Niet clom
Sopraan
Kamp
Meneer Verschoor was docent geschiedenis
en staatsinrichting aan de rooms-katholieke
scholengemeenschap Marianum in Groenlo. Ik
kwam bij hem in de klas toen ik in 1981 op mijn
16de van de mavo naar 4 havo ging.
Tot die tijd werd nooit naar mijn mening ge
vraagd. Sterker nog, het was niet de bedoeling
dat ik er een had. Thuis kreeg ik van mijn vader
te horen dat ik 'dom' was. Ik kon maar beter mijn
mond houden. Hoewel ik van mijn vader naar de
huishoudschool moest, mocht ik, 'omdat ik zo
zeurde', alsnog naar de mavo. Daar wist ik al snel
dat ik naar de havo wilde. En daarna naar het
vwo. Ondanks die enorme twijfel aan mezelf.
Want kon ik dat wel? Was ik slim genoeg? Als
je continu te horen krijgt dat je dom bent, ga
je het geloven.
Tot ik op de havo geschiedenisles kreeg van
Jan Verschoor.
Ik weet niet eens meer waar de les over ging,
maar plotseling hoorde ik hem zeggen: 'Wat
vind jij ervan, Tanja?' Meerdere klasgenoten had
den al geantwoord. Ik ging ervan uit dat ik toch
niet gevraagd zou worden. Maar het gebeurde
wel. Ik voelde me enorm overvallen, ontzettend
dom, schaamde me vreselijk en stotterde dat ik
het niet wist. Er schoot me niets te binnen.
Verschoor moet gezien hebben hoe ik wor
stelde met een antwoord, en vooral met mezelf.
'Weet je wat', zei hij, 'denk er thuis maar rustig
over na. In de volgende les vraag ik het nog een
keer. Ik weet zeker dat je dan wel een antwoord
kunt geven.'
En ik dacht na, thuis op mijn kamertje. Dagen
lang. Zonder dat iemand het wist. Wie zou me
ook kunnen helpen?
De volgende les had ik een ant
woord en meneer Verschoor vroeg
ernaar. Hij gaf me zelfs een com
pliment: 'Heel goed, Tanja.' Dat
laatste had ik in geen tijden ge-
hoord.
Ik heb vier jaar lang geschiedenis en staatsin
richting van hem gehad. Ik genoot van elke les.
Zoog alle informatie in me op. Hij kon ook zo
mooi vertellen.
Toch is die ene les in de vierde klas van de
havo de belangrijkste gebleven. Sinds die les be
sefte ik dat ik een mening kon en mocht hebben.
Ik realiseerde me daardoor na verloop van tijd
dat mijn vader ongelijk had. Ik was niet dom. Het
was vaak moeilijk en zwaar, maar uiteindelijk
heb ik mezelf ontwikkeld en mijn talenten
benut.
Voor Jan Verschoor was ik misschien een van
de vele leerlingen die hij had. Maar voor mij blijft
hij de docent die me zelfvertrouwen gaf.
Op de mulo in Tilburg kregen wij
Nederlands van mevrouw Van Os-
Knaapen. Ik praat dan over de jaren 50,
waarin het niet gebruikelijk was dat een
lerares met lippenstift en geverfde nagels
rondliep tussen de nonnen. Zij was een
sopraan bij Souvenir des Montagnards,
een koor dat vaak uitvoeringen gaf. De
koorleden zongen zowel opera- als ope
rettemuziek.
Ons gezin was ook muzikaal. Mis
schien viel ik daarom als een blok voor
deze lerares. Soms begeleidde ze het koor
waarin ik zong.
Al gauw wist ik te achterhalen wan
neer ze optrad. Ik was 13 of 14 jaar en ging
alleen naar de Tilburgse Schouwburg. Vol
aandacht zat ik te luisteren en vol trots
keek ik naar zowel de solozangers als het
koor waarin onze lerares enthousiast
meezong.
Muziek werd hierdoor een passie voor
mij. Ik zong in schoolkoren, leerde later
piano en viool spelen en nu, op mijn
oude dag, cello. Mede door deze basis kan
ik mijn kleinkinderen laten zien en
horen wat muziek voor iemand kan bete
kenen.
Ik ben dankbaar haar en haar gezel
schap gekend te hebben. Wat zij mij heeft
gegeven, zou ik graag willen doorgeven
aan mijn kleinkinderen
In het schooljaar 1945-1946 kreeg ik
in de derde klas van de HBS Bergsin-
gel te Rotterdam een nieuwe leraar
Duits. Hij heette S.S. Noach en was zojuist
teruggekeerd van een verblijf in de vernie
tigingskampen. Hij had enkele jaren in de
meest verschrikkelijke omstandigheden
onder het Duitse juk geleden en was zijn
hele familie kwijtgeraakt. Dat de man in
de daaropvolgende jaren ons met groot
enthousiasme inwijdde in de Duitse taal
en letterkunde, ben ik nooit vergeten en
bewonder ik nog steeds.
'Wat vind jij ervan, Tanja?' Deze vraag van
leraar Jan Verschoor veranderde mijn
leven.
Miavanden Brand-deWijs, Rosmalen.
Jacques van Eek, Maassluis.
—Tanja Olijslager, Hengelo.
261 zaterdag 25 augustus 2018
WG
