8
Gezin wil kinderen bewust maken van herkomst voedsel met Doehetzelfkip.nl
Het gezin
Beks krijgt
eieren van een
boer, brengt
kuikens groot en
aan het eind is
daar de
beslissing over
leven en dood.
Zet Jeroen het
mes in zijn
kippen of niet?
Twaalf weken
volgen we hem
en zijn dilemma.
Als de eieren in de broed
machine liggen, laat Je
roen Beks (44), hobby
kok en vader van Tijmen
en Loïs, zijn vrouw Mar
jolein zien hoe het af zal
lopen. De knuppel en het
mes liggen klaar. Jeroen zit op zijn hurken,
doet voor hoe hij de kippen knock-out zal
slaan en dan de kop eraf zal snijden. Daarna
gaat de kip ondersteboven in de trechter. Zo
vang je het bloed op.
Kan dat niet anders, vraagt Marjolein zich
hardop af.
Jeroen weet het ook nog niet exact. Maar
ze hebben instructies gekregen op papier. Ik
denk dat ik het wel kan, zegt hij.
Het is week een van het project Doehet-
zelfkip.nl. Wie meedoet, weet dat er geen
ontkomen aan is. Je krijgt een ei van een
boer, brengt het kuiken groot en aan het
eind slacht je de kip.
Het gezin Beks eet niet elke dag vlees,
maar wel vaak. Ook Jeroen haalde achteloos
een bakje kip uit de supermarkt, maar is
zich bewuster geworden van de herkomst
van voeding. Jeroen vindt dat zijn gezin
daarom ook kennis moet maken met de
slacht.
In militaire dienst heeft hij wel eens een
konijntje moeten doden. Dat konijntje was
twee dagen bij hem en kreeg een knuppel
op zijn kop. Op een zachte plek op het
hoofd, was de instructie. En dan een mes
langs de strot. Anders heb je geen eten.
Hij kijkt naar zijn kinderen, die door het
huis stuiteren van opwinding. Tijmen (10)
wil het niet zien als papa de kippen slacht.
Hij kan niet tegen bloed. „Papa, jij gaat het
sowieso wel doen, he? Jij vindt het toch in
teressant?" „Ja, papa gaat dat doen." Jeroen
laat de keuze aan zijn kinderen of ze ook bij
het doden willen zijn.
Broedmachine
Al twee weken houdt de broedmachine op
het dressoir in de woonkamer de eieren op
een temperatuur van ruim 37 graden Cel
sius. Tijmen en Loïs drukken hun neuzen
tegen de broedmachine. Het bruine ei be
weegt, zegt Tijmen tegen Jeroen. Hij kijkt
ook in het bakje en wijst naar het middelste
ei, dat groter is dan de andere 2 eieren. Het
lijkt hem leuk als dat een tweelingkip is.
Jeroen heeft zijn kinderen min of meer
verboden de kippen een naam te geven.
„Kip 1 en Kip mag wel toch?", vraagt Loïs.
„Dat zijn wel namen en dat is niet goed van
wege dat hechten", zegt Tijmen. Loïs heeft
de oplossing. „Dan kunnen we ze wel een
naambordje omhangen, pap."
Het is drie weken na de eieradoptie en het
eerste kuiken heeft een gaatje geprikt. Je
roen maakt een filmpje van een donzig
schepseltje dat zich probeert te ontdoen van
een eierschaal. Een uur of zes later is ook
kuiken nummer twee uit het ei. Het derde
blijkt niet te bestaan, het ei blijft een ei.
Dinsdag 1 mei. De kuikens zijn nu negen
dagen oud. Nog zeven weken tot de slacht.
Jeroen is verbaasd dat de kuikens zoveel
herrie maken. De kinderen hebben ze toch
een naam gegeven: Kuikentje Piep en me
neer Piep. Ze zitten op het hoofd van Tij
men en poepen op de bank als hij en zijn
zus ze stiekem op de bank zetten. Jeroen
vindt ze schattig. Mooi ook dat ze als gezin
voor de nieuwe huisgenoten zorgen. Marjo
lein spookt 's nachts om 4 uur door het huis,
gewekt door iets wat klinkt als een brand
alarm. Maar het blijkt een van de kuikens te
zijn, die op de waterbak staat, en er niet
meer af durft.
Nog zes weken. Jeroen denkt dat hij het
gaat doen, dat slachten, maar wil er iemand
bij hebben voor de begeleiding. Het geeft
vast nogal een rotzooi thuis. En wat als hij
halverwege terugdeinst? Of als er iets fout
gaat? Dat mag, vindt Jeroen, niet ten koste
gaan van de kippen. Hij belt met de betrok
ken boer. Die slacht vaker een fazant, 'geen
enkel probleem', maar begrijpt Jeroen wel.
Hij regelt begeleiding en het hoeft niet bij
hem thuis of in de tuin. Jeroen is opgelucht.
De kuikens verliezen het zachte dons en
hebben her en der veren. Het zijn nu een
kip en een haan geworden. In de kippen
vleesindustrie was de haan al na een dag ge
dood, want aan mannetjesdieren zit te wei
nig vlees. Ze zijn bijna vier weken, en dat
betekent dat de kip nu een delicatesse is, een
piepkuiken.
Nog een maandje. Ze zijn niet meer zo
We doen het niet thuis.
De rotzooi. Al dat bloed.
We zijn geen slachthuis
donderdag 21 juni 2018
GO
Van ei
tot
kipfilet
Ellen Willems
Vught
- Jeroen Beks
