IK BEN
EEN OUWE
HOMO MAAR
ZEKER GEEN
OUWE NICHT
moeilijk onderwerp is, zegt hij. „Omdat
die mensen er niet mee zijn opgegroeid.
Daarom moeten we voorlichting geven,
het uitleggen."
Met gelijkgestemden riep Bongers
De Roze Loper in het leven, een onder
scheiding voor verzorgings- en verpleeg
huizen met een 'homovriendelijk kli
maat'. „Dat betekent niet meer en niet
minder dan dat homo's er zichzelf kun
nen zijn. Dat er goed wordt gelet op pes
terijen en uitsluiting, en dat medewer
kers en medebewoners voorlichting
krijgen over homoseksualiteit."
Afkeuring
Hij vraagt ook aandacht voor de thuis
zorg, nu ouderen steeds langer zelfstan
dig moeten blijven. „Oudere homo's krij
gen vaak zorg van laagopgeleide mensen
uit landen waar homoseksualiteit een
taboe is, zondig en afkeurenswaardig. Dat
brengt het risico met zich mee dat ze in
hun eigen huis worden gepest, en dat ze
uit angst hun geaardheid verbergen. Ook
daar is het antwoord: geef het probleem
aandacht, regel goede voorlichting, leid
die mensen goed op."
Er komt een dag dat homo's en hetero's
als gelijken worden gezien, zegt hij. „Het
zal nog niet allemaal geregeld zijn op de
dag dat ik word begraven, maar ik geloof
in de vooruitgang." Toch maakt hij zich
ook zorgen. „De tolerantie voor homo's is
flinterdun, hè. Nog altijd worden homo's
en lesbiennes uitgescholden, gepest, be
dreigd en mishandeld."
Ook al heeft hij in zijn leven veel men
sen gesproken die het door hun homo
seksualiteit niet altijd even gemakkelijk
hadden of hebben, Clem Bongers heeft
zijn eigen homoseksualiteit altijd zonder
meer omarmd. Het heeft hem 'een inten
sief leven' gegeven, zegt hij. „Ik heb veel
seksuele contacten gehad, en die heb ik
nog steeds, hoewel ik alweer dertig jaar
samen ben met mijn vriend Jac. Hij is
twintig jaar jonger dan ik en we zijn ge
lukkig samen. Misschien juist doordat
we niet monogaam leven." 41
Hij heeft veel jongeren kunnen helpen
met hun zoektocht, zegt hij, maar hij
kreeg ook ouders op bezoek die zeiden:
door u is onze dochter lesbisch geworden!
Ondanks zijn leeftijd blijft Bongers
strijdbaar en activistisch. Zo zet hij zich
nu in voor oudere homo's en lesbiennes
in verzorgings- en verpleeghuizen. „Het
is echt tenhemelschreiend hoe die soms
getreiterd worden. Ik ken het verhaal van
een lesbisch stel waarvan een partner in
het verpleeghuis zit, maar die elkaar van
wege alle pesterijen alleen op het station
durven ontmoeten. Geroddel, gemene
opmerkingen, ook van het personeel, uit
sluiting: jij mag hier niet zitten. Ik ken
mensen die lang geleden uit de kast zijn
gekomen, maar er in het verpleeghuis
weer in teruggaan omdat ze bang zijn
voor de reacties. Het is toch verschrikke-
Gesprekken
Hij schreef instellingen aan om het pro
bleem aan de orde te stellen, maar kreeg
meestal geen reactie. Dan plande hij be
zoeken bij de directeur. „We werden met
alle egards ontvangen. 'Nee, heel goed,
hoor, dat u zich inzet voor homo's, heel
belangrijk ook. Maar bij ons speelt dat
probleem niet, want wij hebben hier
geen homo's'."
O, zei hij dan, daar moet u onmiddel
lijk mee in de krant, u bent uniek! „Want
één op de tien mensen is homo, lesbisch
of biseksueel. Meestal begonnen ze dan te
lachen en was er een opening voor een
gesprek." Hij begrijpt best dat homosek
sualiteit voor een bepaalde generatie een
lijk dat je daar op je oude dag, in al je
kwetsbaarheid, mee te maken krijgt?"
Roze loper
Clem Bongers riep
samen met ande
ren De Roze Loper
in het leven, een
onderscheiding
voor verpleeg-en
verzorgingshuizen
met een homo-
vriendelijk klimaat.
wg magazine 33
