Mijn ma
Bijna vier jaar lang schreef Hugo Borst wekelijks over zijn dementerende
moeder. Vorige week vrijdag, 17 augustus, overleed zij.
a las voornamelijk romans,
maar in haar boekenkast
stonden de nodige bloem
lezingen Nederlandse poë
zie. Soms lag er een bundel op tafel,
met een boekenlegger ertussen. Op
een dag heeft ma haar Parker (oranje
met chroom) ter hand genomen. In
een la vond ik twee door ma met de
hand overgeschreven gedichten. De
gestorvene van Ida Gerhardt en deze
van Guillaume van der Graft.
Zonder te weten waarheen het beweegt
Zonder te weten waarheen
Vallen de appels en rijst het deeg
Zonder te weten waarheen
Waaien de dagen en slaat de tijd
Zonder te weten waarheen
Worden de mensen uitgeluid
Zonder te weten waarheen
Niks ten nadele van Mieke Telkamps
Waarheen waarvoor natuurlijk, maar
dit is andere koek. Ma had stijl. Ma
had smaak. En, inderdaad, de conclu
sie dat ze onderweg (1929-2018) haar
katholieke jas heeft uitgedaan klopt.
Dat was geen demonstratieve daad
trouwens. Dat ging vanzelf. 41
magazine 27
M
Dag ma
WG
