Eigenwijze filerijders en tortelduifjes
J
De thuiskomers
Ook voor hond Dax is het zomervakantie
mm
llpi»,
NIEUWS 9
OF 15
L ~N
Vakantie in Europa! Deze zomer stropen we in het spoor
van honderdduizenden Nederlandse vakantiegangers
de Europese snelwegen af, van P naar P. De vierde halte:
tussen Pula (Kroatië) en Ljubljana (Slovenië).
e hebt altijd Nederlanders die
het beter weten en denken dat
zwarte zaterdag 'wel mee zal
vallen'. Helaas, voor alle gele num
merborden die aansluiten in een
lange, lange polonaise bij de grens
van Slovenië. Judith, Gerard en de
kinderen - geen achternaam, om die
ven niet op een idee te brengen thuis
- moeten nog maar zeventig kilome
ter tot Rovinj, een stadje dat veel
wegheeft van Venetië, maar dan zon
der gondels. Hun volgepakte Skoda
staat de laatste anderhalf uur onge
veer stil. Genoeg tijd voor raadspelle-
tjes. Leuk! Wij doen mee. 'Het is rood
met wit'. Dochter Bridget rolt met
haar ogen: „Het AD-logo?" Wij we
ten het ook niet meer. Een stop bij
een van de tankstations biedt geen
afleiding: weinig beschutting of ver
tier. Het laatste stukje naar Rovinj,
waar het barst van de lokale boeren
die in de ochtend graag een borrel of
truffelhapje aanbieden, is wél leuk.
Maar zo ver zijn ze nog niet.
Eerder spraken we daar Mattie
Rasker (21) uit Boxmeer, met een
pleister over haar grote teen. Op va
kantiedag één schopte ze tegen een
zee-egel. De dokter moest de stekels
er één voor één uittrekken, vertelt ze.
„Pijnlijk." Maar ze is het al bijna ver
geten. Ze is met haar liefde Roel op
tortelduifvakantie en steekt haar
hoofd lachend door een grote an
sichtkaart (foto). De familie in de
Skoda zal pas drie uur later dit vro
lijke stekje passeren. Judith doet
zichzelf een belofte over de app: „We
reizen nóóit meer op zwarte zater
dag."
Ze hebben haast.
Mijoslaven
Pavka Lucic
zijn op weg naar huis
en willen na een
snelle tankbeurt, hier
langs de A9 in Kroatië,
in één ruk doorsto
men. Maar waar is
thuis? Landgraaf, ver
telt Pavka (56). „Je
weet wel, dat dorpje
van Pinkpop." Haar
hart zegt iets anders.
Ze is net bij haar moe
der in het Bosnische
dorpje Gornji Vakuf-
Uskoplje geweest. En
dat was een heerlijk
weerzien. De armen
van haar moeder om
zich heen, de tafel vol
zelfgemaakte baklava.
„Niemand kan bakken
zoals zij."
24 jaar geleden liet
Pavka alles achter zich
en vluchtte met haar
man en drie kinderen
- toen 11,6 en drie
maanden - naar Ne
derland. De Bosnische
burgeroorlog kostte
bijna honderdduizend
mensen het leven,
meer dan twee mil
joen inwoners sloegen
op de vlucht. Pavka's
man - een Bosnische
Kroaat - zat een half
jaar gevangen, van
wege een ander ge
loof, zegt hij zelf.
Mijoslav (57) wil er
niet veel over kwijt.
Hij kijkt liever voor
uit, wat niet meevalt.
„Als we familie bezoe
ken proberen we ons
te verplaatsen naar de
tijd vóór de oorlog.
Toch is het niet het
zelfde. Veel huizen
zijn nog kapot en niet
iedereen is teruggeko
men." Troost vindt hij
in de bergen, bossen,
rivieren. „De vrijheid
van de natuur mis ik
constant." Mijoslav
werd metaalbewerker
in Nederland. Zijn
kinderen gingen stu
deren, hij werd drie
keer opa. Ja, zegt ook
zijn vrouw Pavka, Ne-
derland heeft hen veel
gegeven. „We hebben
een mooi leven." En
nu willen ze echt
door. Naar de klein
kinderen, hun tweede
thuis.
Een vrouw met een buggy na
dert. Twee beentjes bungelen
lui uit de wagen. Wacht, het
zijn pootjes. Lammie Lubberts (43)
uit Hoogeveen duwt haar hond Dax
voor zich uit, alsof het de normaal
ste zaak van de wereld is. Er worden
foto's en filmpjes gemaakt, verbaasd
gewezen en onder zijn oortjes ge
kriebeld. Als een diva tilt de bruin-
witte bullterrier af en toe verveeld
zijn kop op.
Zijn koets werd twee jaar geleden
voor het eerst van stal gehaald. Hij
weigerde destijds over het hete as
falt te lopen, vanwege de zweertjes
onder zijn poten. „Die vakantie heb
ben we hem gedragen, maar hij
weegt 45 kilo. Daar moesten we iets
op bedenken. Inmiddels tikt Dax
soms zelf met zijn pootje op de
buggy, als teken: stop mij er maar
weer in." Zonder de hond op vakan
tie gaan was geen optie, vertelt Lam
mie. Dax is haar kind, slaapt tussen
haar en echtgenoot in, eet op de
zelfde tijden en heeft thuis het beste
plekje op de bank geconfisqueerd.
„In een hotel wisselen mijn man en
ik elkaar af bij het ontbijt, zodat Dax
nooit alleen is." Door hem mist ze
de één na grootste druipsteengrot
ter wereld. Het mooiste van Slovenië
ligt namelijk onder de grond. Hier
werd in de dertiende eeuw een
grotstelsel van bijna 21 kilometer
lengte ontdekt. Busladingen Neder
landers stoppen op dit parkeerter
rein in Postojna, zo'n drie kilometer
vanaf de snelweg. Wat veel toeristen
niet weten is dat het massieve, be
tonnen hotel naast de grot eveneens
een geheim herbergt. Tijdens een
renovatie, twee jaar geleden, stuitte
de directeur op een metalen deur.
In een hotel wisselen
mijn man en ik elkaar af
bij het ontbijt, zodat
Dax nooit alleen is
Daarachter bleek een kamer te liggen
die nooit op de plattegrond heeft ge
staan en uitmondt in de grotten. His
torici vonden spionagemateriaal en
oude tapes van telefoongesprekken,
vermoedelijk afkomstig van de Joe
goslavische geheime politie UDBA
die in de jaren 70 gasten van de toen
malige communistische leider Tito
afluisterde. In oktober wordt het een
toeristische attractie die Dax duide
lijk een worst zal zijn. Hij rekt zich
nog eens flink uit.
donderdag 9 augustus 2018
GO
immx
Tiüffel, Souve
iiamit
Kijkend door de
Roel Verdijck.
ansichtkaart: Mattie Rasker en vriend
Tekst: Hanneke van Houwelingen
en op familiebezoek
In de grijze Renault
Megane: Mijoslav en
Pavka Lucic.
Dierenliefhebbers met hond in
buggy: Lammie Lubberts, zoon
Troy, man Paul en hond Dax.
—Lammie Lubberts
Kijk op de site bij /video
Op de terugweg van Kroatië
naar huis.
