„Al voor Grease in Nederland
in roulatie kwam, was ik hele
maal 'into the fifties'. Dat
kwam vooral door de film Ameri
can Graffiti met een heerlijke
soundtrack. Ook de tv-serie
Happy Days bracht me regel
matig naar een geliefd decen
nium dat ik zelf niet bewust had
meegemaakt (want van 1960).
Bij Happy Days zal hebben mee
geholpen dat ik leek op Ron
Howard, wat me een zekere
populariteit op de middelbare
school bezorgde. Op die school
kon ik helemaal los toen Grease
uitkwam. Ik was toen al (strip)-
tekenaar (in ieder geval een
wannabe) en ik bracht de hele
schoolkrant in Grease-sferen.
Alles van Grease vond ik gewel
dig. Zo moest en zou ik zo'n rits-
jackie als John Travolta hebben.
Met mijn met vakkenvullen bij
eengeschraapte 250 gulden
kocht ik er een, me er niet om
bekommerend dat je in zo'n out
fit ook voor punker of leernicht
kon worden versleten... Iets waar
niets mis mee is, maar voor een
tiener in die jaren wel iets om
over na te denken, ware het niet
dat die overdenkingen niet gol
den als je per se wilde lijken op
Danny uit Grease\"
-Eric Heuvel
„Help, is dat alweer 40 jaar geleden? Ik was helemaal weg van
de film: van de zang, de dans én het romantische verhaal. Sandy
vond ik een beetje te zoet, liever was ik die stoere griet met haar grote
bek, de feministe van het stel, zeg maar. Dat ze misschien zwanger
zou kunnen zijn omdat ze nogal losjes in de broek zat, dat ging mijn
pet als 11-jarige dan weer ver te boven. Natuurlijk had ik de elpee en
die draaide ik grijs. In de bioscoop heb ik de film twee keer gezien. Ik
had jonge tantes van achter in de 20 en die wilden
beslist mee. Mijn moeder trouwens ook. Uit sentiment naar vervlogen
tijden, denk ik."
- Door Fransen
301 zaterdag 16 juni 2018 WG
