f
31
I
wm
kende schakel bij het vervolmaken
van die droom. „Je moet je voorstel
len dat muziek opnemen in die tijd
bijna onmogelijk was", doceert
McCartney op vaderlijke toon. „Op
mijn telefoon heb ik nu een archief
met honderden onafgemaakte lied
jes. Elk idee zing ik in. 'Maak ik later
wel af,' zeg ik dan tegen mezelf.
Toentertijd moest je liedjes schrijven
die je makkelijk onthield, anders was
je de melodie de volgende dag kwijt."
Triomfantelijk: „Dat bleek de sleutel
voor The Beatles. Er bleken meer
mensen zich die nummers makkelijk
te kunnen herinneren."
Spreken over zijn muzikale weder
helft lijkt met de jaren steeds meer
emotie op te roepen bij McCartney.
Ruziede hij in de jaren 90 nog met
Lennons weduwe Yoko Ono over het
omdraaien van de credits van hun
gezamenlijke songs (McCartney
moest en zou als eerste worden ge
noemd), tegenwoordig noemt hij
hem zonder aarzelen de meest be
gaafde muzikant met wie hij ooit
werkte.
„Ik was uitverkoren om eerder dan
de rest van de wereld te horen wat
voor briljants John had bedacht. Ik
weet nog hoe hij me Julia of Across the
Universe liet horen. Ik ben voor eeu
wig fan. En
als we sa
menwerkten,
ontstond er
vaak al snel
Ypg magie. Dat
was ook no
dig. In de eer
ste jaren kre
gen we tele
foon van Brian
Epstein, onze
manager: 'Goed
nieuws, jon
gens! Jullie krij
gen een week
vrij.' Net toen we
wilden gaan jui
chen, zei hij er
achteraan: 'Om
het nieuwe album
te schrijven'."
Op gezette tijden bezoekt McCart
ney tegenwoordig zijn oude school
voor een gastcollege. Niet vanachter
een lessenaar, maar in gesprek met de
songschrijvers die er studeren. „Ik
luister en zeg wat ik denk. Ze hoeven
niet te gehoorzamen, hè? Ik weet na
al die jaren nog steeds niet hoe je een
liedje schrijft. Maar, zeg ik dan: dat is
precies het punt waar je uit moet ko
men. Als je niet meer weet hoe het
verder moet, wordt het pas interes
sant."
Na een uur praten is het tijd om te
spelen. Een beladen moment, vertelt
John en ik
dachten dat
tien jaar een
mooie
levensduur
voor die liedjes
zou zijn
hij. Want optreden deed McCartney
nog nooit in deze zaal. Hij heeft er
een speciale setlijst voor ingestu
deerd. Niet de geijkte finale met mee
zingers Let it Be en Hey Jude, maar een
concert met vooral materiaal uit zijn
jongste jaren. Hij introduceert Beat
les-nummer From Me to You, dat hij al
54 jaar niet meer live speelde, met
een uitleg over de gitaarakkoorden
die hij destijds net had geleerd. „Als
ik de volgorde nou eens omdraaide,
dacht ik. Het is het eerste liedje waar
van ik voelde: ik begin het te snap
pen."
Erfenis
En dan volgt zelfs het eerste liedje dat
hij ooit schreef. Als 14-jarige op de gi
taar die hij net van zijn vader had ge
kregen. I Lost my Little Girl heet het
en het klinkt zo zoet als alleen een
pre-puber over de liefde kan schrij
ven.
Even daarvoor had McCartney ge
sproken over zijn muzikale erfenis.
Het heeft hem verbaasd hoe ver die
reikt. „Toen we er middenin zaten,
dachten John en ik dat tien jaar een
mooie levensduur voor die liedjes
zou zijn. Een tijdje terug sprak ik Jeff
Lynne (frontman ELO, red.) daarover.
Hij speelt nu in stadions. Die zingen
zijn oude liedjes woord voor woord
mee. 'Ongelooflijk', zei Jeff. 'We ver
zonnen maar wat in die tijd.' En ja,
dat is precies wat we deden."
zaterdag 28 juli 2018
GO
bezoek bij zijn
>r een gesprek
Met James
sentimental
1
Paul McCartney,
hier tijdens een opna
mesessie in LA (2017),
verkeert in een nostal
gische stemming.
FOTO MJ KIM
44
