Mensen reageren op
mijn scheve gezicht.
Hoe kan ik daar het
best mee omgaan?
Moeten wij
het lawaai
dan maar
slikken?
Joost mag weten
Wijsheid komt met de jaren. Omdat acteur Joost Prinsen (76)
een eind op weg is, beantwoordt hij uw vragen.
Twee dingen gebeurden kort na elkaar toen
ik in de eerste klas van de Toneelschool zat.
Een vriend, een klasgenoot en ik gingen de
stad in op de versiertoer. Die klasgenoot
begon in een café tegen een meisje teksten te
spuien als 'heeft iemand jou weieens verteld dat je
mooi bent?'. Tenenkrommend. Maar tot mijn ver
bazing had hij er een zeker succes mee. Wij lieten
hem in de kroeg achter. Eenmaal buiten zei ik
tegen mijn vriend: 'Waar haalt hij die treurnis van
daan, verschrikkelijk.' Waarop mijn vriend zei: 'Ja,
maar hij heeft wel sjans. Terwijl wij als we gepijpt
worden nog denken: ze zal wel niet willen.'
Daar kon ik hem helaas geen ongelijk in geven.
Een paar dagen later begon een cursus van een
Amerikaanse gastdocent. 'Wat is op het toneel
jullie zwakke punt?', vroeg hij ieder van ons. Een
meisje zei: 'Mijn uiterlijk.' Waarop de Amerikaan
riposteerde: 'Girlie, ik zou er maar tevreden mee
zijn, want je moet er nog een heel leven mee toe.'
Als u dat nu eens in uw achterhoofd houdt
en ook iets meepikt van de treurige moed van
die klasgenoot, komt het misschien allemaal
nog goed met u. Al snap ik dat het een omslag
is voor iemand met veertig jaar zelfbeklag ach
ter de rug.
i
oeten we alles maar slikken?' Nee meneer,
mevrouw. Niet alles, maar wel veel: 'Als
je voor een dubbeltje geboren bent, bereik
je nooit een kwartje/of je Grieks, Latijn en
twintig talen kent, gerust het leven tart je' (Jacques
van Tol).
Maar laten we twee dingen niet door elkaar
halen. De manier van opvoeden ('kinderen zijn
kinderen') is niet uw zaak, alleen de overlast is dat.
Ik begrijp dat u terugverlangt naar de brave kinde
ren van kort geleden: 'Nimmer moet ik ledig wezen/
Alles doen met lust en vlijt/Bidden, leeren, schrijven,
lezen Spelen, werken heeft zijn tijd' (Hieronymus
van Alphen).
Ik begrijp ook dat u er op achteruit bent gegaan
met uw huidige buurkinderen: 'Twist met ons, twist
met ons, twist niet met mate' (Martinus Nijhof).
Wat nu? Dat opvoeden zou ik laten voor wat het
is, maar over die overlast kunt u misschien eens
praten. Doe dat zo vriendelijk mogelijk. Denk aan
de vliegen, die men met stroop vangt en niet met
azijn. Een wijsheid die trouwens van Jacob Cats
komt, (tegeltjes)dichter uit de 17de eeuw.
Dat helpt misschien, zodat u met Cornelis Vrees
wijk kunt zeggen: 'Misschien wordt het morgen beter/
al wordt het toch nooit goed'. <1
magazine 45
UITERLIJK. Ik ben een man van bijna 40 en
als ik in de spiegel kijk, valt het helaas tegen:
hangende mondhoeken en een scheef gezicht.
Hoe kan ik wat positiever met mijn uiterlijk om
gaan? In mijn buitendienstfunctie krijg ik van
alles naar mijn hoofd geslingerd. In mijn privé-
leven is het nogal stil. Hoe kan ik dit het best
het hoofd bieden?
LAWAAI. Sinds 2016 hebben wij (stel van begin
70) nieuwe buren. De kinderen van 2, 4, 6 en 8
jaar schreeuwen, ruziën en huilen heel veel. Ook
in de tuin. De ouders grijpen niet in. 'Kinderen
zijn kinderen', zeggen ze. De kinderen van de
vorige buren hoorde je niet. Wij genieten nu veel
minder. Moeten we alles maar slikken?
ES Speelt er iets tussen u en uw kinderen,
familie, vrienden, buren of collega's? Leg de
kwestie voor aan Joost Prinsen. Mail uw vraag
naar joostmagtweten@persgroep.nl
WG
