naar
school
8
Met alle maatschappelijke veranderingen lijkt de middelbare
school de afgelopen decennia een compleet andere wereld te zijn
geworden. Maar vraag het leraren en conciërges: eigenlijk zijn er ook
veel dingen hetzelfde gebleven.
Voorbij deze deuren geen eten.
drinken of kauwgum.
Pas na de bel mag je naar binnen
door de klapdeuren.
en je wordt overvallen door een oh-
ja-gevoel. Die klapdeuren, een hal
met allemaal trappen, zo'n groot
houten fietsenhok, die geur (tsja, hoe
omschrijf je een schoollucht) en het
welbekende conciërgehok ('hier mel
den').
Conciërge Buizer tovert een blauw
papiertje tevoorschijn. „Als ze te laat
zijn, krijgen ze nog steeds zo'n
briefje." En die smoesjes... „Ze zeg
gen nog steeds dat de bus niet op tijd
kwam of ze een lekke band hadden.
Dus dan zeg ik: ik kom wel even kij
ken, loop maar vast. En dan ga ik er
snel achteraan. Hoor je ssshhh als ik
aankom. Ja, draai dat ventiel maar
dicht hoor." Hij lacht. De conciërge
kent zijn pappenheimers. Want eer
lijk is eerlijk, het zijn toch wel vaak
dezelfde leerlingen die zich moeten
melden.
Mondiger
Ook al lopen leerlingen tegenwoor
dig continu met hun mobieltjes op
zak en zijn ze soms wat mondiger, in
de aard veranderen ze geen steek.
„Hoe ze reageren, denken en doen.
Jongeren blijven jongeren", ervaart
aardrijkskundeleraar Paul Deutekom
van het Willibrord Gymnasium in
Deurne. Ze vinden het leuk als lera
ren iets persoonlijks vertellen, stellen
het op prijs als een leraar oprechte in
teresse in hen toont.
Het nieuwe schooljaar trapt af. In zeven
afleveringen laten we zien hoe basisschool,
brugklas en universiteit de draad weer oppakken.
Vandaag deel 4 over leraren en conciërges.
Natuurlijk, de leer
lingen zitten hele
pauzes append in
de aula en lopen
niet meer alleen
met XL rugzakken.
„Die meiden ko
men hier aanlopen alsof ze uitgaan;
mooi opgemaakt, mooie tasjes erbij,
mooie kleren. Prachtig", beschrijft
conciërge Jan Buizer (54, al 33 jaar
werkzaam op het Hoeksch Lyceum in
Oud-Beijerland). En ja, ze hebben
meer problemen: het aantal kinderen
met vier ouders is vele malen groter
dan decennia geleden.
Maar tegelijkertijd is er op de mid
delbare school van nu weinig veran
derd. Al dertig jaar ziet hij elke och
tend weer hetzelfde ritueel. In drom
men komen de leerlingen 's ochtends
op school aan voor het eerste lesuur,
de meesten op de fiets. De zoemer
schalt door het gebouw als de lessen
beginnen en eindigen. Vervolgens
komt de kudde leerlingen in bewe
ging om van lokaal te wisselen.
Loop het Hoeksch Lyceum binnen
In de aula spelen nog steeds herken
bare krachten. Er zijn groepjes leer
lingen die altijd gezellig zitten te
kletsen. Sommige pubers zijn de
standaard troepmakers. Dan heb je
nog die jongens die altijd met zijn
drieën zijn. „Ja, de drie musketiers",
knikt conciërge Buizer. Maar tegelij
kertijd zijn er altijd een paar eenlin
gen die in hun uppie bij een paal
staan. „Dat is best zielig, want die
vinden geen aansluiting in de klas.
We melden dat vrij snel bij een men
tor, zodat die de leerlingen in de ga
ten kunnen houden", zegt Buizer.
maandag 27 augustus 2018
Ellen van Gaaien
Sommige
dingen
veranderen
nooit
A Loop een school binnen en je wordt overvallen door een oh-ja-gevoel.
A Conciërge Jan Bui
zer: je bent echt een
aanspreekpunt voor
leerlingen.
FOTO'S ARIE KIEVIT
