DEHERDERS
LIEPEN
DAGEN DOOR
WEER EN
WIND, OVER
ONVERHARDE
PADEN
gezellige straten in en leuke terrasjes op.
De heuvels, de bossen, de bruggen, de
weilanden en de eenzame boerderijen in
het landschap begeleiden de Wharfe naar
het zuiden. De bescheiden rivier glijdt
langs kleine dorpen als Hebden, Burnsall
en Appletreewick. Het hoogtepunt is
Bolton Abbey, waar bijna achthonderd
jaar historie door de ruïnes van een
enorm kloostercomplex giert.
Gezinnen en geliefden picknicken er
in het gras. Op een bankje zitten twee
oudjes. Ze omarmen het moment: „lt's so
lovely, dear."
Terug naar The Angel at Hetton voor
de avond. Met een glas rode wijn op het
terras, zoals Denis Watkins het graag zag.
Straks serveren zijn vrouw en zoon
Angel's fish en papillote, met zoete
groenten, gerookte spekjes en een saus
van verse dille en peterselie. Toch lekker
der dan vette fish-and-chips in een kleffe
krant, zoals de avondhap er vóór de
komst van de gastropub uitzag.
Het laatste zachte zonlicht zakt achter
de heuvels en kleurt de rotswanden aan
de overkant in fraai pastel.
Het stoïcijnse landschap laat even een
glimlach zien. M
Het kan enorm somberen in het heu
vellandschap. Zeker op de hooggelegen
veengronden, zoals de Malham Moor,
direct boven Hetton. Dit is een wereld
van heidevelden, wild gras en rotsen. De
wolken jagen er op ooghoogte voorbij.
In de 18de eeuw graasden hier in de
zomermaanden 20.000 schapen, vooral
uit Schotland. Naar deze plek gedreven
over drove roads, paden die dwars door de
woeste natuur voerden. Een herder, zijn
hulpje en een paar honden konden zo'n
tweehonderd schapen begeleiden, alle
maal bedoeld voor de verkoop op de grote
Engelse markten in het zuiden. De her
ders hadden een hard maar vrij bestaan.
Zwervend door de veengronden van
Malham heb je niet veel verbeelding
nodig om je dat ruige leven voor te stel
len. Dagen achtereen lopen over onver
harde paden. Door weer en wind. Slapen
in de openlucht of, als het meezat, in een
provisorisch gemaakte schuur, hut of
stenen huisje met niet meer comfort dan
vier muren en een dak.
En dan uitblazen bij The Buck Inn uit
1874 in Malham. Met streekbieren op de
tap en een menukaart vol huisgemaakte
pies, geitenkaas van de boer, forel uit de
Dales en gastronomische hamburgers.
De ziel is echter nog altijd die van een
dorpscafé. Getuige het bord bij de deur:
Alcohol! Because no great story started with
someone eating a salad.
Over de veengronden klimmen en
dalen. Tot aan het water van een beek
die wat zuidelijker in de bredere Wharfe
stroomt. Zodra de zware luchten zijn
verdwenen, klaart het humeur van de
streek op. De wereld wordt licht en
vrolijk. Zoals in het charmante markt
stadje Grassington.
Met iets meer dan duizend inwoners
is Grassington eigenlijk meer een dorp,
maar op de schaal van de Dales voelt het
als een metropool. En dat komt doordat
het op een kruispunt ligt van oude han
delswegen. En op de oevers stonden
ooit de waterkrachtmachines van de
Wharfe-textielfabrieken.
Ook nadat de tijden waren veranderd
en de fabrieken uit beeld verdwenen, be
hield Grassington zijn centrumfunctie.
Dus kunnen de bewoners naar winkels,
restaurants, een streekmuseum, pubs,
Proost
Na de wandeling
over soms smalle
paden is het tijd
voor een drankje.
Mét alcohol, als het
aan de uitbater van
The Buck Inn ligt.
421 zaterdag 21 juli 2018 WG
