cd
BA
een groot dorp, dus de zaken blijken al
snel met elkaar te maken te hebben.
Als Boris Dittrich een
politieroman schrijft, is de
inspecteur Turks en de
rechercheur lesbisch. Het
duo onderzoekt een zaak
van een onbekende dode
die wordt aangetroffen op
een beruchte homo
ontmoetingsplaats
BOKTS O.
DITT K IC'H
Begin mei, een mooie dag in Am
sterdam met mensenrechten
activist en thrillerauteur Boris
Ottokar Dittrich (62). Specifieker:
in de Rozentuin van het Vondelpark,
voor een foto bij dit artikel. Dittrich,
een drukbezet man die het grootste deel
van zijn tijd doorbrengt in Berlijn, is in
Nederland ter promotie van Barst, het
geschenkboek van de Spannende Boeken
Weken.
Het is extreem zonnig, de knoppen in
de rododendrons staan op knappen. De
Rozentuin is een bekende homo-cruise-
plek, maar zo vroeg in het jaar is er nog
geen roos te zien. Op het gras liggen ge
noeg bloempjes klaar om geplukt te wor
den: strakke types in blote bast of
desnoods alleen een knaloranje onder
broek van Uomo en mollige mannen met
veel lichaamshaar. Dittrich neemt plaats
in de zon, naast een clubje parkdrinkers.
Moeilijk voor te stellen dat dit de loca
tie is van een gewelddadige moord. Maar
bij het bankje met het schildje ter nage
dachtenis aan Eddy Cohen, aan de over
kant van het perkje, waar in Barst een
man met ingeslagen schedel wordt ge
vonden, is het kil en donker, zelfs op zon
nige dagen.
Als de melding van een onbekende
dode binnenkomt bij Maya Oliphant en
haar collega Bulut Kaya van bureau Lijn
baansgracht, striemt de regen toepasse
lijk tegen de ramen. Wat deed die man
's nachts in het park? Is dit het werk van
potenrammers? Verderop in de stad krijgt
een kandidate in een talentenjacht te
maken met een afperser. Amsterdam is
Rolmodel
Dittrich werkte als advocaat, rechter en
rechter-commissaris. Hij maakte vanaf
1990 carrière bij D66 in eerst de gemeen
telijke en later de landelijke politiek
(„Daar zie je me zeker niet terug. Dat is
klaar"). Tegenwoordig werkt hij voor
de mensenrechtenorganisatie Human
Rights Watch in Berlijn; al elf jaar be
hartigt hij wereldwijd de belangen van
seksuele minderheden.
Dat activisme zie je terug in zijn boe
ken. De homo-ontmoetingsplaats
is plaats delict, Oliphant is een lesbische
rechercheur met vrouw en kind. Kaya is
een Turkse inspecteur. In W.O.L.F. (een
thriller uit 2016) is de commissaris die de
zaak leidt niet alleen Turks, maar ook nog
vrouw en in zijn debuut, Moord en Brand
(2011), speelt een Marokkaanse AIVD'er
de hoofdrol. Om met Gerard Reve te
spreken: er komt weer geen normaal
mens in voor. Ligt het er niet té dik
bovenop?
„Ik heb, zeker in het licht van mijn
werk voor Human Rights Watch, bewust
gekozen voor die homo-ontmoetings
plaats. En ja, ik geef vertegenwoordigers
van allerlei minderheden een volwaar
dige rol in mijn boeken. Dat is mijn vrij
heid als schrijver. En dan wel zo, dat het
normaal is dat zij dat zijn. Toen ik mijn
geaardheid ontdekte, we hebben het over
eind jaren 70, begin jaren 80, had je geen
rolmodellen. Ik had geen enkel idee van
wat het inhield, homo zijn. Ja, je had
Albert Mol, maar met hem kon ik me
echt niet identificeren."
Hij memoreert een gebeurtenis uit
2017. Toen werd in een ander Amster
dams park, het Oosterpark, een Poolse
jongen vermoord op een homo-ontmoe
tingsplaats. Extra wreed, vindt hij, was
dat die jongen thuis nog niet eens uit de
kast was gekomen. „Het zal je gebeuren
om op zo'n manier te ontdekken dat je
kind homo is. En dood bovendien. Zoiets
laat ik Bulut ook zeggen."
Zijn eigen coming-out beschrijft hij als
moeizaam. „Ik had al een tijd een vrien
din, maar ontdekte dat ik ook gevoelens
had voor mannen. Ik hoopte nog dat ik
bi was, maar nee. Het ging gewoon niet
meer. Toen ik mijn ouders het nieuws
vertelde: dramatisch... Mijn moeder
barstte in tranen uit en mijn vader zei, ik
zal het nooit vergeten: 'We voelen ons als
magazine 17
Moord in het
Tekst ANNET DE GROOT
Foto MARIJN SCHEERES
CADEAU
Barst is verkrijg
baar tot en met
24 juni 2018, bij
aanschaf van
€12,50 aan
Nederlandstalige
boeken.
