.V
12 WEE
Na een lange, drukke politieke loopbaan is Karla Peijs terug in Harmeien. Ze is er
voorzitter geworden van het dorpshuis. Een flinke stap terug? „Integendeel, het dorpshuis is
heel belangrijk voor de dorpsgemeenschap. En ik vind het heerlijk me er voor in te zetten."
REPORTAGE KARLA PEIJS
Als dorpshuis
praten we over
6000 euro terwijl
ik als minister 6
miljard als budget
had
e is voorzitter van het
Agro-logistieke Cluster
(zes bedrijventerreinen
in het Westland), voor
zitter van de raad van
toezicht van de stichting Exploitatie
Grote Kerk Veere (cultuurhuis) en
lid van de Raad van Commissarissen
Zeeland Refïnery (raffinaderij). En ze
is decennia lang actief geweest in de
politiek, achtereenvolgens als lid van
de Provinciale Staten van Utrecht, lid
van het Europees Parlement, minis
ter van Verkeer en Waterstaat en
commissaris van de koningin in Zee
land. Karla Peijs (73) had ook op haar
lauweren kunnen gaan rusten. „Dat
is niks voor mij. Als ik achter de gera
niums ga zitten, gaan de geraniums
dood."
Al woont ze er niet meer, Zeeland
heeft ze nog steeds in haar hart ge
sloten, zegt Peijs (73). „Ja, een heer
lijke provincie. Ik heb het er altijd
naar mijn zin gehad. Iedereen kende
me daar ook. Bij mijn voornaam. Ik
ben mijn hele leven overal Karla ge
weest. Echt. Ik woonde in de bin
nenstad van Middelburg. Ik zette
een keer mijn kliko aan de stoep
rand, komt de vuilnisman langs: 'Hé
Karla, woon jij hier?!' Dat is toch
leuk?"
Dat ze het juist daar zo naar haar
zin heeft gehad, komt, denkt ze, door
haar achtergrond. „Ik ben een Bra
bander. Geboren in Tilburg." Het is
nog te horen aan haar tongval. „En
wat meespeelde: ik ben niet zo for
meel. Daar reageerde Zeeland wel
op."
Toeval
Ze was er commissaris van de konin
gin. „Een mooie baan, en bepaald
geen luizenbaan. In Zuid-Holland
kent geen mens je als commissaris
van de koning. In Den Haag zit de re
gering, de Eerste Kamer, de Tweede
Kamer, de Raad van State, allerlei in
ternationale instanties. Dan ben je
als commissaris van de koning on
zichtbaar. In Zeeland heb je alleen
maar de commissaris en verder nie
mand. Daar kijkt iedereen naar dus
naar de commissaris van de koning."
Hoe leuk ook, ze koos in 2013 niet
voor een herbenoeming. „In het jaar
daarvoor hadden we een ontslag
ronde waarbij 160 ambtenaren van 57
jaar en ouder eruit gingen. Ik vond
dat ik dan niet op mijn leeftijd kon
zeggen dat ik nog wel een paar jaar
door wilde."
Peijs rolde dik veertig jaar geleden
min of meer bij toeval in de CDA-po-
litiek. Ze werd benaderd om voorzit
ter te worden van de afdeling voor de
partij in het toen nog zelfstandige
Harmeien. „Ik had een afgebroken
studie Nederlands aan de Universi
teit van Nijmegen. Mijn twee kinde
ren zijn kort na elkaar geboren, dus
van studeren kwam toen niks meer.
In 1975 brak ik mijn been bij een ski
ongeluk. De genezing heeft wel een
jaar geduurd. Dan zit je een keer te
denken: Karla, waar ben je mee bezig.
Wat wil je? Niemand zit te wachten
op een vrouw met twee kinderen en
een afgebroken studie."
Ze besloot een nieuwe studie op te
pakken: sociologie aan de VU in Am
sterdam. „Op een feestje in onze
straat kwam ik in die tijd de toenma
lige Utrechtse gedeputeerde Bert van
Wijnbergen tegen. Hij vroeg me of ik
in het bestuur van het CDA in Har-
melen wilde komen. Dat kwam op
het goede moment. Door de studie
sociologie krijg je grotere belangstel
ling voor wat er in de maatschappij
gebeurt. Dat zit nu eenmaal ingebak
ken in die studie."
Europa
Daarna ging het relatief snel. „Ik
werd benaderd om op de CDA-lijst te
komen voor de verkiezingen van de
Provinciale Staten van 1982." Dat
lukte ook, maar hogerop lokte Peijs
niet. „Ik weet niet waarom, maar ge
deputeerde worden leek me niets.
Het trok me niet." Het CDA zag ech
ter volop potentie in de Harmelense.
Ze werd kandidaat voor het Europees
Parlement en gekozen in 1989. „Veer
tien jaar gedaan. Dat doe je ook niet
voor even. Eer dat je door hebt waar
het allemaal om gaat, zijn die eerste
vijfjaar al voorbij."
In Nederland wordt vaak te neer
buigend gedaan over Europa, vindt
ze. „Je moet juist je aller-, allerbeste
mensen naar Brussel sturen. En dat
doet Nederland niet. De Tweede Ka
mer ziet 'Europa' als concurrentie.
De Tweede Kamer heeft het al zo
druk met Nederland, die kan niet
heel Europa erbij nemen. Ik heb dat
nooit begrepen, maar zo zit het wel.
Jarenlang heeft Mark Rutte zich ook
tegen Europa afgezet. Nu hield hij
pas een toespraak voor het Europees
Parlement en zei dat er niets beters is
dan Europa. Dan denk ik: had dat nou
maar eens wat eerder ontdekt."
Giganten
Al valt er best wat op de Europese
Unie af te dingen, grosso modo
spreekt Peijs van een goede constel
latie. Ze snapt de geluiden om Eu
ropa de rug toe te keren dan ook niet.
„Wat moeten wij als Nederland al
leen in een wereld die bestaat uit gi
ganten als China, de Verenigde Sta
ten, Zuid-Amerika en Azië. Als we
allemaal uit elkaar vallen in Europa,
zie je dan Nederland al een handels
akkoord sluiten met de VS? We ko
men dan nergens. Ik weet nog dat,
toen ik weg ging als minister van
Verkeer en Waterstaat, India net een
plan op de markt had gegooid voor
tachtig luchthavens. Tachtig luchtha
vens! Wij praten verdorie 25 jaar over
één luchthaven."
Minister
Hetzelfde geldt, zegt ze, voor de sen
timenten rond de gulden. „Geert
Wilders wil af van de euro en terug
naar de gulden. Want dat was ten
minste een sterke munt. De gulden is
nooit een sterke munt geweest. Er
was een sterke mark. De Duitsers
hebben een sterke munt gehad. Daar
hebben wij ons aan vast gehouden.
Eén keer, begin jaren tachtig, hebben
we de koppeling losgelaten. Dat heeft
ons als Nederland jarenlang geld ge
kost. Ik beweer niet dat alles van Eu
ropa goed is. Maar we zijn wel beter
af mét dan zonder Europa."
Na Brussel werd ze in 2003 minis
ter van Verkeer en Waterstaat. „Ik
was daardoor verrast. We zaten met
wat parlementariërs aan het einde
van een vergaderdag wat na te pra
ten, toen een medewerkster langs
kwam en zei dat mijn naam al sinds
14.00 uur die dag op internet stond."
Peijs was eerder al eens gevraagd als
staatssecretaris voor buitenlandse
handel. Dat zag ik niet zo zitten: weer
een baan met veel reizen. Bovendien
was dat het eerste kabinet Balke
nende. Dat was het kabinet met Her
man Heinsbroek (LPF, red.). Hila
risch, maar geen serieus kabinet."
Nu haar naam opnieuw werd ge
noemd, maar dan als minister van
Verkeer en Waterstaat, hapte Peijs
wel toe. „Dit was kat in het bakkie. Ik
ging aan de slag met transport. En
vooral met verkeersveiligheid, iets
wat me na aan het hart lag. Wanneer
zaterdag 25 augustus 2018
GO
'Ik ga niet achter de
geraniums zitten'
Ruud F. Witte
Karla Peijs in haar
drie bestuurlijke
functies als europar
lementariër voor het
CDA, minister van
Verkeer en Water
staat en bij haar in
stallatie als commis
saris van de koningin
(van boven naar be
neden). FOTO'S KIPPA, JOEL
VAN HOUDT/ANP EN LEX DE MEES
TER
