Vakantie
Op venkelzaad kauwen
bevordert de spijsvertering
0
MARGOT
17
BEOORDELING
MNu zijn de rollen omgedraaid. Ik ga dit jaar niet met mijn
ouders mee op vakantie. Nee, mijn ouders gaan dit jaar
met óns mee
SEROOSKERKE Op de Wal-
cherse klei tussen Serooskerke
en Oostkapelle wordt venkel ge
teeld. Venkel lijkt een witte bol
maar in het echt is het een sa
mengegroeide laag van verdikt
blad. De veertjes, het jonge top-
groen, zijn zeer goed als garne
ring te gebruiken.
Werner Louwerse is samen
met zijn broer Henry druk met
de oogst. „Venkel wordt steeds
bekender in Nederland", zegt
hij. „Al eten we er hier nog
steeds maar gemiddeld één ons
per persoon van. In Italië, waar
het vandaan komt, eten ze wel
zeven kilo per persoon."
Venkel is gezond en werd in de
oudheid als vermageringsmid
del gebruikt. Venkelzaad kan na
melijk een hongergevoel tegen
gaan en bevordert de spijsverte
ring. Kauwen op de zaden zorgt
bovendien voor een frisse adem,
niet voor niks zit venkel in
mondverfrissers. „Het is wel een
werkje om ze te oogsten", vertelt
Louwerse. „Je zit op je knieën
om de knol te snijden en op de
oogstband voor je te leggen. Er
staat iemand op de langzaam
vooruit rijdende wagen, die de
venkel op maat sorteert. We snij
den de venkel gelijk af, helemaal
verkoopklaar op het land en
schonen niet de venkelknol pas
in de schuur, zoals sommige an
dere boeren. Wij telen de venkel
hier afwisselend met bloemkool,
dat is wat minder belastend voor
het land." Venkel smaakt naar
anijs, dat is bij de oogst en ver
werking ook duidelijk te ruiken.
Het is een groente waarmee je
alle kanten op kunt. Venkel en
vis zijn een uitstekende smaak
combinatie. Snij de venkel in
kleine stukken. Was even kort.
Bak in wat olijfolie een gesnip
perde sjalot aan en voeg de ven
kel toe. Doe er na 15 minuten
smoren een scheut Pernod bij,
dat haalt de anijssmaak goed op.
Gebruik de veertjes als garne
ring en eet er een visje bij.
bij houdt ook de witte Gascogne, een blend
van vier druiven, met zijn kruidigheid en zu
ren het gerecht in balans.
Zijn de hoofdgerechten goed?
Tussendoor krijgen we een wijnglas -herstel:
een kanjer van een cocktailglas - met bouillon
van krab en garnalen. Anniek: „Het oogt leuk
en is eens wat anders." Het lepelt daarentegen
lastig. Ook lijkt dit de moneymaker in het
menu, want zo'n bouillon kost niet de hoofd
prijs. Wel een mooie smaak, maar enthousias
ter worden we van de uitstekend bereide
dornhaai (Jaws, maar dan andersom!) met
groentencouscous die door knapperige lente-
ui lekker fris blijft. Onderop ontwaren we een
zoete dressing van mango en peper, die de
haaismaak echt optilt. Spannend en verfijnd.
Een slok van de ronde aromatische Australi
sche witte blend maakt het af.
Moeten we de chef nog een veer in zijn der
rière steken? Ja, want de zwezerik, met prei
voor de pit en gekonfijte uien voor het zoet, is
het lekkerste orgaanvlees dat we in tijden heb
ben gegeten. We likken de vingers ook af bij
de Surf Turf: wilde gamba's met ribfingers.
De garing is uitstekend, de smaak zacht doch
intens. Een streep peperige knolseldercrème
geeft extra sjeu.
En de desserts? Ook top?
Alle kleuren uit de snoepwinkel knallen ons
tegemoet in het limoendessert dat is getooid
met zacht zomerfruit. Het is juli op je lepel.
De rabarbercrumble bekoort minder. We mis
sen het nerveuze zuur van rabarber, waardoor
het een zoete koek is. Het sorbetijs van aardbei
en bosvruchten maakt dat niet helemaal goed.
Dat is ook het enige wat we te zeuren hebben.
De krasse knarren hier boffen maar.
Voorgerecht
Hoofdgerecht
Nagerecht
Bediening
Ambiance
Prijs kwaliteit
Wanneer ik in de schuur van mijn vader
stap, op zoek naar een campingstoel,
stap ik in mijn kindertijd. De keuken
kastjes uit een ver verleden hangen nu daar aan
de muur. Mij doen die kastjes denken aan vele ge
zellige uren in de keuken van destijds. Toen al
bakte en braadde ik graag en veel.
Iets verderop hangt hoog aan de muur de kast
uit onze vroegere bijkeuken. Ook al zo'n relikwie
van weleer want -naast het feit dat het nog steeds
een mooi kastje is- herinner ik me het goed,
evenals de geur die eruit kwam.
Mijn vader heeft in zijn schuur verder allerlei
spullen opgeslagen. Een stoel die ik meteen her
ken, staat te verstoffen in een hoek. Er hangt een
oude lap ergens overheen; een oud gordijn dat
vroeger in de achterkamer hing. En ook al zou
mijn vader wel willen opruimen, het komt er niet
altijd van. Soms is dat best fijn.
De herinneringen komen als vanzelf naar bo
ven en even waan ik me weer dat kind dat alles
vanuit een ander perspectief zag dan dat ik tegen
woordig doe. Nu zijn de rollen omgedraaid. Ik ga
dit jaar niet met mijn ouders mee op vakantie.
Nee, mijn ouders gaan dit jaar met óns mee. De
oudste Man rijdt ze naar een vakantiebestem
ming van vroeger. Ik en de rest van de Mannen
wachten mijn vader en moeder daar dan al op.
Hoe bijzonder is dat?
Ze zijn al wel begonnen met de voorbereidin
gen voor de uitstap, net zoals ik dat zelf vroeger
ook deed; lekker op tijd. Met al een beetje span
ning in de buik, maar ook met het vertrouwen dat
alles goed komt en leuk wordt. We gaan er met
z'n allen van genieten.
Het is vakantie!
Margot Verhaagen schrijft
op deze plaats elke week
overeten en drinken
in Zeeland
zaterdag 21 juli 2018
GO
(Prijs/kwaliteit telt dubbel)
A Het is een heel werkje om venkelknollen te oogsten. Henry
Louwerse krijgt hulp van scholieren, foto dirk-jan gjeltema
