EP"
Je
ij i 3
magazine 31
„Ik was 11 jaar, en samen
met hartsvriendin Charlotte
en haar ouders ben ik naar
de film geweest. Ik was een
echte fan; ik had posters van
zowel John Travolta als Olivia
Newton-John, buttons, agenda
volgeplakt met plaatjes en hield
een spreekbeurt over John
Travolta op de koop toe - ik
wist echt alles over hem. Het
liedje You're the One That I
Want werd door Charlotte altijd
gezongen als jorde wanna na
wan, ze had geen idee van de
tekst (en ik neem aan: ik ook
niet). Als ik bij Charlotte lo
geerde, luisterden wij in bed
eindeloos naar de muziek op
een casettebandje en piesten
in onze broek van het lachen
om het stukje aan het einde
van het nummer Summer
nights: 'but... ahhh, those sum
mer nights'. Dat 'but... ahhh'
spoelden we elke keer terug en
speelden we steeds opnieuw
af. Dat is nog steeds hilarisch
om te horen! Het eindigde er
meestal mee dat we van haar
vader op onze donder kregen
en moesten slapen."
- Susan Ashworth
„Ik ben 16, dus misschien niet in de leeftijdsklasse die je zou
verwachten bij Grease, maar ik ben een megafan. Mijn ouders
hebben mij de film laten zien toen ik, denk ik, een jaar of 4 was. Ik
snapte er toen natuurlijk weinig van. Maar ja, dat zingen en dansen
was wel hartstikke leuk. Toen ik wat ouder was, heb ik de film een
paar keer op tv gezien. In mijn herinnering was het altijd zomer en
onweerde het. Elke keer als het in de zomer onweert, kijk ik nu dus
Grease met mijn moeder. Maar niet alleen dan, hoor! Ik heb de film nu
zeker honderd keer gezien, ik ken elke scène uit mijn hoofd en ik kan
bijna elke zin meepraten. Als ik de film een maand niet heb gezien,
kijk ik 'm gewoon op Netflix." - Elise Lankhuizen
„In 1978 was ik 43 jaar
jong en moeder van twee
schatten van kinderen; Eric
van 11 en Natasja van 6.
Die film moesten we zien, en
samen met mijn zussen en hun
kinderen togen we naar de
bioscoop. De film zat vol
romantiek, seks, rock roll,
jaloezie en gezellige meezing-
liedjes. De kinderen zaten aan
het begin van hun puberteit
en keken hun ogen uit. Zelf
heb ik hier en daar een traantje
weggepinkt, zo ontroerd was ik.
Als de film nu op tv komt, ont-
roert-ie me nog altijd. Mijn zus
sen zijn er ondertussen niet
meer, dus ik moet het doen met
mijn herinneringen."
-Annie van Vugt-Obbens
WG
