MIJN FOTO
Ni
i
§s& ri. -i
11
ledereen heeft wel een foto waar een heel verhaal achter zit. Dat verhaal tekenen wij graag op. Vandaag
vertelt Doeke Roos uit Vlissingen over de foto van zijn eerste fiets.
.:."4 T
«Lv.-^ W
ly" f
KI
rK
Het was de zomer van
'66, denkt Doeke
Roos. „Ik denk dat het
op mijn verjaardag is
geweest: 26 juni. Ik
ben van 2958, dus ik was zes."
Centraal op de foto staat een
fiets. Een Belgische was het, weet
Doeke nog goed. „Op de achter
grond staat een Nederlandse; kijk
maar, je kunt het verschil goed
zien. Die van mij heeft een spat
bord van chroom dat helemaal
naar voren loopt. Heel apart. Mijn
eerste fiets."
Eigenlijk is het een dia. Al tijden
loopt Doeke rond met het idee er
een foto van te laten maken en die
aan de muur te hangen. Nu, einde
lijk, heeft hij hem laten afdrukken.
„Deze foto roept zoveel emoties op
en herinneringen aan mijn vroeg
ste jeugd. Ik ben zo benieuwd of
ik er nog achter kan komen wie er
allemaal op staan. Mijn zus Jona
Roos staat er op, die was toen 3 jaar
oud. Ikzelf. Piet, die was dacht ik
iets ouder dan ik. Maar dan die
twee getinte meisjes en de andere
jongen; wie zijn dat?"
Piet was er een van de familie
De Jong. „Je ziet nog een stukje
van hun balkon op de foto. Mis
schien leeft zijn moeder nog. Ze
had zo'n aparte, mooie stem. Vro
lijk en vriendelijk. Ik kwam er
nooit thuis, maar we speelden veel
op straat samen. Dat deed je toen
nog veel. Ik woonde in de flat die
je op de foto ziet. Wij woonden
vijf of zes hoog; mijn moeder liep
elke dag mét de boodschappen én
de baby op de arm al die trappen
omhoog. Dat was toen heel ge
woon."
„Het was het laatste jaar in die
flat aan de Verlengde Van Dis-
hoeckstraat. Daarna zijn we ver
huisd. We hebben er drie jaar ge
woond. Om de hoek was bouwbe
drijf Stegink, mijn kleuterschool
was op vijf minuten lopen in de
Irislaan. Op een dag kwam ik thuis
en belde aan, toen er een vreemde
meneer opendeed. Hij zei: 'Ik heb
een cadeautje voor je. Ga maar
naar binnen'. Dat cadeautje was
een zusje: Marlies. Ik vond het
maar raar en enigszins teleurstel
lend. Een baby is geen cadeau!"
Als je weet waar je moet kijken,
zie je de ingang van een B-weg. „Ik
zou zo graag een foto van dat weg
getje hebben. Die leidde naar 'de
stenen berg', een enorme hoop
puin. Van dat weggetje liep je naar
de boerderij van Joziasse. Daar
kocht de hele Bloemenbuurt
groenten, fruit, eieren. Ik heb daar
voor het eerst een kip zonder kop
zien lopen!"
Foto's maken was toentertijd
helemaal niet zo gewoon. Doeke
herinnert zich de huisfotograaf,
die op verzoek 'statiefoto's' maakte
waarop plechtig geposeerd werd.
„Ik heb er een waarop ik op het ta
pijt zit met een blikken stoom
trein. En een waarop ik zoge
naamd telefoneer."
Zijn vader moet deze gemaakt
hebben. Jammer dat hij er niet
meer maakte, van alledaagse din
gen als het interieur van de flat, of
het uitzicht over Vlissingen. Of
Doeke in zijn berenpak. „Mijn opa
was kleermaker. Die had dat speci
aal voor mij gemaakt."
donderdag 5 juli 2018
GO
Een foto vol vraagtekens
-
TT-
*>v. 'Jv.tó, 'JftaL Sr.
,-s®Éfe*. j~W
-T, .....W'VF
5Sip®jF
ii .fifty
3SÜI
Ondine van der Vleuten
Doeke Roos met zijn eerste-
fiets, een Belgisch model.
REPRODUCTIE EN FOTO LEX DE MEESTER
Doeke Roos: „Ik ben zo be
nieuwd of ik er nog achter kan
komen wie er allemaal op de
foto staan."
