23
HOOGTEPUNT
TEGENVALLER
AANKLEDING
COMEBACK
HYPE
FESTIVALLEED
maandag 20 augustus 2018
GO
Zeker, muziek kan nog
steeds generaties verbinden.
Het lukte Nile Rodgers (65)
met zijn Chic met een funky
goed-humeur-show waarin
plek was voor elke hit waar
Rodgers ooit de hand in had.
Van zijn productieklussen
(Madonna's Like a Virgin, We
are Family van Sister Sledge
en Diana Ross' Upside Down)
tot Chics hitsuccessen Le
Freak en Good Times. Het
was een lied uit de eerste ca
tegorie dat uitgroeide tot een
euforisch hoogtepunt: David
Bowies Let's Dance (Rodgers
is medecomponist en produ
cer) liet de uitpuilende Bravo
bijna van enthousiasme uit el
kaar knallen. Rodgers, die
onder zijn onafscheidelijke
alpinopet niet ophield te
glunderen, leek hetzelfde ge
vaar lopen.
Hij heeft geen best cv op Nederlandse festi
vals. Op North Sea Jazz stond Pharrell
Williams in 2014 dronken op het podium en
Pinkpop jutte hij in 2015 meermaals op met
'What's up, Amsterdam?'. Ook Lowlands 2018
past in het rijtje modale optredens van de we
reldster. Met zijn band N.E.R.D. koos hij voor
een snelle, maar rommelige hitshow. De twinti
gers en dertigers in de Alpha veerden steeds
weer op als de band het refrein of intro van
een N.E.R.D.- óf Pharrell-hit instartte. Maar
doordat de groep steeds koos voor liedflarden
(Hot in Herre telde slechts een herhaald re
frein en Drop it Like it's Hot kwam geheel van
de tape) zakte de feestroes vlot weer in.
Het oog wil ook wat. En het
oog wordt verwend op Low
lands, dat van oudsher veel
doet aan de aankleding van
het terrein - en daarmee
trendsettend was. Vorig jaar
werd na bijna een kwart
eeuw van vrolijke chaos een
nieuwe, veel strakkere huis
stijl geïntroduceerd. Dat
was voor vaste Lowlands-
gangers flink wennen. Maar
nu kon niet anders worden
geconstateerd dat het
'nieuwe' Lowlands er prach
tig bij lag. Heel mooi als het
donker was ingetreden: de
kleurrije saturnusringen op
het deel van het terrein dat
Planet Paradise heet. Het
gebouw van Brasserie
2050, een 'groen' restaurant
met veel hout en planten,
verdient een architectuur
prijs.
Ze waren al vier jaar niet op
Lowlands. Misschien daarom
dat het polderfestival en de
Amerikaans-Oekraïense
band elkaar zo hartstochtelijk
in de armen vielen. Zigeuner-
punkformatie Gogol Bordello
bleek het ideale medicijn
tegen de dreinende kater van
de eerste nacht. Niets dose
ren, maar simpelweg een uur
spelen of je leven ervan af
hangt. Met in de hoofdrollen
Sergej Ryabtsev (viool, kapi
teinspet, glimlach van oor tot
oor) en frontman Eugene
Hütz (druipsnor, fles rode
wijn in de hand en een ont
bloot én van het zweet glan
zend bovenlijf). En zo ont
stond er voor het podium een
moshpit vol stuiterende twin
tigers en dansten achterin de
veertigplussers hun vrolijke
inhaakdans.
Bijna 1200 stoeltjes staan
er in de Juliet-tent. Ze
hadden in de nacht van
zaterdag op zondag mis
schien wel drie keer ge
vuld kunnen worden met
balletfans. Die stonden
soms meer dan een uur in
de rij voor een voorstel
ling. Het onorthodoxe be-
gintijdstip droeg ongetwij
feld bij aan de hype rond
de Oekraïense topdanser
Sergei Polunin, bij het
Lowlands-publiek vooral
bekend van zijn hoofdrol in
de videoclip van Hoziers
hit Take me to Church.
Hoe het ook zij: toen Polu
nin om kwart over twee in
de nacht het podium op
zwierde, ontving hij een
ovationeel gejuich als wel
kom. Terecht. Polunin
danste indrukwekkend.
Festival leed wordt doorgaans vooral veroor
zaakt door slecht weer. Maar op Lowlands
2018 was er geen modderpoel te bekennen.
Wespen waren er wel. Op zaterdag behan
delde de EHBO rond de duizend festivalgan
gers met wespenbeten, onder wie ook een en
keling die daarvoor allergisch was. Leed is een
groot woord, maar irritant is het wel dat Low
lands in deze tijden van contactloos betalen
nog altijd werkt met consumptiemunten. Ze
zijn duur en onhandig en altijd ontdek je later
in de week een paar ongebruikte exemplaren
in een vergeten zak. Maf ook dat een festival
dat verder heel milieubewust is, zo'n onnodige
berg plastic laat produceren.
