HADDEN DE CANADEZEN
IN 1945 GEEN WITBROOD
EN EIWITPOEDER GEDROPT,
DAN HAD IK HIER NU NIET
GEZETEN
Middellandse Zee had. Bleek ik aan tha-
lassemie te lijden, een ernstige vorm van
erfelijke bloedarmoede die daar voor
komt. Erfenisje van de vader die ik nooit
heb gekend."
„Het was een Italiaan die éérst met de
Duitsers vocht, maar toen het verbond
tussen Duitsland en Italië na de dood
van Mussolini sneuvelde, door de Duit
sers te werk werd gesteld. Samen met
wat andere Italiaanse soldaten belandde
hij in Hoorn en toen de Duitsers hem aan
het einde van de oorlog naar Duitsland
wilden verschepen, is hij bij een ont
snappingspoging doodgeschoten. Waar
om hij wilde vluchten: onduidelijk.
Misschien omdat hij verliefd op mijn
moeder was. Misschien wist hij dat ze
zwanger was."
„Dat was een schande. Er werd niet over
gepraat. Ook mijn moeder sprak er niet
over. Ze ging over tot de orde van de dag.
Dat moest ook wel. We hebben het over
de oorlogsjaren. Mijn oma en moeder
moesten de polder in met een handwa
gen om de boeren wat te eten te vragen.
Ik ben als hongerwinterbaby gered door
de voedseldroppings. Hadden de Canade
zen in 1945 geen witbrood en eiwitpoe
der gedropt, had ik hier niet gezeten."
„Dat kwam pas toen ik beroemd werd
en in Italië ging optreden. Toen heb ik
Italiaanse journalisten in de hoop op
wat meer informatie verteld dat mijn
vader Italiaan was, dat hij Peppino
Caruso heette en uit Calabrië kwam.
Ik kreeg daar tweeduizend brieven op,
Caruso bleek een nogal veelvoorko
mende naam. Dat waren dan dus weer
zoveel reacties dat ik niet wist waar ik
moest beginnen. Ik heb het maar laten
gaan."
„Misschien had ik dat in die tijd wel ge
wild, maar nu hoeft het niet meer. Ik heb
mijn eigen gezin opgebouwd. Die
nieuwsgierigheid is er niet meer."
„Nee, ik begrijp haar wel. Zo'n Italiaanse
familie is natuurlijk een spannend gege
ven."
„Een grapje met een kern van waarheid.
Want we weten natuurlijk niet wat zo'n
zoektocht oplevert. Misschien ook iets
minder leuks."
„Ik denk wel dat die muzikale mix die
journalisten 'typisch George Baker' noe
men, iets met mijn vader van doen heeft.
Die mandoline, dat fluitje, het ritme. Niet
typisch Nederlands."
„Ik heb inmiddels ook ouderdoms-
diabetes, dus ben gedwongen gezond
te leven. Meer slapen. Meer groenten en
fruit, 's Ochtends een flinke wandeling.
Weinig rock-'n-roll. Ik rook nog wel
sigaren. Drie per dag. Eén zonde mag
men hebben, toch?"
O DEEERSTESCÈNE
O VAN ZIJN BOEK
„Ik werk niet mee aan de biografie die in
september verschijnt. Iedereen weet:
zo'n biografie verkoopt alleen als er lek
kere krantenkoppen van kunnen worden
gemaakt en daar heb ik niet zo'n trek in.
Ik schrijf liever mijn eigen boek. Ik weet
al wat de eerste scène wordt. Een jon
getje, onder tafel, in een klein huis in
de Gravenstraat in Hoorn. Dat jongetje
hoort flarden uit de radio. De muziek
voert hem weg, ver weg..."
„O ja? Misschien kan ik hier en daar wat
in de tijd op en neer springen. Dat werkt
in liedjes ook goed."
„Dan moet alles samenvallen: goede
band, goede manager, liedjes die bij de
tijd passen, beetje geluk. Dat zie ik echt
niet meer gebeuren. Wat ik nog wel graag
wil, puur voor mezelf: een bluesalbum,
vol covers. Want de blues, daar heb ik als
liedjesschrijver natuurlijk niks aan toe
te voegen. Who Will the Next Fooi Be van
Charlie Rich móét erop."
„Ik ben een Cadillac. Een karretje waar
mee je nog prima voor de dag kunt
komen, maar dat je niet meer op zijn
staart moet trappen. En het karretje gaat
inderdaad dóór - tot hij echt begint te
haperen. Heb ik Blanche beloofd. Ik stop
als het niet meer om aan te horen is."
„Wat moet: Ennio Morricone's Brindisi
uit de film Baana. Zo mooi, dat kan ik
niet eens uitleggen. En Una Paloma mag
best. Als vrolijke afsluiter." II
U heeft eerder over uw vader ver
teld: het was een Italiaan die tijdens
de Tweede Wereldoorlog in Neder
land voor de Duitsers vocht, toch?
Uw moeder was ongetrouwd zwan
ger. Dat was heftig in die tijd.
Toen u opgroeide, werd u vast
nieuwsgierig naar uw vader.
En als u er hulp bij had gekregen,
bijvoorbeeld van zo'n tv-programma
als Verborgen Verleden
Uw dochter Laura wil nog wel op
zoek. Vindt u dat vervelend?
U zei: pas maar op, Laura. Straks is
het maffia.
Heeft u nog iets anders geërfd dan
die nare ziekte?
Hoe gaat het nu met die ziekte?
U moet dat boek niet helemaal chro
nologisch opzetten hoor. Dat is saai.
Twee van uw liedjes zijn evergreens
geworden. Ziet u uzelf anno 2018
nog een keer een wereldhit schrij
ven?
Uw vriend Henk zei: 'Hans gaat
door tot het bittere eind.'
Moet Una Paloma Blanca juist
wel of juist niet op uw begrafenis
gedraaid worden?
magazine 13
