Ongeluk komt precies jaar
na fatale crash van vriend
II
II
13
Bevelander smacht na drie weken in Noord-lerland naar thuiskomst
De 33-jarige weg racer
uit's-Heerenhoek ligt
na een enorme crash
al drie weken in een
ziekenhuis in Belfast
Zijn instinct zorgde
ervoor dat hij nog
redelijk gecontroleerd
viel.
BELFAST In Noord-lerland werd
Johan Fredriks weer eens hard met
zijn neus op de feiten gedrukt: weg-
racen brengt enorme risico's met
zich mee. Zijn ongeluk heeft hem
echter niet nogmaals aan het den
ken gezet. „Dat denken over de
sport heb ik vorig jaar al gedaan."
Dat was nadat een Brabantse
vriend van hem, Jochem van den
Hoek, verongelukte tijdens de Isle of
Man TT. Bij die wedstrijd, op een
circuit van 6o kilometer lang, vallen
jaarlijks doden. Bij de editie van
2018, die nu bezig is, staat de teller
inmiddels al op twee.
„Ik zal nooit op het eiland Man
rijden. Te gevaarlijk." Fredriks ver
geleek het al eens met het beklim
men van de Mount Everest. Want
als je de TT uitrijdt, verhoog je wel
iswaar je status, maar er vallen altijd
slachtoffers. „De North West 200,
hier in Noord-lerland, is van een an
dere orde. Ik reed ook in zekere zin
voorzichtig, maar dan nog weet je
dat er altijd iets kan gebeuren. Be
paalde dingen kun je nu eenmaal
niet uitsluiten. Pech met je motor,
een ander die je de weg afrijdt.Dat
moet je accepterenanders kun je
niet meedoen. En verder vertrouw
ik op 22 jaar aan rijervaring."
Johan Fredriks ligt al drie weken in het
Royal Victoria Hospital in Belfast en snakt
naar een terugkeer naar Nederland. „Het
kan elk moment gebeuren", zegt de motor
coureur uit 's-Heerenhoek, die half mei bij
een Noord-Ierse stratenrace zwaar crashte.
„Gelukkig duurt het niet meer zo lang. Het
wachten voelt inmiddels als tijdsverspilling.
Ik wil naar huis om verder behandeld te
kunnen worden."
Het gesprek met Fredriks verloopt via een
videoverbinding. Te zien is hoe de 33-jarige
Bevelander in zijn ziekenhuisbed ligt, met
een nekbrace om. „Die zit erg oncomforta
bel", vertelt hij. „Maar na een paar weken
begint het al wel te wennen.Op een foto
op zijn Facebook-account is daarnaast nog
te zien hoe zijn linkeronderbeen helemaal is
vastgezet met pinnen. Verder is er nog
enigszins onzichtbare schade, vooral aan de
Het is allemaal heel wat,
het is veruit het zwaarste
ongeluk uit mijn carrière
geweest
linkerkant van zijn lichaam.
„Om te beginnen waren mijn voet en enkel
verbrijzeld", begint hij aan een opsomming.
„Dat waren twee zware blessures dicht bij
elkaar. Ze hebben lang moeten opereren om
het allemaal weer vast te zetten. Verder heb
ik schade aan mijn pink en pols. Ook heb ik
mijn sleutelbeen gebroken. En mijn nek is
stijf. Voor de zekerheid heb ik een brace om,
omdat ze gezien hebben dat er te veel
ruimte tussen mijn nekwervels zit. Het is
allemaal bij elkaar heel wat, het is veruit het
zwaarste ongeluk uit mijn carrière geweest.
Ik ben wel dankbaar dat ik geen hoofd- of
rugletsel heb opgelopen. Dan was het alle
maal nog veel erger geweest."
De crash gebeurde in de aanloop naar de
North West 200, een immens spektakel bij
de noordkust van Noord-lerland. De racerij
- op gewone wegen - neemt er een week in
beslag en er komen tienduizenden toe
schouwers op af. Bij de eerste training ging
het al mis voor Fredriks. „Het was een
beetje nattig op de weg. Iedereen was eerst
redelijk rustig de baan aan het verkennen.
Langzaam voerden we het tempo op - je
moet wel beseffen dat we dan snelheden
van rond de 310 km/u halen. Op een gege
ven moment zat ik in een bocht naar links
en kwam er iemand van achteren. Die reed
harder dan ik en remde voor mijn gevoel
veel te laat. Hij drong mij naar buiten, ik kon
niet anders dan de glooiing naast de weg in
rijden."
Fredriks kwam met zo'n 200 km/u in het
onverharde terecht. Hij reed nog enkele
honderden meters door, maar wist: ik ga er
een keer vanaf vliegen. „Sommige stukken
ben ik kwijt, door geheugenverlies. Maar ik
weet wel dat het me gelukt is om nog even
op de motor te blijven zitten en mijn in
stinct zei me dat ik niet over m'n stuur heen
gelanceerd moest worden, want dan zou de
motor boven op me komen. Ik ben er dus
uiteindelijk aan de zijkant afgeslingerd. Ik
hoop van de organisatie nog de videobeel
den te krijgen. Die kunnen me duidelijk
heid over de oorzaak geven en me helpen bij
de verwerking."
Sinds het ongeluk ligt Fredriks in Belfast in
het ziekenhuis. Na diverse operaties en be
handelingen is hij het daar wel beu. Eigen
lijk zou hij afgelopen zaterdag al naar huis
Ik wil alleen maar weer
gaan racen als ik op mijn
oude niveau terug kan
komen
komen, maar een van de specialisten achtte
hem toch nog niet geschikt om vervoerd te
worden. „Inmiddels is er wel groen licht. Ik
heb geen tintelingen of uitvalsverschijnse-
len, ze laten me gaan", laat hij weten. „Nu is
het wachten tot alles met het transportbe
drijf gecoördineerd is. Het moet een speciale
medische vlucht zijn, er moet een verpleeg
ster mee en ik moet opgehaald worden met
speciaal vervoer."
De coureur hoeft in Nederland niet direct
door naar een ander ziekenhuis. Hij kan ge
woon naar huis, in 's-Heerenhoek. Vanuit
daar kan hij verder werken aan zijn herstel.
Die brace om zijn nek moet nog weken blij
ven zitten. Pas als de pinnen uit zijn been
zijn verwijderd, kan er een mri-scan van
zijn nek worden gemaakt. „Het magneti
sche veld in die mri kan anders schadelijk
zijn voor mijn voet en enkel. Ik moet dus
nog even wachten. Die brace is natuurlijk
niet prettig en de onzekerheid over wat er
nou precies met die wervels aan de hand is
ook niet."
Motivatie
Ziet hij zichzelf ooit weer wegracen? „Dat
hangt er helemaal vanaf hoe ik lichamelijk
herstel", antwoordt hij. „Voor deze sport
moet je fit en lenig zijn. Je moet al je lede
maten goed kunnen gebruiken, en mijn lin
kervoet is natuurlijk belangrijk bij het scha
kelen. Bovendien ben ik er straks een heel
jaar uit en mis ik dus ritme. Als ik realistisch
ben, denk ik dat het een lastig verhaal
wordt. Ik wil ook alleen maar weer gaan
racen als ik op mijn oude niveau terug kan
komen. Voor minder dan dat zal ik de moti
vatie niet op kunnen brengen. Ik hoop dat
het lukt, maar..."
donderdag 7 juni 2018
2V
Johan Fredriks vloog met
200 km/u de glooiing in
Roeland van Vliet
Belfast/Vlissingen
A Jochem van den Hoek, in 2016 tijdens de Isle of Man TT. Een jaar
later verongelukte hij bij die wedstrijd, fotodavidmaginnis
- Johan Fredriks
A Johan Fredriks op archiefbeeld. Bij wegraces haalt de coureur uit 's-Heerenhoek
snelheden van boven de 300 km/u. Toen hij crashte, zat hij in een bocht en reed hij
minder hard. fotosebastiensohet
- Johan Fredriks
A Johan Fredriks zette een foto op zijn
Facebook-pagina, met daarop duidelijk
te zien de pinnen in zijn onderbeen.
