Gevoelige vertolking van Italiaanse barok
17
Onwijs leuk om
Meriete te zijn
ier woorden,
meer zijner
niet nodig om
de zaal los te
laten gaan.
Zodra Johan
van de Swa-
luw inzet met 'Midden in de
polder...', weten de Surrender-
fans hoe laat het is: tijd voor Me-
riete! „...errehens an d'n diek!",
vullen ze meteen aan, om ver
volgens toe te werken naar Het
Refrein. „Oh Meriete, oh Me-
riete, lekkere boeremeid, oh Me
riete, oh Meriete, die a zo lekker
vrijt."
Weinig nummers zijn in de
provincie zo iconisch geworden.
'Meriete' zag het levenslicht op
'Öans bin de Zeeuwen', de eer
ste dialect-cd van Surrender die
in 1993 uitkwam. De band reali
seerde zich onlangs dat dat nu
een kwart eeuw geleden is. „Me
riete is dus al 25 jaar. We dach
ten: daar moeten we wat mee",
zegt frontman Van de Swaluw.
De afgelopen weken is het idee
nogal uit de hand gelopen. Het
kwartet is nu bezig de complete
cd opnieuw op te
nemen. „We
hebben
een
nieuwe
bezet-
T5 ting en
een
nieuwe
studio. We waren benieuwd:
hoe zou die plaat 25 jaar later
klinken? Daarom gaan we die nu
helemaal heruitbrengen."
„Ik zat thuis op de bank met een
gitaar. Mijn oudste dochter, die
nu 27 is, kroop wat rond. Ze heet
met haar doopnaam Maria, maar
ik noemde haar voor de grap
Meriete. Terwijl ik wat zat te
tokkelen, kwam dat nummer
plotseling los. Het was er
ineens."
We speelden het
voor de eerste keer
en iedereen ging uit
zijn dak
„Absoluut niet. We speelden het
voor de eerste keer en iedereen
ging uit zijn dak. We snapten
er helemaal niets van.
Daarna zijn we nog
meer van die
Zeeuwse nummers
gaan schrijven en
hebben die eerste cd
gemaakt. 'Meriete'
was al een classic voordat die uit
kwam."
„Welnee. Het is wel een verhaal
waarvan iedereen zich een voor
stelling kan maken. Vroeger had
je heel rijke boeren met knechten
die er met de dochter vandoor
gingen. Dat liep vaak fout af Heel
veel van onze liedjes zijn geïnspi
reerd op het zware boerenleven.
Er zit altijd wel een randje aan.
Nummers met een lach en een
traan."
„We weten gewoon dat we 'Me
riete' móeten spelen, anders ko
men we niet weg. 'Öans bin de
Zeeuwen' hebben we wel eens
overgeslagen. Nou, dat hebben
we geweten. Dan komen de fans
onze nieren testen. Uiteindelijk
speel je een beetje voor jezelf,
maar vooral voor de fans. En ik
geniet als ze meeblèren."
„Ik denk in het najaar. We wil
len de plaat zo snel mogelijk op
nemen. Als die klaar is, han
gen we er misschien nog
een leuk optreden aan.
Een soort verjaardags
feestje voor Meriete. Ie
dereen die Meriete
heet, mag dan komen."
Het barokensemble Consort
ofVoices (COV) pakte deze
keer uit met Italiaanse lief
desliederen. In de stemmige, vol
ledig bezette beeldenzaal van het
Museum Veere stond Claudio
Monteverdi centraal. De kapel
meester van de San Marco was de
eerste componist die een volwaar
dige opera (Orfeo) schreef. Maar
COV vertolkte madrigalen in een
kleine, intieme bezetting. De Itali
aanse barokmuziek is, hoe kan het
anders, rijk aan versieringen. Pret
tig was dat COV een afwisselend
programma had samengesteld met
zowel instrumentale als vocale
werken. Zo kon men de instru
menten solo horen of in een Basso
Continuo rol (begeleiding).
Guilio Caccini wordt de vader van
de moderne zangkunst genoemd.
Hij schreef begin ryde eeuw hoe er
virtuoos gezongen moest worden
met effecten. Deze effecten beston
den in het kleuren van de tonen en
vooral de vele versieringen. Hij be
schreef hoe de toon met een triller
of een tremolo bevalliger kon klin
ken. Monteverdi paste deze tech
nieken toe in zijn muziek om de dy
namiek te vergroten. Juist de onge
dwongen en natuurlijke wijze van
zingen maakt deze muziek zo aan
trekkelijk. Van Francesca Caccini
(dochter van) werd een instrumen
taal werk voor klavecimbel en blok
fluit gespeeld. André Poortvliet
speelde ook een werk voor klave
cimbel van Frescobaldi. In de an
dere werken kon het publiek genie
ten van de combinatie zang bege
leid door klavecimbel, theorbe
(Nelleke ter Berg), viola da gamba
Het concerto voor
blokfluit en Basso
Continuo van Cima
was een heerlijk werk
(Annelies Poortvliet) en blokfluit
(Marco Ketels). Ketels maakte ge
bruik van renaissance tenorblok
fluiten en Ganassi kopieën voor so
praan- en altblokfluit. Hij zong bo
vendien de tweede tenorpartij en
vertelde humoristische feitjes.
Van de vocalisten nam sopraan
Marlotte van't Hoff de meeste soli
voor haar rekening. In de Roma-
nesca 'Ohime, dove mio ben' van
Monteverdi, zong zij samen met te
nor Paul Kieviet. Hoewel de volu
mesterkte van de stemmen niet he
lemaal overeenkwam, was het een
knappe vertolking met mooie ver
sieringen.
Het concerto voor blokfluit en
Basso Continuo van Cima was een
heerlijk werk waarin Ketels excel
leerde. Vooral de goed gespeelde
trillers (met de halve boventoon)
en de egale tonen in de langzame
hoekdelen imponeerden.
Een heel andere rol vertolkte Ketels
in 'Damigella tutta bella' van Mon
teverdi. In de begeleiding van dit
vrolijke liefdeslied, waarin de tenor
en bas (Ralph Looij) een mooie
dame vleiend toezongen en zij
speels antwoordde, speelde de
blokfluitist fijne omspelingen.
Met Monteverdi's Lamento della
ninfa, een lied over liefde, verraad
en trouw werd het recital besloten.
Sopraan Marlotte van 't Hoff zong
deze klacht, ondersteund met da
lende gambatonen. De andere vo
calisten gaven commentaar en het
geheel kwam mooi over. Als toegift
werd 'O fronte serena' van Kaps-
berger herhaald.
maandag 13 augustus 2018
Hoe is 'Meriete' destijds ont
staan?
-Johan van de Swaluw,
frontman
Had je vermoed dat het zo'n
succes zou worden?
Bestaat Meriete echt?
Krijg je zelf niet genoeg van
het nummer?
Wanneer kunnen we Meriete
2.0 horen?
Saskia Serge
Een bolus bie de koffie (1992)
van Engel Reinhoudt
'Aan de kust' (1995) van Blof
'Kapitein Rooibos"(2005) van
de Lamaketta s
'A58' (2007) van Danny Vera
'My town' (2008) van Racoon
'Zoutelande' (2017) van Bief
Surrender, met (vlnr) Driek
Stevens, J-P van Haestregt,
Johan van de Swaluw en
Willy Berrevoets.
In 2011 verscheen er een vi
deoclip bij 'Meriete', opgeno
men in Lewedorp. De titelrol
was weggelegd voor Eulah
van de Leijgraaf uit Buttinge.
„Het was onwijs leuk om te
doen", zegt zij. „Ik was en ben
enorm onzeker, dus voor mij
was het een enorme uitdaging.
Het was goed voor mijn zelf
vertrouwen."
Ze moest onder meer paardrij
den. „Dat had ik al heel wat
jaartjes niet meer gedaan. Het
was ook meteen de eerste op
name. Ik dacht: als ik er nu
vanaf val, dan gaat heel de clip
niet door. Gelukkig ging het al
lemaal goed."
Haar rol van Meriete bleef niet
onopgemerkt. „Ik kreeg heel
veel leuke, grappige en ook
ondeugende reacties. Veel
mensen blijken nog steeds te
weten wie Meriete was in de
clip."
Jeanette Vergouwen
Veere
RECENSIE
Madrigali Amorosi door Baroken
semble Consort of Voices. Ge
hoord zaterdag 11 augustus in
Museum de Schotse Huizen in
Veere.
