14 WEE
Bert Graaft is oprichter en directeur van het grootste beveiligingsbedrijf van Zeeland. Hij
heeft inmiddels 160 mensen in dienst. Niet gek voor iemand die de mavo zonder
diploma verliet en voor wie 'lang leve de lol' lange tijd het levensmotto was.
PORTRET BERT GRAAFF
Het liefst zou ik
tussen mijn
mensen staan.
Delegeren vind ik
heel lastig
De een is
uitgeraasd op zijn
23ste en ik pas
tegen mijn 40ste
Het liefst is hij zelf
aan het werk. Staat
hij bijvoorbeeld aan
de poort van een
groot festival. Re
gisseert zijn men
sen, taxeert de be
zoekers, scant de omgeving. Niets
ontgaat hem. Aimabel als het kan, on
verbiddelijk als het moet. De ultieme
gastheer voor feestvierend Zeeland.
Het gebeurt minder dan vroeger.
„Ik kies tegenwoordig mijn momen
ten", zegt Bert Graaff. Dat kan ook
niet anders, als directeur van beveili
gingsbedrijf DeltaSafe Security, dat
sinds de oprichting in 2001 gestaag
groeit. „Het liefst zou ik tussen mijn
mensen staan. Delegeren vind ik heel
lastig. Dat heb ik echt moeten leren."
„Nee, want ik had in mijn jeugd geen
enkele ambitie om carrière te maken.
Ik deed weinig op school. Ik heb de
mavo niet eens afgemaakt. Mijn twee
lingbroer en ik trokken altijd ons ei
gen plan. We komen uit een warm,
gelovig gezin, maar we lieten ons
niets vertellen. Tot ons achttiende
moesten we naar de kerk, maar
daarna maakten we onze eigen keu
zes. En als die keuze was om zondag
niet naar de kerk te gaan, dan gingen
we ook niet. En als die keuze was om
's nachts om vier uur thuis te komen,
dan deden we dat."
„Dat heeft wel tot botsingen geleid
met onze ouders. Maar we waren al
leen maar bezig met plezier maken.
Mijn vader zei: 'als je je diploma niet
haalt, ga je werken'. Ik wilde naar de
middelbare landbouwschool, maar
had dus geen diploma. Daarom ben ik
op 16-jarige leeftijd naar de bedrijfs-
school van de Schelde gegaan. Daar
raakte ik geïnteresseerd in techniek
en heb mijn papieren gehaald als
elektricien en loodgieter."
„Ik ben terechtgekomen bij de techni
sche dienst van het ziekenhuis. Dat
was een fantastische tijd. Overdag je
werk doen, maar ook tijd voor plezier.
Het was echt rock-'n-roll, het ene
feestje na het andere. Vanaf 1990
werkte ik ook als portier in de Mid
delburgse horeca. Dat vond ik ontzet
tend leuk en ik had er blijkbaar talent
voor. Ik heb het vak geleerd bij de ho
recaondernemers Cees Rijn en Con-
nie de Lange, die hun mensen al heel
vroeg cursussen conflicthantering ga
ven. Zo ontstond een groep portiers
die het niet per se van hun fysiek
moesten hebben maar van hun ver
bale kwaliteiten. We waren vooral
gastheer en geen uitsmijter. Dat bleek
heel goed te werken."
„Rond 2000 veranderde er veel bij het
ziekenhuis. Er kwamen meer regeltjes
en er waren al fusieplannen met Goes.
Toen heb ik van de ene op de andere
dag besloten weg te gaan en mijn be
veiligingsvergunning aan te vragen. Ik
had goede contacten. De bioscoop en
het zwembad hadden wat problema
tiek met bezoekers en vroegen: 'kun je
dat oplossen?' Dat kon ik, maar dan
had ik wel personeel nodig."
„Ik denk dat als je enthousiast over
wat je doet bent en dat ook uitstraalt,
dat je dan ver kunt komen. De gun-
factor is heel belangrijk, maar ook ge
luk. Ik heb zelden keuzes gemaakt
waarvan ik achteraf spijt had. En de
eerste tien jaar zijn we ontzettend
zuinig geweest. In het begin stond ik
zelf de V'tjes uit een plaat aluminium
te zagen en haalde onze overhemden
bij de Wibra. Alles wat we verdien
den, ging terug de zaak in."
„Hoe complexer, hoe leuker. Zoals
Koninginnedag, een jaar na 'Apel
doorn'. Daar zat een hoop spanning
op. Of het Bevrijdingsfestival in Vlis-
singen. Daar kan ook van alles gebeu
ren. Dat zijn de mooiste dingen om te
doen. Maar ik geniet ook van de klei
nere zaken, zoals het omgaan met ar
tiesten en beroemde mensen. Ik heb
drie dagen met Brian May opgetrok
ken. Dan denk ik: 'dat ik dat mag
doen, als boerenlul!' Als het Konink
lijk Huis naar Zeeland komt en we
zijn erbij betrokken, dan ben ik daar
ook trots op."
„Er zijn maar weinig onaardige be
roemde mensen. Vaak zijn ze juist
ontzettend vriendelijk, maar wel ge-
PASPOORT
focust. Ik ben ook niet altijd aardig op
mijn werk. De dagen voor een groot
evenement ben ik slecht aanspreek
baar voor mijn omgeving. Dan ben ik
alleen maar bezig met scenario's.
Wat kan er gebeuren? Is er een plan
B? Een plan C? Dat spookt dan alle
maal door mijn hoofd."
Horeca en evenementen vormen
nog maar een klein deel van het
werk. Graaff is zich veel meer gaan
toeleggen op het reguliere werk: het
beveiligen van bedrijven en over
heidsdiensten, van kerncentrale tot
museum en van scheepswerf tot ge
meenten. „Wij hebben die switch op
tijd gemaakt. Zeker de crisistijd is
voor ons heel goed geweest. We
groeiden toen elk jaar met wel twin
tig procent."
„Ik was creatiefin het vergaren van
werk. Ik las de krant, volgde het
nieuws. Als er een probleem was
waarvoor ik wel een oplossing wist,
dan belde ik gewoon op. Dan zei ik:
laat het me veertien dagen gratis pro
beren. Zo zijn we bijvoorbeeld
's nachts toezicht gaan houden op de
stranden. Dat actieve beleid was een
succes. Als ze aan je gewend zijn, wil
len ze niet meer zonder je."
„Vroeger was dat vooral het goed af
handelen van een evenement, nu
vind ik voldoening in het zakendoen.
Als je inzet op een deal en die komt
rond, geeft dat een euforisch gevoel.
Maar na een paar weken is dat weg en
moet er weer een nieuwe uitdaging
komen. Het mag niet saai worden."
„Ik heb altijd de wil gehad om te
winnen. Dat had ik in de sport, maar
ook in het bedrijf. Ik wil er in elk ge
val toe doen. Voor mij is het een wed
strijd. Die ga ik aan en die wil ik ook
winnen. Ik wilde het grootste
Zeeuwse beveiligingsbedrijf worden
en dat is gelukt. Maar er is nog ge
noeg te winnen. Ik merk gaandeweg
dat de lat elke keer hoger komt te lig
gen. Dat is ook goed. Dat houdt je
wakker en hongerig."
„Ik mag heel graag verbouwen. Ik
heb wat pandjes die ik verbouw in
mijn vrije tijd. Daarnaast fitness ik
van tijd tot tijd en golf ik graag."
„Het 'lang leve de lol' gecombineerd
met hard werken heb ik tot latere
leeftijd volgehouden. Als je een eigen
bedrijf hebt, word je wel serieuzer. Ik
heb nu ook een hartstikke leuke part
ner en een zoontje van zeven. Daar
ben ik laat mee, maar het had ook
niet eerder gekund. De een is uitge
raasd op zijn 23ste en ik pas tegen
mijn 40ste. Maar ik ben blij dat ik dat
heb meegemaakt. Over mijn tijd in
de horeca en bij het ziekenhuis zou ik
een boek kunnen schrijven. En mis
schien wel twee."
„Ik ben nu 54. Ik heb altijd geroepen:
'op mijn 55ste stop ik ermee'. Maar ik
vind het nog zo leuk, dat dat niet gaat
gebeuren. De manier waarop het nu
gaat, kan ik nog lang volhouden."
Graaff veert op. Een bericht van
Concert at Sea, waar hij voor het eerst
sinds jaren niet aanwezig zal zijn als
beveiliger. „Twee kaartjes! Dan ga ik
er privé heen."
„Ik vind dat wel lastig. Het is moeilijk
voor mij om te ontspannen bij open
bare gelegenheden. Je kijkt toch an
ders dan anderen. Het gebeurt met
enige regelmaat dat ik privé een win
keldief aanhoud, omdat ik het zie ge
beuren en vind dat ik daarvan iets
moet zeggen. Of dat verstandig is,
weet ik niet."
„Tot nu toe is het altijd goed afgelo
pen, maar het is dansen op het slappe
koord. We hebben geen machtsmid
del. Onze rechten en plichten zijn
dezelfde als die van iedere andere
burger. Je mag gepast geweld gebrui
ken, maar wat gepast is, wordt pas
achteraf getoetst. Als een officier van
justitie vindt dat het onrechtmatig
was, ben je je vergunning kwijt. Je
loopt dus altijd een risico."
„Dan handel ik intuïtief. En mijn in
tuïtie zal zeggen dat ik daarop af
moet stappen, maar ook de beveili
ging moet waarschuwen. Ik laat het
in elk geval niet zomaar gebeuren.
Dat doe ik in het dagelijks leven ook
niet. Zo zit ik niet in elkaar."
zaterdag 16 juni 2018
GO
Ik heb altijd de wil
gehad om te winnen'
Rolf Bosboom
Zat het er al vroeg in dat je onderne
mer zou worden?
Werd dat geaccepteerd?
Wat heb je daarmee gedaan?
Wat deed je besluiten een eigen be
drijf op te richten?
Je hebt nu een bloeiende onderne
ming. Hoe verklaar je dat succes?
Wat vind je de mooiste opdrachten?
Zijn al die mensen ook aardig?
Bert Graaff werd
op 7 mei 1964 ge
boren in Sassen-
heim. Met zijn ou
ders verhuisde hij
zeven jaar later
naar Middelburg,
vanwege het
werk van zijn
vader, die betrok
ken was bij de
bouw van fregat
ten bij de
Schelde.
Na jarenlang bij
de technische
dienst van het
Walcherse zie
kenhuis en als
horecaportier in
Middelburg te
hebben gewerkt,
richtte hij in 2001
DeltaSafe Secu
rity op. Het be
drijf beveiligt
evenementen,
bedrijven en
openbare gebou
wen en beschikt
over een eigen
pand aan de
Hertzweg in Mid
delburg.
Graaff woont met
zijn partner Aster
in Nieuw- en Sint
Joosland. Hij
heeft een zoon
(7).
Hoe krijg je dat voor elkaar?
Waar haal je voldoening uit?
Is dat ook wat jou drijft?
Hoe ontspan je je?
Die jongen zonder diploma is toch
nog aardig terechtgekomen.
Waar sta je over tien jaar?
Kun je dat?
Is het wel eens onverstandig geble
ken?
Stel dat je over twee weken op
Concert at Sea iets ziet gebeuren.
Wat doe je dan?
