Shary-An, alles goed? Ben je aan het
chillen?"
„Interviewtje voor de krant."
„O, succes."
„Thanks, girl."
Shary-An Nivillac heeft veel aanspraak
in de Scheveningse strandtent Hart
Beach, waar ze voor dit interview is neer
gestreken in een van de weinige rustige
hoekjes. Voor haar dorstige bruine labra
dor Freek heeft ze net een bak water ge
haald; het hele gesprek zal hij kalm naast
de leunstoel liggen waarin zijn bazin zich
comfortabel heeft uitgestrekt.
„Dit is echt mijn plek", zegt de Haagse.
„De sfeer is relaxed. Ik treed hier weieens
op, mijn vriendin Nena draait hier ook
geregeld. Ze is dj. En ik weet precies
welke mensen van de bediening niet
moeilijk doen als Nena en ik samen één
pizza bestellen."
Nivillac, bij het grote publiek bekend
als de halve finalist van de eerste editie
van The Voice of Holland in 2010, heeft het
druk. Met de muziek ('gigs, bruiloften,
evenementen, liedjes schrijven met m'n
producers'), presentatieklussen ('ik maak
online content voor Coca-Cola') en haar
nieuwe huis in de buurt van het Haagse
Westbroekpark ('op drie minuten van het
strand! Zo chili!'). En met haarvrienden,
onder wie Ben Saunders, de winnaar van
The Voice in 2010. „Met hem ben ik nog
steeds close", zegt ze. „Vanavond gaan
Nena en ik bij hem langs. Ik laat Ben een
tattoo bij me zetten. Ik weet nog niet wat
het wordt."
„Niet echt. Ik vind dat hij weer goede
muziek moet maken, hij is zo'n getalen
teerde gast. Hij is nu vooral druk met
z'n nieuwe tattooshop, maar beetje bij
beetje is hij toch weer liedjes aan het
schrijven."
„Nee joh! Verschrikkelijk om te zien. Ik
vind mezelf daar zo... ik kan er gewoon
niet naar kijken."
„Zo'n blij ei. Té erg gewoon. Ik verwacht
te telkens niet dat ik weer een ronde door
mocht. Als ik dat terugzie, wil ik naar
mezelf schreeuwen, 'doe eens rüstig,
Shar'. Naar een ander blij ei kijk ik graag
maar niet naar mezelf. Ik ben nog steeds
een enthousiast persoon, maar weet me
zelf beter te temperen nu ik ouder word."
„Als klein meisje was ik terughoudender.
Ik was een gefrustreerd kind. Met mijn
oudere broers en oudere zus groeide ik op
in een blanke omgeving. Dat klinkt stom,
maar ik weet niet hoe ik het anders moet
noemen. In onze buurt in Den Haag
woonden weinig andere allochtonen. Op
school was ik ook de uitzondering. Daar
noemden de kinderen me vaak aap, of
Zwart Pietje. Dan begon ik te schoppen
en te slaan. Thuis had ik het ook moeilijk.
Mijn moeder zorgde in haar eentje voor
ons. Ze had het niet breed en we verhuis
den veel. Ik kon niet tegen die verande
ringen, steeds."
„Op mijn 13de besloot ik thuis weg te
gaan. Jeugdzorg bemoeide zich ermee,
maar het besluit lag bij mij. Ik heb vier
jaar in het kindertehuis gewoond. Op
mijn 17de ging ik op kamers. Is het echt
belangrijk hierover te praten?"
„Weet je, in de Hollandse cultuur snap
pen ze wat de puberteit inhoudt. Antilli-
anen niet. In die cultuur is het: luister
naar wat ik zeg, spreek me niet tegen, doe
wat ik zeg. Mijn moeder en ik botsten
verschrikkelijk. Het was voor mij niet
meer gezond om bij haar op te groeien.
Ik wil alleen lieve, positieve mensen om
me heen. Ik heb inmiddels geleerd hoe
fijn het is om afstand te nemen van iets
dat niet werkt."
„Natuurlijk heb ik ervan wakker gelegen.
Ik ben ook maar een mens."
„Dat zou ik niet weten. Mijn jongere
broer en zusje, nakomertjes, wonen nog
bij haar. Met hen spreek ik weieens af en
dan praat ik nooit over mijn moeder. Met
mijn twee oudste broers heb ik het beste
contact, we wonen bij elkaar in de buurt.
Swen van 28 lijkt op mij. Hij is een beetje
gek, neemt het leven niet zo serieus."
„Ik heb hem pas weer gezien, hij was over
uit Curacao. Het is een charmante man
met humor. Dat de vrouwen voor hem
vallen, dat snap ik wel."
„Hij verliet mijn moeder toen ik 3 was en
emigreerde toen ik 10 was, ja. Verder wil
ik er niet veel over kwijt. Ik ken veel men
sen, uit alle culturen, die zijn opgegroeid
zonder vader. Ook Hollanders. Vrouwen
waren altijd al op zichzelf aangewezen.
Ach, waar heb ik het eigenlijk over, ik zeg
ook maar wat. Iedereen leeft zijn eigen
leven. Eén ding weet ik wel: zelf zou ik
mijn vriendin nooit in haar eentje voor
onze kinderen laten zorgen en er met
tien andere vrouwen vandoor gaan."
„Tuurlijk, we zijn nu 4,5 jaar samen,
Doet Ben nog iets in de muziek?
Kijkje nog weieens terug naar jouw
optredens in The Voice
Je vindt jezelf daar zo... hoe?
Wasje altijd al zo'n blij ei?
Toen je na The Voice je eerste album
uitbracht, werd bekend dat je in een
kindertehuis hebt gezeten.
Wil je het proberen?
Je praat er best luchtig over.
Hoe is het nu met je moeder?
Afstand
„Mijn moeder en ik
botsten verschrikkelijk.
Het was niet meer
gezond bij haar op
te groeien."
Spreek je je vader weieens?
Maar voor jou en je broers en zussen
was hij er niet.
Praten jij en Nena over kinderen?
181 zaterdag 4 augustus 2018
