Tot op de dag
van vandaag
voelt de
Ford Fiësta
voor mij als
een feestje
Mijn vriend heeft
wat af gevloekt, de
bus bleek in veel
slechtere staat dan
de verkoper ons had
voorgehouden
2014
2010
2009
Ik ging eigenlijk kijken naar
een tweedehands gifgroene
Ford Fiësta bij een dealer in
Utrecht, maar kocht uiteinde
lijk de net wat chiquere witte
variant die ook in de show
room stond. Zonder mijn af
tandse Citroen C3 gezien te
hebben, bood de dealer er een
prima inruilbedrag voor.
Deal! Tot op de dag van van
daag voelt deze wagen voor
mij als een feestje. Hij rijdt
goed, voelt veilig en ik heb er
tot nog toe weinig onkosten
aan gehad (even afkloppen).
Helaas staan er sinds afgelo
pen najaar wel een paar flinke
krassen op de witte bumper
na een domme actie waarbij
de achterzijde van mijn
wagen een elektriciteitshuisje
'kuste'. Ik zal u de details be
sparen. De schade beïnvloedt
echter niet mijn rijgenot, dus
negeer ik de krassen voorals
nog. Ik heb gewoonweg geen
zin er geld aan uit te geven. 41
'Het was een nogal impul
sieve aankoop.' Die zin
hebben mijn vriend en ik
in de jaren na de aankoop
van onze Ford Econo-
line E150 uit rg88 vaak
uitgesproken. Tijdens een
vakantie hadden we wat
gemijmerd over hoe leuk
het zou zijn een camper te
hebben en drie weken
later stond de Ameri
kaanse camperbus naast
ons huis. Voor 3800 euro
gekocht bij een particulier
in Oost-Brabant. Mijn
vriend viel voor het stoere
gebulder van de V8-
motor en ik zag ons al
rondtoeren en genieten
van weekendjes weg. In
middels zijn we acht jaar
verder en zijn we er nog
nooit een weekendje mee
op pad geweest. Mijn
vriend heeft de eerste
jaren wat afgevloekt, de
bus bleek in veel slechtere
staat dan de verkoper ons
had voorgehouden. Het
APK-rapport klopte voor
geen meter. Inmiddels
ligt onze schuur vol bus
onderdelen en heeft mijn
vriend de camper in de
avonduren technisch ge
zien grotendeels zelf op
geknapt. De bus rijdt
inmiddels heerlijk relaxt,
maar de binnenkant is
nog niet af. Overnachten
zit er dus nog steeds niet
in.
Met lichte pijn in het hart
ruilde ik mijn geliefde Saxo na
zeven jaar in voor een hel
blauwe Citroën C3. Het was
tijd voor een gezinsauto, de
kinderwens diende zich aan.
Ik liet me inpakken door de
koddige bolvorm van de
wagen. Het zullen de hormo
nen wel zijn geweest. Qua
ruimte voldeed hij prima aan
mijn wensen, maar daarmee
is alles gezegd. Al snel begon
de lak op de strips af te blad
deren en een grapjas brak na
een paar maanden de grill
deels af. Ik ben van het type
dat vindt dat een auto vooral
goed moet rijden, elke euro
die er extra aan besteed moet
worden is weggegooid geld.
Dus reed ik jaren met afge
bladderde lak en een kapotte
grill rond. Na vijfjaar was ik
het beu. Toen de kans zich
aandeed de auto voor een
goede prijs in te ruilen, greep
ik die kans meteen.
magazine 21
üj«
öb
CCL^
OLJJz
m Q13
=!nN
<P<
Ih- <f
LIJ LU
zC
<CÜLU
05=!
03^0
LU LU Cz
CQ CD
LU CO 2
Qöyj
lbo
WG
