II
8
WILLEMS-ORDE PILOOT ROY DE RUITER
Als jochie was hij te verdedigend om
verder te komen in het voetbal, vond
trainer Co Adriaanse. Roy de Ruiter (36)
moest wat anders met zijn leven. Nu is hij de
eerste Apache-vlieger die een Militaire
Willems-Orde krijgt.
och nog een lintje",
I grapt een oude ka
meraad. Het is
tweede pinksterdag
als Roy de Ruiter
uit het vliegtuig
stapt en wordt be
dolven onder de felicitaties op zijn
telefoon. Er is nieuws: Nederland is
een oorlogsheld rijker en het is een
Apache-vlieger deze keer. Zijn naam
is nog niet onthuld, maar collega's
van het 301 squadron denken meteen
aan hem.
De Ruiter weet alleen nog van
niets. Er valt wat hem betreft ook
niet zoveel te vieren. Tegenwoordig
woont hij in Oman en hij is hier voor
een begrafenis. Maar als even later de
telefoon gaat en Defensie hem zelf op
de hoogte brengt, weet hij niet wat
hem overkomt. „Ik dacht: wat is dit
nu weer? Dit is echt te veel eer voor
mij. Maar ik zat met mijn broer in de
auto en die was zo blij dat hij vroeg of
hij nu even lak mocht hebben aan de
verkeersregels", zegt De Ruiter die er
tot gisteren met niemand over mocht
praten.
Vrijdag 31 augustus is het zover.
Dan slaat koning Willem-Alexander
De Ruiter op het Haagse Binnenhof
tot Ridder vierde klasse der Militaire
Willems-Orde. Hij wordt de derde
oorlogsheld sinds 1955. Een bijzonder
moment, al had De Ruiter de aller
hoogste militaire onderscheiding het
liefst in alle anonimiteit en in een
Ik dacht: wat is
dit nu weer?
Dit is echt te veel
eer voor mij
klein kamertje in ontvangst willen
nemen.
De nieuwe oorlogsheld houdt er
niet van om in het middelpunt van
de belangstelling te staan. Om die re
den trouwde hij ook met zijn vrouw
zonder groots feest. En wist hij ooit
met een smoes te voorkomen dat zijn
ouders bij de diploma-uitreiking wa
ren. „Ik heb daar gewoon niet zoveel
mee."
Eer
De Ruiter heeft zelfs even overwogen
de Militaire Willems-Orde niet te
accepteren. Maar zover wil hij niet
gaan. Want ja, het is absoluut een eer.
Niet alleen voor hemzelf. De Ruiter
ziet het ook als een erkenning van ie
dereen van het 301 squadron, waar hij
deel van uitmaakte. „Niet alleen wij
vliegers, maar ook de techneuten en
de mensen uit de ondersteuning die
de kisten inzetbaar hielden, hebben
ervoor gezorgd dat we levens hebben
kunnen sparen."
Doorslaggevend was het ook dat
De Ruiter is voorgedragen door zijn
kameraden uit de landmacht. Hij
werkte onder meer samen met de
twee andere oorlogshelden Marco
Kroon en Gijs Tuinman. Straks komt
de Apache-vlieger die hen zo vaak
ondersteunde naast hen te staan.
Toch blijft hij bescheiden en heeft hij
diep respect voor de militairen die op
de grond het zware werk moeten
doen. „Zij gingen elke keer weer de
poort uit en wisten dat er links en
rechts van de weg explosieven lagen
ingegraven."
Dit zijn voor De Ruiter de echte
dappere mannen en vrouwen. Net als
de mensen die in het veldhospitaal
de meest afgrijselijke verwondingen
onder ogen kregen, maar levensred
dend werk deden. „Mijn enige taak
was ervoor te zorgen dat jongens en
vrouwen weer veilig thuiskwamen.
Daar heb ik mij altijd keihard voor
ingezet. Elke dag weer. Maar daar is
niets dappers aan."
Uitweiden over de bijzondere ope
raties die hij zelf deed, mag hij niet.
Dat is voorbehouden aan de koning
op 31 augustus. Maar ook als hij diep
nadenkt over hoe hij opgevallen zou
kunnen zijn, vindt hij zijn eigen ac
ties niet moedig. „Als Apaches wor
den ingezet, is er iets mis op de
grond. We zijn vaak beslissend en in
veel gevallen zelfs zonder wapenin-
zet, maar gewoon door er te zijn. Dat
is niet één keer geweest, niet twee,
maar heel veel. Ik was niet de enige
die dat deed, dat deed iedereen in het
squadron."
Toch dicht het kapittel, dat zijn hel
dendaden onderzocht, hem bijzon
dere kwaliteiten toe. Misschien heeft
dat iets te maken met zijn jeugd. De
Ruiter werd geboren in Arnhem,
maar groeide op in Amsterdam en
was als jochie maar met één ding be
zig: voetballen. Op zijn 8ste stond
hij samen met Wesley Sneijder en
Rafael van der Vaart in het jeugdelf-
tal bij Ajax en koesterde hij de hoop
dat hij zou uitgroeien tot wereldster.
Maar toenmalig trainer Co Adriaanse
vond hem net niet goed genoeg. „Ik
was te verdedigend", lacht hij.
Ajax markeert wel een belangrijke
periode in zijn leven, concludeert hij
nu. „Ik leerde er omgaan met kritiek,
keihard werken en het maximale uit
mezelf te halen."
Teleurstelling
Na het uiteenspatten van de voetbal-
droom zette De Ruiter zijn zinnen
op zijn andere passie: F-i6's. Die
wilde hij dolgraag besturen, maar als
hij zich op zijn 16de aanmeldt bij de
krijgsmacht blijkt dat ze al genoeg
F-16 piloten hebben. Hij kon wel
vlieger worden op een Apache. Een
grote teleurstelling toen, maar ach
teraf heeft hij er geen moment spijt
van gehad.
Roy de Ruiter krijgt in de oplei
ding de bijnaam 'Rat', naar Ciske de
Rat, vanwege de geintjes die hij met
zijn kameraden uithaalt. Zo ploften
ze meer dan eens op bureaustoelen
die De Ruiter had losgedraaid en kre
gen ze emmers water over zich heen
als ze een deur opendeden.
dinsdag 19 juni 2018
GO
Niet goed
genoeg voor
Aj ax, wel voor
een hoge
onderscheiding
Raymond Boere
Den Haag
Apache-vlieger
Roy de Ruiter
houdt niet zo van
aandacht. Hij
overwoog om die
reden even de
onderscheiding te
weigeren, fotoanp
De Ruiter had
F16-piloot willen
worden, maar
heeft geen spijt
dat het een Apa
che is geworden.
FOTO MINISTERIE VAN
DEFENSIE
