Vgbert Jan
Nu zoon Yann op wereldreis is, krijgt Egbert Jan soms
een telefoontje. Laatst vanuit Maleisië. Of pa zo goed
wilde zijn de scooter even te laten ronken.
Het nadeel van veel ruimte is
dat je er dingen in gaat zetten.
Daardoor heb je te veel dingen.
Sinds twaalf jaar heb ik drie ver
diepingen, tioo kubieke meter. Al die
tijd voer ik het gevecht tegen de dingen.
Niet te winnen.
Vroeger waren het mijn partner en de
twee kinderen. Als drie mensen iedere
dag elk drie dingen ergens neerleggen en
ze niet opruimen, komen er jaarlijks 3285
dingen bij. In twaalf jaar dus 39.420 din
gen. Je kiepert soms iets weg, maar per
saldo zijn er sinds 2006 naar schatting
29.420 dingen bijgekomen.
Mijn vrouw is vertrokken, dat scheelt.
Daar staat tegenover dat de kinderen
ook - nee, juist - nadat ze in studenten
kamers gingen wonen, de aanvoer van
dingen hebben opgevoerd.
Fenna komt geregeld met tassen vol
aan om ze 'zolang bij pap neer te zetten'.
Yann is erger. Vroeger, als schattig jon
getje, haalde hij dagelijks bergen rotzooi
van de straat in huis waarmee hij 'iets
leuks' ging knutselen - waar het dan
nimmer van kwam. Onlangs heeft hij
als 23-jarige zijn huisraad verspreid in
mijn huis geplaatst en is voor een jaar
op wereldreis vertrokken.
In 2012 is Kei opgedoken, een professi
onele klusman die zich tot een bijzonder
kleurrijk mens ontpopte - en een goede
vriend. Hij mocht in het huis 'een paar
werkspullen' opslaan. Inmiddels staat er
in mijn inpandige berging een verbijste
rend arsenaal aan dingen hunkerend op
gebruik te wachten.
Dingen.
Ik breng weieens een schep dingen
naar het afvalbrengstation of zet ze als
grofVuil aan de straat. Zinloos.
Een zeer aanwezig ding is de scooter.
Die is van Yann en staat prominent in
mijn berging.
Soms belt hij op. Laatst uit Kuala
Terengganu, Maleisië.
„Vadert! Hoe is het met m'n scooter?"
„Die staat vredig voor zich uit te stin
ken. Met mij gaat het ook goed."
„Benzine? Ja, dat wilde ik nog vra
gen..."
Ik moet hem 'eigenlijk af en toe tien
minuten laten ronken', legt hij uit. Star
ten? Eenvoudig.
„Eerst die zwarte lange sleutel erin
steken. Allebei de remmen ingetrokken
houden. Dan druk je op dat knopje
onder het handvat, er staat een bliksem-
straaltje op. Tegelijk geef je dan wat gas
door het handvat te draaien. Maar wel
die remmen vasthouden! Anders schiet-
ie weg. Makkelijk."
Daar sta ik, in het steegje naast mijn
huis. Nooit een motor of scooter aan
geraakt. Hoe doe je dat, rem ingetrokken
houden, op een knopje drukken en een
handvat draaien? Tegelijk? Met één
hand?
Had ik maar nooit kinderen genomen.
De motor brult. Mijn zweterige hand
palmen glijden van de remhandels af.
Het gevaarte schiet vooruit.
De rest is geschiedenis. «I
In gevecht
met de dingen
Egbert Jan Riethof
(64) is journalist. Hij
heeft een dochter (25)
en een zoon (23).
Egbert Jan woont
in z'n eentje in een
huis met drie
verdiepingen.
6| zaterdag 28 juli 2018
ra Reageren?
magazine@persgroep.nl
