14 WEE
Hij verzamelt verhalen en was een voorloper in het gebruik van sociale media om die
verhalen te delen. Bij het schrijven verschuilt hij zich bij voorkeur achter de wij-vorm. Dus is
de belangrijkste vraag nu: wie is Edwin Mijnsbergen eigenlijk?
PORTRET EDWIN MIJNSBERGEN
Hij zette de site Mid
delburg Dronk op,
over het kroegle
ven in de stad. En
sinds 2014 schrijft
hij dagelijks verha
len over winkels en
horeca in Middelburg voor Wij zijn
de stad. Dat wordt betaald door de
ondernemersvereniging. Wij zijn de
stad heeft een website, een Facebook-
pagina en accounts op Twitter en In-
stagram. Langzaam maar zeker is Ed
win Mijnsbergen (1971) uitgegroeid
tot een fulltime, enthousiast en toe
gewijd promotor van Middelburg.
„Haha, ja, ik dacht wel dat je daarover
zou beginnen. Ik praat er nooit
hardop over, maar ik schaam me er
ook niet voor hoor."
„Mijn biologische vader kwam uit
Westkapelle, hij heette Minderhoud.
Hij is inmiddels overleden. Mijn moe
der komt uit Souburg. Ze hadden een
pension op de hoek van de Singel en
de Dr. Ottestraat in Vlissingen. Daar
heb ik tot mijn zevende gewoond. Ik
ging naar school op de VSV. Daar za
ten vooral rijkeluiskindjes, maar dat
was ik bepaald niet."
„Ik was nogal een stout kind, on
stuimig. Ik was altijd buiten, zwierf
door de hele buurt. Die was niet zo
kinderrijk, dus mijn speelterrein lag
tot in de Bloemenlaan en de Schuit-
vaartgracht."
„Toen ik vier was, zijn mijn ouders
gescheiden. Mijn moeder her
trouwde met mijn tweede vader, die
mij ook echt heeft opgevoed. Die heet
dus Mijnsbergen. Hij had al vier kin
deren uit een eerder huwelijk. Ik heb
één volle zus. In 1978 zijn we ver
huisd naar Middelburg, naar Dau-
wendaele."
„Dauwendaele was wel een heel kin
derrijke wijk. En een vreemde men
gelmoes van mensen. Ik groeide op
tussen opgeschoten gasten, dus ik
rookte al vroeg mijn eerste sigaretje.
We haalden ook rottigheid uit. Mijn
moeder was wel streng, maar het be
langrijkste was dat ik op tijd thuis
kwam."
Mijn tweede vader, een rustige en
lieve man, stimuleerde mij om boe
ken te lezen. En door hem gingen we
jaarlijks op vakantie. Daar heb ik mijn
liefde voor het buitenland aan te dan
ken, en mijn belangstelling voor an
dere culturen."
„Ach, kleine dingen. Ik lijk veel op
mijn biologische vader, heb ik wel
eens gehoord. Dat was ook een stoute
man. En ik hou ook van een biertje.
Een genenkwestie. Ik kan er niks aan
doen dat ik vaak dorst heb. Maar het
bleef bij stoute dingetjes, het was
nooit crimineel. Ik ben altijd aan de
goede kant van het randje gebleven."
„Op de middelbare school, de
SSGM, wat nu Nehalennia is, werd ik
ook wel regelmatig uit de klas ge
stuurd. Op mijn dertiende ontdekte
ik, na de reggae, de hardrock. Een
beetje een brave hardrocker hoor: wel
haren tot halverwege mijn rug, maar
geen puntige polsbanden. Halver
wege de jaren tachtig schoof ik op
naar de punk."
„Ik vond teksten belangrijk en de
punk was maatschappijkritisch, net
als ik. Dat sprak me ook al aan in de
reggae in de teksten van Bob Marley.
De punk was bovendien tegendraads,
dat vond ik interessant. Het ging over
'do it yourselfDat vind ik super-
krachtig. Doe dingen zonder institu
ties en overheden."
„Ja, en van het kapitalisme. Ik ben zeer
geïnteresseerd in tegenculturen. Maar
ik ben te lui om het echt aan te pakken.
Ik ben toch meer een toetsenbordacti
vist."
„Ik zat hele dagen in wereldwijde
community's te wroeten via compu
tergames en zag meteen heel veel po
tentie. Het internet bood oneindige
mogelijkheden. Open bronnen. Men
sen die onderdrukt worden, kunnen
zich nu ook uiten en informeren. Ie
dereen kan overal kennis vandaan ha
len. En kennis is macht. Informatie
vrijmaken, dat is voor mij het oor
spronkelijke internet."
„Ik heb mezelf nooit gezien als een
publicist, maar als een experimenta-
list. Ik wilde het proberen en ontdek
ken hoe het werkt. Maar ja, dan krijg
je complimenten en dan ga je door. In
het begin schreef ik wel honderd
blogjes per maand. Nu niet meer. Ik
wil mezelf er niet in verliezen, want
PASPOORT
de echte community's zijn buiten.
De mooiste verhalen hoor je op een
terras of aan de bar."
„Daar begon ik mee in 2010. Eerst
was het een soort Wikipedia van het
horecaleven. Later kwam er Face-
book bij en raakte ik daar weer aan
verslaafd. Het zijn gewoon mooie
verhalen om te vertellen. En ik kom
graag in de kroeg ja."
„Dat, of ik ga gewoon niet met mijn
vriendin mee. Kijk, ik kom wel graag
in een boekenwinkel hoor, en in een
gameswinkel. Of bij Brammetje
Dump."
„Mijn interesse wordt daardoor van
zelf beïnvloed. Dan sta ik bij Livera
en laat ik me bijpraten over allerlei
soorten bh's. Dat is leuk om te doen
hoor. En de verhalen doen het goed.
Foto of een filmpje erbij. Als de toon
persoonlijk is, wordt het nog beter
gelezen."
„Nou, ik zie en hoor ook veel dat niet
goed gaat. Maar daar schrijf ik niet
altijd over. Je zou kunnen zeggen dat
ik vlakker ben geworden, maar ook
dat ik de dingen positiever zie. Neem
nou Plein 1940, daar staan altijd heel
veel fietsen geparkeerd. Daar wordt
vaak over geklaagd, maar ik zie het
positief. Die mensen komen naar de
stad!"
„O zeker. Dat is een schaduwzijde
van internet: de hele wereld zit erop,
ook alle niet genuanceerde mensen.
Maar ik heb er zelf ook minder lol in
om keihard uit te halen."
„Soms. Ik zou soms wel wat willen
zeggen, maar daar ben ik voorzichtig
mee. Eigenlijk is er niks leuker dan
half dronken een furieus stuk schrij
ven. Ik droom al heel lang over een
onafhankelijk platform waar ik dat
op kan doen, en dat toch betaald
wordt."
„Toch niet. Ik kies daarom bewust
óók voor een item over een popfesti
val op de kinderboerderij dat nodig
is om geld op te halen vanwege be
zuinigingen door de gemeente. Door
daar aandacht aan te besteden, kan ik
ze een beetje helpen. Dat is weer dat
maatschappijkritische in me."
Eeuwen geleden hoorden mensen
nieuwtjes van de stadsomroeper.
Voel jij je met de sociale media een
moderne versie van die man met
de bel en de rol perkament?
„Een beetje wel ja. Al ben ik geen
nieuwsjager. Ik streef ook geen volle
digheid na. Ik doe heel weinig met
de gemeente. Ik heb geen zin in dat
vergadercircuit. Ik blijf liever dat on
geleide projectiel."
„Ja hoor, ik zit met gemak een mid
dag op het terras zonder op mijn
mobieltje te kijken." Met een grijns:
„Eén avondje in de kroeg bij Se-
venty-Seven en ik heb weer een hele
hoop nieuwtjes binnengehaald."
„Ik denk het wel, maar dan zou ik
daar wel eerst weer een tijd moeten
zijn. Ik kom er nu vrijwel nooit
meer. Ik ben niet één met Vlissin
gen, mijn hele leven ligt in Middel
burg. Maar Vlissingers zijn wel trots
op hun stad en dat is precies waar ik
in Middelburg ook op inspeel: op die
trots op de eigen stad."
„Joh, geen idee!"
„Zakelijk heb ik het nooit zo goed
voor elkaar. Ik rol altijd overal in. Dat
houdt natuurlijk een keer op. Tot nu
toe heb ik in mijn leven de wind in
de rug gehad. Gezien mijn leeftijd, ik
ben 47, moet ik wel serieus gaan na
denken over de toekomst. Van de an
dere kant: ik heb geen bezit, ik heb
dus ook geen ballast. Ik heb geen
angst om iets kwijt te raken."
zaterdag 9 juni 2018
GO
'Ik ben toch meer een
toetsenbordactivist'
Maurits Sep
Zullen we eerst even een bom
metje gooien: je bent een Vlissin-
ger!
Vertel!
Hoe was het daar?
Een onstuimig kind, zeg je. Wat
deed je dan?
Waarom punk?
Heb je daar een afkeer van?
Je was een voorloper in het ge
bruik van internet en sociale
media. Wat trok je daarin aan?
Je begon ook informatie en verha
len te delen en te schrijven.
Waarom ging je zelf bloggen?
Edwin Mijnsber
gen (15 maart
1971) is geboren
in Vlissingen en
verhuisde als 7-
jarige naar Mid
delburg. Hij ging
naar de Stede
lijke Scholenge
meenschap Mid
delburg (Neha
lennia) en stu
deerde informa
tiedienstverle
ning en manage
ment aan de
Haagse Hoge
school. Hij woont
met zijn vriendin
samen in Middel
burg. Mijnsber
gen is initiatief
nemer van de
websites Middel
burg Dronk
(2010), Veere
Dronk en Vlissin
gen Dronk en
werkt sinds 2014
voor Wij zijn de
stad, een initia
tief van de Ver
eniging Onderne
mers Middelburg.
Hij werkt als
zzp'er ook voor
diverse opdracht
gevers als be
heerder van web
sites en sociale
media.
Komt daar Middelburg Dronk van
daan, en de latere zustersites
Veere Dronk en Vlissingen Dronk?
Hou je ook zo van winkelen?
„Uh, nee!"
Je bent zo'n man die één keer per
jaar noodgedwongen naar de kle
dingwinkel gaat en de rest van het
jaar buiten op zijn vriendin wacht?
Maar je werk voor Wij zijn de stad
gaat juist vooral over winkels.
De toon is ook altijd positief. Is het
glas voor jou steeds half vol?
Laat je het negatieve ook weg om
vervelende reacties te voorko
men? Op internet is het tegen
woordig toch al zo kritisch en ne
gatief.
Botst dat niet met je maatschap
pijkritische inborst?
Is schrijven over winkels en ho
reca dan niet te oppervlakkig voor
jou?
Kun je nog wel rustig door Middel
burg lopen zonder te werken?
Zou je dit ook voor Vlissingen kun
nen doen?
Wij zijn de stad. Vertel eens, wat
moet er boven dit verhaal over jou
komen? Ik ben...
Middelburg Dronk en de zustersi
tes heb je even stilgelegd. Betaald
werk krijgt voorrang. Heb je nieuwe
plannen?
