'De werkelijkheid is vaak zo saai!'
Tweemaal levenslang
Dat de Amerikaanse Rachel Kush-
ner kan schrijven, wisten we al van
haar wervelende roman De vlam
menwerpers. Op originele en orga
nische manier wist ze onder meer
de Amerikaanse kunstscene, de op
stand van de Rode Brigades in Italië
en de Eerste Wereldoorlog met
elkaar te verbinden. In Club Mars (Atlas Contact,
€22) portretteert Kushner de keiharde Ameri
kaanse gevangeniswereld. Hoofdpersoon Romy
Hall zit haar straf uit in Stanville, een vrouwenge
vangenis in Noord-Californië. De 29-jarige Hall,
een voormalige stripdanseres en moeder van een
zoontje van 7, is veroordeeld tot tweemaal levens
lang plus zes jaar omdat ze een stalkende klant
heeft neergestoken. Hall zal de gevangenis nooit
meer verlaten. Wrang maar ook met humor be
schrijft Kushner hoe het leven van de vrouwen
binnen die vier muren eruitziet. Het is een be
klemmende wereld van onderling geweld, een
wrede behandeling door de bewakers, smokkel en
misleiding, en eentonige dagen. Kushner is kritisch
ten aanzien van het Amerikaanse rechtssysteem.
Veel gevangenen zijn zoals Romy: kansarm opge
groeid in achterstandswijken. Voor één foute daad,
vaak gepleegd op jonge leeftijd, boeten zij de rest
van hun leven, zelfs als het eerder een ongeluk was
dan moord met voorbedachten rade. De maat
schappij ziet deze mensen maar al te graag als
monsters, terwijl andere vormen van geweld
en misdaad 'normaal' worden gevonden, zoals
mensen werk, onderwijs en onderdak ontzeggen,
of tienduizenden mensen doden tijdens een oorlog
die op leugens is gebaseerd. Het is een even fasci
nerende als troosteloze wereld die Kushner op
roept, en ze doet dat met verve.
Schrijver
leest
Ik lees nu
In mijn jeugd verslonden
Gelezen als fan
Guiltypleasure
Wat ik zelf had willen
schrijven
magazine 19
ROMAN
CLUB MARS, RACHEL KUSHNER
Vivian de Gier
RACHEL KUSHNER
Na de romans Goeroe en
Underdog verscheen van Elfie
Tromp (1985) haar eerste
dichtbundel, Victorieverdriet.
Club Mars van Rachel Kushner.
Zij kiest altijd maatschappelijke
thema's, in dit geval het gevange
niswezen in Amerika. Aan de hand
van het lot van een (vrouwelijke)
stripper die ook nog een moord
heeft gepleegd, laat Kushner zien
hoe fout dat systeem is. Het is een
echte pageturner. Kushner schrijft
zonder enige pathetiek of ijdel
geneuzel maar gewoon rauw,
hard, raak, wrang, mooi.
De Griezelbus van Paul van Loon.
Omdat 't meedogenloos was en
elk opvoedkundig ideaal ontbrak.
Je hebt meteen door dat de men
sen niet perfect zijn en dat er iets
mist. Ze zijn invalide of hebben wel
wat anders dat niet klopt. Ik weet
nog dat ik dat als kind frustrerend
vond, maar ook prettig. Weet je, de
werkelijkheid is vaak zo saai!
De biografie over Mariene Dietrich
van haar dochter Maria Riva.
Dat is 800 pagina's lang smullen!
Dietrich is voor mij als feministe
hét voorbeeld van de ongenaak
bare diva - het toonbeeld van
kracht. Het gaat over de grote
geschiedenis, bijvoorbeeld over
Dietrichs moedige houding tijdens
de Tweede Wereldoorlog, maar
ook over haar grote verleidings
kunst en niet te vergeten haar
tirannieke, alles controlerende
kant. Vooral haar kinderen hebben
daar erg onder geleden.
Elke zaterdag lees ik de rubriek
'Lust Liefde' in Volkskrant Maga
zine. Ik verbaas me altijd weer
over al die ontboezemingen van al
die stakkers die verstrikt raken in
de meest uitzichtloze affaires. Zo
schrijnend, maar tegelijkertijd ook
zo ontroerend eerlijk.
Alle boeken van A.M. Homes. Haar
romans gaan altijd over het hier en
nu en geven mij een houvast hoe
te leven in deze tijd. Wat ik mooi
vind is hoe haar karakters altijd
moeten ploeteren om overeind te
blijven in een steeds complexer
wordende, door geld gedreven
wereld. Maar hoe het noodlot ook
toeslaat, altijd kom je uit bij een
vorm van verbondenheid, die er
voor zorgt dat je niet bij de pakken
hoeft neer te zitten. -Peter Sierksma
