II
-uws 11
Wc-hokjes waar je
nog gratis kan
pissen, zijn vaak
hartstikke smerig.
Vakantie in Europa! Deze zomer stroopten we in het spoor van honderdduizenden Nederlandse
vakantiegangers de Europese snelwegen af, van P naar P. Vandaag de laatste aflevering: In het
Luxemburgse Berchem vertellen Nederlanders hoe het goedkoper kan.
een restaurant samen nog geen tien
tje kwijt waren. Vriendin Caroline
Sordia (34) raakte verliefd op het
land. Ze leerde ter plekke een paar
woordjes en nam met een pluizig mi
crofoontje 'de klanken van de natuur
op'. „Ik heb geen fototoestel of smart-
phone bij me, omdat ik even hele
maal los wilde zijn van mijn werk.
De geluidsopname is een mooi aan
denken."
Flessen raki
En dan zijn er nog de flessen raki en
wijn die ze van wildvreemde Mace-
doniërs cadeau kregen tijdens hun
reis. Die sjouwen ze al een paar dagen
mee in hun backpack. „De spontane
ontmoetingen zijn het leukst", zegt
Caroline, terwijl ze haar duim op
steekt naar een passerende auto.
Zo ontmoette ze ook haar vriend.
De van oorsprong Franchise zocht
drie jaar geleden via de site bewel-
come.org naar een gratis logeerplek
bij vreemden in Brussel. Ze belandde
op de bank van Pierres vrienden. „Ik
ben vertaalster van beroep en wilde
uitzoeken of ik in Brussel wilde gaan
wonen. Pierre was een goede reden
om te blijven."
Na een kwartiertje kletsen wordt
vriendlief zenuwachtig. „We moeten
wat automobilisten gaan aanspreken.
Anders komen we niet ver vandaag."
Het cornflakesbordje schiet weer de
lucht in.
Wie écht goedkoop op vakantie
wil, moet in de leer bij Groninger
Rien Linthout. Deze 54-jarige foto
graaf heeft op de heen- én terugreis
naar Slovenië een tientje uitgegeven:
voor een hamburger ('had ik zin in')
en twee toiletbezoekjes. „Wc-hokjes
waar je nog gratis kan pissen, zijn
vaak hartstikke smerig. Daar wil je
niet op." En oh ja, benzinegeld na
tuurlijk. Druk pratend loopt Rien
rond zijn bestelbusje, dat hij eigen
handig - en tot lichte frustratie van
zijn vriendin die van luxe vakanties
houdt - heeft omgebouwd tot een
mini-camper. Achter de bijrijders-
stoel timmerde hij een ladekast van
twee meter, die 's avonds dienst doet
als bed. „Luchtbed erbovenop en
klaar!" Rien rukt een lade open, waar
zijn keukenspullen gestationeerd
zijn, inclusief een benzinebrandertje,
koffiefilter, soep, chocomelk, sperzie
bonen, Smac-blikjes en ga zo maar
door. De mountainbike, tent, het
lichtstatief van 4 meter en de brand
blusser rijden voor de lol mee. Die
heeft-ie nog niet nodig gehad. En dan
zijn er nog geheime vakjes voor zijn
gereedschap, cameralenzen en kle
ding. De Groninger houdt even halt
op een karige parkeerplaats langs de
Ai in Slovenië, tussen kustplaats Ko
per en de grotten van Postojna.
Zilverspul
Vannacht zal hij tot drie uur doorrij
den om vervolgens een slaapplekje
langs de snelweg te zoeken. Zo doet-
ie dat meestal, vertelt hij. „Ik verduis
ter mijn ramen met zilverspul en hou
het raampje een klein stukje open.
Bang ben ik nooit. Er is ook nog nooit
iets geks gebeurd."
Hoewel, nu hij er zo over nadenkt
heeft hij nog wel een aardige anek
dote. Zo zag hij een paar jaar geleden
een jongen over een Oostenrijkse
Raststatte zwalken. „Het bleek een
Nederlander, die tijdens een hard-
rockfestival vlakbij iets te veel van de
pillen had genoten. Ik zag het gelijk:
die heeft een te laag suikerniveau. Ik
heb om 05.00 uur 's ochtends een bo
terham met jam voor hem staan sme
ren, zoete thee gezet en een paarden
deken om hem heen geslagen. Ik
belde zijn vrienden die zich vreselijk
zorgen maakten." Twee weken later
kreeg Rien een zelfgemaakt bedank-
kaartje thuis. „Dat is toch hartstikke
leuk. Dit soort vreemde ontmoetin
gen heb je alleen als je in je eentje
reist."
De spraakwaterval kookt ook vaak
langs de snelweg. Zijn bed/ladekast/
gereedschapskist doet dan dienst als
keukenblad. Tijdens een vorige reis
liep een Roemeense chauffeur al
snuffelend voorbij. „Riechtgut", zei
hij. „Wil je mee-eten", antwoordde
Rien. „Ik had soep, hij een salami
worst. Even later hadden we een
maaltje voor twee."
Zijn bestelbusje draagt de naam
'mono-cramper'. Mono, omdat Rien
graag in zijn uppie reist. En cramper,
omdat bivakkeren in een benauwd
busje toch een beetje 'kramperen' is.
Zijn vriendin krijgt hij daarom niet
meer mee in zijn blauwe busje. Deze
vakantie sliep hij overigens de
meeste nachten in een hostel van een
Sloveense vriend. Gratis uiteraard.
Maar vannacht gaat hij weer gestrekt
in de blauwe bus. Voor hij het gaspe
daal weer intrapt, heeft Rien nog een
prangende boodschap aan 'de jeugd
van tegenwoordig': „Jullie vliegen
voor weinig geld de hele wereld over.
Of lenen een tweede auto van pappie
en overnachten in een hotel. Nie
mand kampeert meer. Ga toch op
avontuur met een mono-cramper of
rij op je fietsje door Europa. Sta open
voor gekke ontmoetingen!"
vrijdag 24 augustus 2018
GO
Tekst en foto's Hanneke van Houwelingen
allergoedkoopst
A Gert en Els van Faassen mét cake in hun caravan.
A Lifters Pierre Boeykens en Caroline Sordia.
A Rien Linthout bij zijn omgebouwde busje.
—Rien Linthout
