Reizen
Hans Avontuur reist door het Icind dat aan de wieg
heeft gestaan van onze beschaving, waar het geloof
in één god is geboren en iedereen gelijke rechten heeft
gekend. „De Iraniërs koesteren hun vrije geest."
Het is niet zomaar een gesprekje onder de
bogen van het Golestanpaleis in Teheran.
Het is een gesprekje dat ik tijdens deze
rondreis tien keer per dag zal voeren. In
de stad én op het platteland. Altijd be
kroond met een glimlach, soms met kus
hand: 'Welcome to Iran, we love you!'
Op uitnodiging van het Drents Mu
seum, dat een grote tentoonstelling over
Iran inricht, reis ik langs de archeologi
sche hoogtepunten van het land dat het
hart vormde van het grootste rijk dat ooit
heeft bestaan: Perzië. Hier werden de
sterren bestudeerd, terwijl wij in West-
Europa nog rondrenden in berenvellen.
Na een kort bezoek aan Teheran en de
reliëfs van Taq-e Bostan, ben ik bij de Zij
deroute aangekomen, het netwerk van
handelswegen dat het Verre Oosten met
het Westen verbond en zorgde voor grote
welvaart. Ik kijk om me heen en stel me
voor hoe de karavanen langstrokken en
hun kamp opsloegen voor de nacht.
Darius
Er is water en schaduw. Geen betere plek
om te overnachten én geen betere plek
voor de koning om een reclamebord voor
zichzelf op te hangen. En dat is precies
wat Darius, de grondlegger van het
grootste Perzische rijk, tussen 522 en 485
voor Christus heeft gedaan: een meester
werk van steen laten oprichten. Vijftien
meter breed, zes meter hoog en op bijna
honderd meter boven de grond.
Rondom een reliëf met Darius in de
hoofdrol, wordt in drie soorten spijker
schrift zijn verhaal verteld. Hoe hij een
bedrieger aan het hof ontmaskert en ko
ning wordt. Historici betwisten elkaar
over de betrouwbaarheid van dit verhaal,
maar feit is dat Darius na zijn staatsgreep
van Perzië een wereldmacht maakte.
Het is avond als ik Isfahan bereik, de
stad met zijn betoverende klank en
Naqsh-e Jahan plein dat ooit door 50.000
olielampen werd verlicht. Het is een
plein met een langgerekt park in het mid
den, dat eens een poloveld was. Net als de
Iraanse gezinnen zoek ik een plek in het
gras en zie hoe de laatste zonnestralen de
Moskee van de Sjah kleuren.
In het schijnsel van de straatlantaarns
maak ik een praatje met Reza, die me
graag de stad wil laten zien, de moskee of
de brug. Hij kent iemand met een Mer
cedes die me door het land kan rijden. Ik
ontmoet Mohammed die heel veel over
Nederland weet - tot en met Franeker! -
maar er nog nooit is geweest. En de stu
dentes Fatemeh en Nour komen me ver
tellen dat ze trots zijn op Iran, maar dat ze
na hun examen graag in Amerika willen
studeren.
Turbulent
Het zou misplaatst zijn om na een paar
dagen in Iran iets zinnigs te zeggen over
het karakter van de 85 miljoen mensen
tellende bevolking. Maar één ding is dui
delijk: de Iraniërs koesteren hun vrije
geest. Wellicht is dat een erfenis van de
turbulente historie waarin de bewoners
zich voortdurend moesten plooien naar
nieuwe machthebbers. Van Dzjengis
Khan tot Alexander de Grote. Van Ro
meinse legioenen tot Arabische stam
men. Als je niet vrij bent, bedenk je een
manier waarop je je wel vrij kunt voelen.
De volgende ochtend word ik gewekt
WELCOME
TO IRAN,
WE LOVE
YOU!'
Tekst en loto s HANS AVONTUUR
Teheran
Miljoenen
stad Teheran
ligt aan de
voet van de
Elboers,een
hoogge
bergte.
'Hello, where are you from?'
'I'm from Holland.'
'Oh, very nice. Welcome to Iran.
Do you have Instagram?'
421 zaterdag 9 juni 2018
WG
