanderen. Als puber wilde ik er zo
snel mogelijk weg, maar later verlangde
ik soms naar de eenvoud. Hier kon je in
je lelijkste, nietszeggende blauwe re
genpak fietsen en niemand die opkeek,
maar in de stad had ik het gevoel dat ik
er altijd leuk moest uitzien. Dan pakte
ik de foto en dacht terug aan vroeger."
In 2007 verhuisde Langerak terug
naar Zeeland en inmiddels staat de foto
in de woonkamer op de piano. „Vele ja
ren heb ik de bomen aan de provinciale
weg niet gezien. Er lagen daar te veel
pijnlijke herinneringen: in de brugklas
werd ik gepest en mijn middelbare
schooltijd was ook geen leuke periode.
Een paar weken geleden dacht ik
ineens, hoe zou het met mijn boom
zijn? Toen ben ik voor het eerst sinds
twintig jaar weer gaan kijken. Net als
vroeger telde ik de bomen, die inmid
dels een stuk groter zijn geworden. Met
de foto in mijn hand ben ik gaan verge
lijken en zo vond ik 'mijn boom'. Mijn
naam stond er helaas niet meer in. Hoe
ik de boom dan toch herkende? Hij is
graag anders dan de anderen, net als
ik."
donderdag 6 september 2018
GO
'Hij is graag anders, net als ik'
Hans Puik
-
De boom die Janneke Langerak zo bijzon
der vond, dat ze er een foto van maakte en
die altijd heeft bewaard.
REPRODUCTIE EN FOTO PETER NICOLAI
Janneke Langerak bij de boom die inmid
dels heel wat groter is geworden.
