Robert Schumann was een gekwelde geest
k'a
en Judith: samen knallen
17
Max en
zijn oma
Clasina:
donderdag
met
feestmuts
Dylan raakte verslaafd en
stak zijn vader Leunis aan
hoogtepunt van het jaar, net als
voor de wandelaars. „We leveren
een week vakantie in om keihard
te werken, maar het is zó leuk om
erbij te horen. We lopen niet, maar
zijn wel één van de vijftigdui
zend", zegt Inge, die in het dage
lijks leven op de meldkamer van
de politie werkt. Ze werkt ko
mende week ook op de meldka
mer, maar dan die van de Vier
daagse. „We houden bijvoorbeeld
bij hoe druk het op het parcours is
en of de EHBO'ers het nog wel
aankunnen." Rita is verpleegkun
dige op verschillende medische
posten langs de route. „Ik help bij
voorbeeld mensen die onwel wor
den, of oververhit zijn. Het is één
groot feest, al zie je soms ook ver
driet, want ik moet mensen soms
vertellen dat ze de eindstreep niet
meer kunnen halen. Maar vorig
jaar vloog een wandelaar die ik ge
holpen had, me na de finish om de
nek. Hij zei: 'Ik heb het gehaald
dankzij jou.' Daar doe je het voor."
Iax Sieverding (11)
uit Vlissingen kan
niet wachten tot
het morgen is. Dan mag hij
eindelijk meedoen aan de
Vierdaagse. Hij hoort bij de
allerjongste lopers, want
kinderen mogen pas mee
doen in het jaar dat ze 12
worden. Voor Max is het
wel een heel speciale week,
want donderdag is hij jarig.
„Dan loop ik met een feest
muts op", vertelt hij. Max
loopt met zijn oma Clasina
(71). Zij loopt de Vierdaagse
voor de zevende keer. Als
lid van de Vlissingse wan
delvereniging Willen Is
Kunnen (WIK), loopt ze
bijna elke week een tocht.
„Mijn man is zes jaar gele
den overleden. Toen ben ik
begonnen met wandelen.
Het is gezellig, en als je
wandelt, kun je je gedach
ten kwijt. Dit jaar ging Max
vaak mee, om te trainen
voor de Vierdaagse: ze lie
pen samen in België, Kin
derdijk en in Kapelle.
„Heerlijk was dat", zegt
Clasina. „Max is heel leer
gierig. Hij wilde van alles
weten over Zeeland." Max
is gek van het leger: hij wil
later soldaat worden. Hij
hoopt dat hij tijdens de
Vierdaagse militairen te
genkomt. „Ik heb legerlied-
jes uit mijn hoofd geleerd."
Ik doe mee aan de Kust-
marathon, als jij mee
doet aan de Vierdaagse.
Die afspraak maakte Mir
jam van Hijfte (27) uit Yer-
seke vorig jaar met haar
vriendin Judith Snoeck
(24), ook uit Yerseke. Mir
jam liep de Vierdaagse vo
rig jaar voor het eerst, al is
wandelen niet bepaald haar
hobby. „Het gaat een beetje
te langzaam", vindt ze.
Maar de Vierdaagse wilde
ze weieens meemaken. „De
sfeer is leuk, en ik wilde
een prestatie neerzetten."
Judith kan het wandelen
meer waarderen. „Je ziet zo
veel mooie dingen, die je
niet ziet als je in de auto of
op de fiets rijdt." Ze gaat de
uitdaging daarom graag
aan. „Ik ben benieuwd hoe
mijn lichaam erop gaat rea
geren. Het wordt een uit
puttingsslag, maar je krijgt
er veel voldoening van." De
twee meiden zitten samen
in een voetbalteam. „We
zijn allebei een beetje gek",
zegt Judith. „We kunnen
lachen om kleine grapjes en
kletsen graag. We kunnen
heel serieuze gesprekken
hebben en vijf minuten la
ter weer dollen." Veel trai
ningskilometers hebben
Judith en Mirjam niet in de
benen. „Maar ik heb er ver
trouwen in", zegt Mirjam.
Judith: „We hebben een
goede basisconditie. We
gaan gewoon knallen."
MuziekPodium Zeeland noemt
zich een nomadisch podium en
dat klopt, want de muziekliefheb
bers moeten elke week naar een
andere locatie in de gemeente
Veere trekken. Een trektocht mag
bovendien spannend en verras
send zijn. Het programma was
verrassend. Een smaakvolle com
binatie van werken van Robert
Schumann en drie 20ste eeuwse
componisten. Ook was de afwisse
ling in bezetting aangenaam, naast
drie solo's, twee duo's en tot slot
het pianotrio van Schumann.
Schumann was een man die vaak
depressief was, een gekwelde geest
die prachtige pianomuziek, liede
ren en kamermuziek schreef. In
1853 besloten Schumann, Dietrich
en Brahms samen een vierdelige
compositie voor viool en piano te
schrijven, met de naam F.A.E. So
nate. De letters staan voor Frei
Aber Einsam. Schumann schreef
twee delen, deze vulde hij kort
daarna aan met nog twee delen die
samen de derde sonate vormden.
Enkele maanden later probeerde
Schumann zelfmoord te plegen.
Twee jaar later stierf hij in een in
richting. De sfeer van oneven
wichtigheid, gekweldheid en de
pressiviteit zijn te herkennen in
sonate 3. Niek Baar en Ben Kim
De drie uitzonderlijke
musici vormen niet de
eenheid die
broodnodig is voor
een trio
speelden het openingsdeel gepas
sioneerd, het Scherzo speels met
rollende loopjes en de finale le
vendig met stevige accenten.
Heel anders klonk Adagio en Al
legro (oorspronkelijk geschreven
voor piano en hoorn, Schumann
vond dat het ook door hobo, viool
of cello gespeeld kon worden). De
mooie melodie klonk simpel en
warm. Ella van Poucke speelde
soepel, met contrasten en een uit
gebalanceerde dynamiek.
De drie solostukken waren apart
en soms spannend. De Etude van
Nikolai Kapustin voor piano was
een constant voortrollende im
pressie, bijna grappig. Het Arioso
van Einar Englund is echt modern,
weinig melodisch. Eigenlijk een
grote demonstratie van de techni
sche mogelijkheden van de viool.
Het korte werk van George Crumb
voor cello overtuigde door de
lange getrokken tonen.
Het Pianotrio nr.i van Schu
mann met een stormachtig ope
ningsdeel en daarna een onwezen
lijke melodie door de strijkers,
bracht de gekwelde geest van
Schumann terug. Ondanks het
speels vertolkte scherzo en het
poëtisch gespeelde langzame deel
met een opmerkelijke passage
waarin de cello in het hoge regis
ter speelde en de viool in het lage,
vormden deze drie uitzonderlijk
goede musici, niet de eenheid die
broodnodig is voor een trio. De pi
anopartij was te vaak overheer
send en dat verstoorde de balans.
Muziekpodium Zeeland
Werken van Schumann, Crumb,
Kapustin en Englund. Door Niek
Baar, Ella van Poucke en Ben
Kim. Gehoord zondag 15 juli in
de Johanneskerk in Domburg.
vMv*> -
Dylan van de Velde (25)
uit Zaamslag raakte
vorig jaar verslaafd
aan de Vierdaagse. Hij deed
toen voor het eerst mee en
vond het 'prachtig'. „Alle
mensen hebben hun eigen
zorgen, maar tijdens de Vier
daagse is er maar één geza
menlijke zorg, en dat is die
tocht uitlopen. Dat geeft zo'n
broederlijkheid. Mensen die
het niet meer zien zitten,
worden gesteund door onbe
kenden. En bij binnenkomst
op vrijdag word je door het
publiek ontvangen als een
held." Zijn vader Leunis (53)
stond vorig jaar in het pu
bliek om zijn zoon aan te
moedigen. „Ik vond de sfeer
zó geweldig dat ik ook wel
een keer mee wilde doen."
Hij houdt woord: komende
week loopt Leunis vier keer
veertig kilometer. Samen lo
pen met zijn zoon gaat maar
deels, want Dylan loopt vijf
tig kilometer per dag. „We
proberen samen te komen.
Het voordeel is dat we elkaar
via een app kunnen volgen."
De twee hebben ook meer
dere keren samen getraind.
„We praten onderweg over
voetbal, hobby's, werk: van
alles eigenlijk. Dylan: „Dat is
het mooie van wandelen: je
kunt heel veel praten, ook
met andere mensen."
maandag 16 juli 2018
Het is een groot feest
Max Sieverding en zijn oma Cla-
sina. FOTO LEX DE MEESTER
In de Klassieke Zomerserie in
Veerse Kerken genoten toeris
ten en Zeeuwen van het optre
den van Niek Baar (viool), Ella
van Poucke (cello) en Ben Kim
(piano). Drie jonge musici die
momenteel de grote podia ver
overen.
Jeanette Vergouwen
RECENSIE
Mirjam van Hijfte (links) en Judith
Snoeck. foto mechteld jansen
Dylan (links) en Leunis van de
Velde. FOTOCAMILESCHELSTRAETE
J
