Na een
halfjaar
werd mijn
Lada 2105
gestolen.
God mag
weten
waarom
De Multipla is Oma Duck
aan de voorkant en een
Smart aan de achterkant
1990
2001
2018
Ik kocht een Lada 2105. Ik
weet nog steeds niet waarom.
Misschien omdat hij eruitzag
als een auto op een kinderte
kening. Met een echte voor-
en achterkant. Hij startte
soms wat moeilijk, maar als je
met een hamer op de start
motor sloeg dan ging het
meestal wel. Na een halfjaar
werd hij gestolen. God mag
weten waarom. Na twee
maanden kreeg ik hem terug
van de politie. Een beetje jam
mer, want ik kon heel goed
zonder hem. En na een half
jaar werd hij weer gejat. En
vonden ze hem uitgebrand
terug. Ik ben nog nooit zo blij
geweest om van een auto af te
zijn. In de statistieken van de
autodiefstallen in Rotterdam
stond in 1982 dat er slechts
twee Lada's waren gestolen.
Allebei van mij.
Ik had twee kinderen, dus het
werd tijd voor een gezinsauto.
Het werd een stokoude Re
nault 11. Een mooie zwarte.
Reed als een zonnetje, één op
twintig en parkeerde makke
lijk. Wauw. Ik was fan. Op een
niet zo'n mooie dag stond hij
geparkeerd op een singel. Ik
kwam aan. Er zat een briefje
op de voorruit dat iemand
schade had gemaakt, rechts
achter. En of ik even wilde
bellen. Ik liep eerst maar eens
naar rechtsachter. Tja, ik zag
wel een deukje, maar die zat er
vast al. Dus ik haalde mijn
schouders op. Ik reed de hoek
om en daar bleven mensen
staan. Met open mond en zo.
Oh, de schade zat rechtsachter
aan de zijkant. Daar was een
vorkheftruck ingereden. Ik
had ineens een vuistdik gat.
Daarmee heb ik toch mooie
sier gemaakt als ik in andere
steden kwam. Dan dachten ze
dat het een kogelgat was. Tja,
zei ik dan somber, het blijft
Rotterdam hè.
En toen kwam de droomauto.
Het was de mooiste auto die
ik ooit had gezien. Ik moest
hem hebben. Ik kwam de
Fiatgarage binnen en vroeg of
ze er een hadden. De verkoper
dacht dat ik gek was of een
geintje maakte. Maar gelukkig
hadden ze er ergens eentje
heel ver achter in staan en kon
ik hem ook nog betalen. De
Fiat Multipla. Het is Oma
Duck aan de voorkant en een
Smart aan de achterkant. Ja, ik
werd uitgelachen. Ja, ik werd
beschimpt met de lelijkste
auto volgens Google, met de
pausmobiel, zoals hij smalend
werd genoemd. Maar toen hij
stuk was, heb ik er lekker nog
l een gekocht.
Het is geen auto, zegt mijn
dochter, het is een sieraad.
Het is geen auto, zegt mijn
zusje, en weigert in te stap
pen. Het is Carrie's handtas,
zegt de rest van de familie.
Er kan veel meer in dan je ooit
zou denken. Kijk, ik hou niet
van klein, ook niet bij auto's.
Ik hou niet van wit. En een
open dakkie gebruik ik eigen
lijk nooit. Onzin als je al airco
hebt. Maar nu heb ik een klein
wit dingetje met een open
dak. Mijn handtas, mijn sie
raad, mijn Fiat 500.41
<ls
gas
ogr!
lbo
magazine 27
LU CO
05
ü:lj_
°oz!
LH Q 12
=inN
Ir- <f
wlu§
7ÜI2
O—I
<C0LH
5 rr
LU LU CJ
CO CO 2
LU CD 2
QÖLU
WG
