a
merci
'i
3
Prestatie voetbalelftal doet verschillen en taaidiscussie vergeten
GAZET VAN ANTWERPEN
"DeMongen.
buvels
GEREDDE JONGENS EERSTE BEELDEN
u
'1 IV V Y ■£-
"1F
Een dag na de uitschakeling van de Rode Duivels op het WK likken ze
in Brussel hun wonden. En discussiëren ze over de vraag: heeft dit prachtige
Belgische elftal de inwoners van het land werkelijk dichter bij elkaar gebracht?
oensdagochtend,
Brussel. De Rode
Duivels zijn nog
geen twaalf uur uit
geschakeld op het
WK, maar de zwart-geel-rode vlag
getjes aan de gevel van Brasserie La
Colonne aan de Ligniestraat begin
nen nu al van kleur te verschieten.
Weldra zullen ze worden wegge
haald. Dan krijgt de wonderéquipe,
die heel België liet dromen van we
reldheerschappij, een mooi plekje in
de eregalerij van voetbalteams die
overladen met complimenten maar
zonder prijs een toernooi verlieten.
„Of we ooit wereldkampioen wor
den? Ik weet het niet", zegt winkelier
]ean-Charles. Op zijn toonbank lig
gen de ochtendkranten, waar de te
leurstelling net zo hard van afdruipt
als de fierheid. 'Triest maar trots', vat
Het Laatste Nieuws het kernachtig sa
men. Ils ont brisé notre rêve (Ze heb
ben onze droom gebroken), treurt
het Waalse Dernière Heure.
Nationaal trauma
Net niet. Wij waren de besten. Het
zijn verzuchtingen waar Nederland
altijd patent op leek te hebben. Maar
België kan er de komende jaren - of
worden het decennia? - een nationaal
trauma tegenover zetten. VRT-sport-
presentator Karl Vannieuwkerke
meent in de internationale media
zelfs gelezen te hebben dat dit België,
met dribbelaar Eden Hazard en regis
seur Kevin de Bruyne als briljante ar
chitecten, de mooiste verliezer ooit
op een WK zou zijn. Mooi verliezen
doet pijn, maar brengt ook gevoelens
van geluk teweeg, merkt Vannieuw
kerke. „Dat je als kleine natie een ge
neratie voetballers voortbrengt die
zo'n kracht vormt, dat je kunt con
curreren met een land met 200 mil
joen inwoners als Brazilië. Daarmee
mag je als Belg je handen kussen."
Knuffelbeertjes
Dat doen de Belgen dan ook. De
kranten behandelen hun spelers alsof
het knuffelbeertjes zijn, in de weten
schap dat het misschien nooit meer
mooier zal worden dan in de voorbije
weken. Het Nieuwsblad pakte gister
ochtend uit met 24 persoonlijke be
dankjes, voor alle spelers én voor
bondscoach Roberto Martinez.
Spits Romelu Lukaku wordt gepre
zen om zijn onbaatzuchtigheid voor
de goal, derde keeper Koen Casteels
omdat hij zo braaf zonder te moppe
ren op de bank heeft gezeten. Thor-
gan Hazard krijgt lof omdat hij er
voor gezorgd heeft dat zijn begaaf
dere broer Eden zich het hele toer
nooi zo kiplekker voelde.
Het heeft wat aandoenlijks, wat
kneuterigs en in zekere zin ook wat
on-Belgisch. Waar is het land geble
ven dat toch vooral bekend staat om
zijn verschillen, om verdeeldheid,
om taaidiscussies? Voor even lijkt dat
België verdwenen. Hoofdredacteur
Liesbeth van Impe van Het Nieuws
blad schrijft in een column over 'po
sitief nationalisme': samen juichen,
samen huilen, samen dansen. Als
Belg, als Vlaming, als Marokkaan.
'We deden het allemaal samen', con
cludeert ze opgetogen. Het zijn
woorden die Jeanne, zo zullen we
haar maar noemen, want haar
echte naam durft ze niet te geven,
als muziek in de oren klinken.
Deze 60-jarige dame, perfect
tweetalig, woont in het problema
tische Brusselse stadsdeel Molen
beek. Als België speelt, is
Jeanne steevast te vinden in Bras
serie du Pare aan de Joseph Baeck-
laan, waar kastelein Jo Jo de bier
tjes tapt en iedereen elkaar kent.
„Kijk om je heen", zei ze dinsdag
avond met lichte trots. „Hier zitten
Marokkanen, echte Brusselaars,
Franstaligen, Vlamingen. En we
juichen allemaal voor België. Dat
is toch prachtig?"
Smeltkroes
Het mooie van deze Rode Dui
vels: iedere Belg kan wel een spe
ler vinden om zich mee te identi
ficeren. Het is een smeltkroes van
culturen, net als Brussel, net als
het België van de 2tste eeuw. 1
Zo supporterden ze in thee
huis Manal, naast Brasserie du
Pare, in de poulefase van het WK
hartstochtelijk voor Marokko. Maar
dinsdagavond keken tientallen Bel
gische Marokkanen er geconcen
treerd naar de verrichtingen van
Marouane Fellaini en Nacer Chadli,
spelers met dezelfde roots als zij.
Ook de eigenaar van de Marok
kaanse shoarmazaak om de hoek
stond kort voor de aftrap met zweet
in zijn handen. „Ik ben voor België,
natuurlijk!"
Zo bezien kan het WK-succes van
de voetballers misschien wel posi
tief zaadje planten. Als het nationale
team een eenheid kan zijn - want
dat dat zo is, daarover is iedereen
die je spreekt het roerend eens -
dan moet de Belgische samenle
ving er toch ook wat van kunnen
leren?
Louis, eigenaar van homobar La
Baroque in het Brusselse centrum,
gelooft er wel in. De wedstrijd te
gen Frankrijk dinsdag was nota
bene zijn eerste pot voetbal ooit.
„Ik heb nog nooit zoveel vlaggen
gezien hier. Het is goed voor de
eenheid in het land. Dit werkt beter
dan welke nationale feestdag ook."
Voorbij
Anderen zijn sceptischer. Bloemen
verkoper Carlo, zelf van Siciliaanse
komaf, merkt niets van een positief
effect op de integratie in zijn stad.
„Gisteren juichten de mensen mis
schien samen voor de Rode Duivels,
maar vandaag zie je er niets meer van
terug. Uiteindelijk gaat het om res
pectvol met elkaar samenleven. Dat
mis ik bij veel stadgenoten."
Ook de net gepensioneerde Molen
beker Eduardo, hij is dan weer een
geboren Uruguayaan, denkt er het
zijne van. „België was voor een dag
één", zegt hij, „maar nu is het ook
meteen weer voorbij. Dit is een ge
compliceerd land. En dat zal het
ook blijven." Eduardo heeft onge
twijfeld gelijk. Maar België, dat
gekke land vol contrasten en con
flicten, heeft er hoe dan ook een
fonkelende collectieve herinnering
bij: die van een voetbalteam dat
miljoenen harten veroverde, een
natie voor even liet dromen.
Daar mogen de Belgen best even
op teren. Waarschijnlijk zullen ze
wel moeten.
donderdag 12 juli 2018
GO
t
i
v ar
De uit de grot ge
redde Thaise jon
gens komen op
krachten in het zie
kenhuis in Chiang
Rai. Naar omstandig
heden gaat het goed
met ze, zo getuigen
de eerste beelden na
hun bevrijding. De
jongens verkeren al
lemaal in een goede,
fysieke gezondheid,
zonder koorts of
ernstige infecties.
Slechts drie van hen
hebben een lichte
longontsteking. De
jongens, tussen de
elf en zestien jaar
oud, zaten met hun
coach sinds 23 juni
vast in het grotten-
complex Tham
Luang. Zondag wer
den de eerste vier
jongens bevrijd, eer
gisteren de laatste.
Blijven de Belgen nu saamhorig?
STADENRAND
UW111
Oappere Duivels bijten hun
tanden stuk op taaie Fransen
Chris van Mersbergen
Brussel
w
Meine finale,
'ncli grote generatie
«Liever verliezen
zoals de Belgen I
dan winnen zoals 9
de Fransen»
HAZARD Wky*6t
«Dan maar brons» martinez
De Belgische kranten schrij
ven vol trots over de prestatie
van het Belgisch elftal.
