TJA, DAAR MOETEN OOK MENSEN WONEN, HOORDE IK VAN COLLEGA'S OVER DEVENTER aren het de drollen van onze bovenburen? Die dreven op een gegeven moment door ons huisje omdat de huur baas de riolering niet had onderhouden. Toen we uit het appartement - ruim 1000 euro huur per maand, exclusief- vertrok ken was hij daar overigens bepaald niet rouwig om. Hij zei eerlijk: 'We kunnen nu al 1500 euro voor dit soort apparte menten vragen'. Was het die keer dat ik bij de crèche van ons zoontje aan de andere ouders vroeg naar welke school hun kinderen straks zouden gaan? Een voor een zeiden ze dat ze uit de stad zouden vertrekken zodra hun oudste 4 jaar was. Het deed me beseffen dat het weinig zin had hier een toekomst op te bouwen: van de vriendjes met wie ons zoontje nu speelde zou hoogstens de helft overblijven. Of was het simpelweg het feit dat tel kens als we onze woonwensen en ons budget intikten in de Funda-app de eer ste stipjes aan de absolute buitenranden van Amsterdam bleken te liggen? Hoe het ook zij: we besloten ons heil buiten Amsterdam te zoeken. We beke ken huizen die steeds verder kwamen te liggen van de stad waar we eigenlijk het liefst woonden. Eerst Diemen, toen Weesp. Vervolgens Zandvoort en Almere. Op een dag stonden we op het punt een bod uit te brengen op een huis in Maarssen, zo'n 45 kilometer verderop. Vlak voor ik de makelaar zou bellen, hoorden we dat mijn schoonmoeder in Apeldoorn ongeneeslijk ziek was. Drie weken later woonden we daar, in een haastig gehuurd flatje. De noodzaak uit Amsterdam te vertrekken kwam onge pland samen met onze wens het laatste jaar van haar leven dichter bij elkaar door te brengen. Was Apeldoorn onze droom- stad? Nee. Maar het leven maakt soms keuzes die je zelf nooit zou maken. Toen we na dat jaar de balans opmaak ten, stonden we opnieuw voor een keuze. Gaan we terug de Randstad in of blijven we plakken in Oost-Nederland? Waar we een jaar eerder buiten Amsterdam nog wel iets te kiezen hadden, zag het Funda- kaartje er ditmaal nóg leger uit. Het eer- Baby'sdoen verhuizen Dichtbij ste huis op de kaart voor gezinswoningen rond de twee ton bevond zich nu in Wormerveer. Ook onze vrienden uit de hoofdstad zagen we intussen vertrekken. Amers foort, Antwerpen, Groningen, Zwolle. Voor wie wilden we eigenlijk terug? Prachtgebieden Stadsgeograaf Cody Hochstenbach van de Universiteit van Amsterdam herkent mijn verhaal uit de statistieken die hij voor zich heeft liggen. Het CBS meldde in 2017 dat Amsterdammers met jonge kinderen tot wel drie keer vaker verhui zen dan gezinnen elders in het land. Van de gezinnen die in 2012 een baby kregen in Amsterdam was 40 procent binnen vier jaar na de geboorte van het eerste kind vertrokken. Tegelijk wil hij deze trend enigszins relativeren. „Dat jonge gezinnen de stad verlaten, is iets van alle tijden. Het zijn er nu alleen wel heel veel tegelijk. Door de crisis bleven veel men sen langer in de Randstad wonen. Toen de economie weer aantrok, zag je een soort inhaalslag." Toch was het niet alléén de woning markt die ons - en vele anderen - oost waarts drijft. In ons jaartje Apeldoorn gebeurde er iets wat we nooit hadden verwacht: we werden verliefd. Niet op Apeldoorn zelf, al is de omgeving schitte rend, maar op het naburige Deventer. Een stadje dat over alle voordelen van ons geliefde Amsterdam bleek te beschikken. Maar dan zonder de nadelen. Op fietsafstand, bovendien, van prachtgebieden als de Achterhoek, de Veluwe, de IJsseldelta en Salland. Wat in veel Amsterdamse wijken onbestaan baar is - jonge buurkinderen die via de achterdeur bij elkaar binnenlopen om met elkaar te spelen - is in Deventer aan de orde van de dag. En, niet onbelangrijk: we kunnen het betalen. We betrokken een nieuwbouw woning vlak buiten de pittoreske bin nenstad die twee keer zo groot was als ons oude, krakkemikkige huis in Amster dam. En we betalen mede dankzij de zonnepanelen per maand zeker 250 euro minder. Geograaf Hochstenbach: „Uit studies blijkt dat de offers die mensen moeten brengen om in een stad te wonen steeds groter worden. Er komt een mo ment dat mensen niet meer bereid zijn die offers te brengen." Vrijplaats Eind goed, al goed, zou je kunnen zeggen. Wij zijn gelukkig op onze nieuwe woon plek en ons zoontje geniet met ons mee. Uit het feit dat Amsterdam nog steeds enorm in trek is, kun je bovendien opma ken dat ons vertrek - en dat van duizen den anderen - de stad vooralsnog niet in een crisis heeft gestort. Toch blijft deze trek uit de Randstad niet zonder gevolgen. In de eerste plaats voor de Randstad zelf. Hochstenbach: „Door de hoge huizenprijzen komt juist dat wat Amsterdam zo aantrekkelijk om te leven maakt, onder druk te staan. Kun stenaars, bijvoorbeeld, hebben goedkope woon- en werkruimte nodig om hun car rière op te starten. De stad als vrijplaats waar nieuwe ideeën ontstaan; dat kun je op den duur vergeten." Ook gemeentes om de Randstad heen en verderop beginnen voorzichtig hinder te ondervinden van Randstedelingen die de restwaarde van hun huis komen op maken in de regio's daarbuiten, als ze daar een huis kopen. Want het zijn allang niet meer alleen starters die zich de Randstad niet kunnen veroorloven die oostwaarts trekken. Wie bijvoorbeeld nu een jarendertig- huis in Zutphen te koop zet, kan tiental len tegen elkaar opbiedende kopers uit Amsterdam en Utrecht verwachten. Als w Eerste kind Van de jonge gezinnen die in 2012 hun eerste kind kregen, ver huisde landelijk 14 procent naar een andere gemeente. In de Randstad liggen die percentages stukken hoger. Vier jaar later In Amsterdam was 40 procent binnen vier jaar na de geboorte van het eerste kind verhuisd naar een andere gemeente, uit Utrecht vertrok 34 procent van de jonge gezinnen, uit Rotterdam 28 procent en uit Den Haag 27 procent. (Bron: CBS, no vember 2017) De meeste gezin nen vertrokken naar gemeentes in de omgeving van deze steden. Uit Amsterdam zijn Amstelveen, Haar lem, Zaanstad en Almere nog steeds verreweg het populairst. Ver weg Maar steeds vaker zijn ook gemeen tes als Ede, Apeldoorn en Deventer de bestemming. Zo vertrokken in 2016 in totaal 518 men sen uit de vier grote steden naar Apeldoorn. Dat zijn er meer dan het gemiddelde in de vijf jaar daar voor. 161 zaterdag 18 augustus 2018 WG

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 80