II
ZEELAND 21
Toen ze nog een
gewone fiets had,
moest ik haar
steeds duwen
vijfendertig kilometer is. Er staat
tweeëneenhalf uur voor." Jeroen
komt vaker naar Zeeland, maar dan
om te duiken. Zijn vrouw Lilian
duikt niet. „Dat vind ik eng." Zij
fietst elektrisch, Jeroen doet het op
eigen kracht. „Toen ze nog een ge
wone fiets had, moest ik haar steeds
duwen", zegt hij met een knipoog.
Op de strekdam met het monu
ment voor 'de redders van
Burghsluis' vangen Hans en Annie
Bezemer-Kremer en zus Dora Kre
mer uit Zwijndrecht een verkoelend
zeebriesje met het zicht op de droog
gevallen Roggenplaat (dé zeehon
denzandbank) en verderop de Oos-
terscheldekering. Ze vieren de zomer
in Zeeland. Dora is een weekend op
bezoek. Ze hebben de allerbeste fiet
sen, zegt Hans. Hij wil nooit meer
anders dan elektrisch. „We kunnen
er tachtig kilometer mee rijden." Dat
doen ze vandaag niet, want ze heb
ben gisteren al veertig kilometer af
gelegd.
In Burghsluis genieten ze even van
het uitzicht, om straks via de Punt in
Westenschouwen het bos in te dui
ken en aan het eind van de middag
bij hun huisje in Westenschouwen te
gaan barbecueën. Annie: „We fietsen
zo'n dertien kilometer vandaag. Mor
gen willen we naar Veere varen en
door de dure wijk in de bossen van
Kamperland terugfietsen."
Zadelpijn
Hoewel ze elke dag fietsen, heeft An
nie nog steeds last van zadelpijn.
„Kun je nagaan. Ik wel en hij niet",
wijst ze naar haar eega. „En hij heeft
een dun kontje en ik een dikke. Kijk
naar mijn zadel. Ik ben allergisch
voor wol, dus ik zit op omgekeerde
pluche."
Het stel komt al dertig jaar in Zee
land en Hans zelfs langer, want hij
heeft zo'n veertig jaar geleden nog
aan de aanleg van de Oosterschelde-
kering gewerkt. „Ik was kraanmachi
nist en toen Prins Claus en Willem-
Alexander, toen nog een klein ventje,
naar het werk kwamen kijken, heb ik
ze in een hangbakje van de ene naar
de andere pijler gebracht. Claus heeft
toen nog zijn handtekening op een
van de pijlers gezet. Kun je nagaan,
een brandweerauto en een zieken
auto stonden klaar, mocht het fout
gaan."
Op het terras van bar-petit restau
rant 't Oliegeultje op het havenpla
teau voorzien de serveersters de dor
stige voorbijgangers van drankjes.
Voor de heren in de keuken is het 's
middags nog rustig. „We zijn even
naar Sam Uijl gelopen om de laatste
kreeften, vanwege het einde van het
seizoen, te kopen", vertelt kok Ra
mon Bolier uit Oosterland. Visser
Uijl is een begrip in Burghsluis, of ei
genlijk op heel het eiland, want ie
dereen weet hem te vinden voor zijn
kreeften en paling. De wandeling
was overigens niet lang, want Uijl
woont op nog geen driehonderd me
ter van het restaurant vandaan.
Eigenaar Michael Koster (uit Zie-
rikzee) en koks Leroy Kodde (uit Se-
rooskerke op Schouwen) en Ramon
Bolier hebben wel even tijd om op de
foto te gaan. „Dat hebben we ook ge
daan toen Piet Paulusma hier was",
vertelt Michael. Even later mogen de
serveersters er ook bij. Het kan alle
maal, want de sfeer op het overdekte
terras is net zo ontspannen als iets
verderop aan de dijk. De zon en de
zeebries maken eenieder goed ge
luimd. Of het hoort gewoon bij
Burghsluis, want volgens gemeente
archivaris Huib Uil hebben de inwo
ners een gezonde dosis humor.
maandag 23 juli 2018
GO
Annie en Hans Bezemer en Dora Kremer (vlnr) vangen een lekker zeebriesje op de strekdam bij Burghsluis. foto's ernesta verburg
- Jeroen Jense
Koks Ramon
Bolier, Michael
Koster (eigenaar)
en Leroy Kodde
(vlnr) gaan op de
foto voor restau
rant 't Oliegeultje,
„Net als toen Piet
Paulusma hier
was."
