Anousha had als kind al een plan
8
Speciaal voor Zeeland schreef de Kameroens-Russische
Anousha Nzume de novelle M&A4FR, over de vriendschap die ze als
puber sloot met de Zeeuwse Marleen Vaders uit Oud-Vossemeer.
HARTSVRIENDINNEN NOVELLE
Het boek 'Hallo Witte mensen'
van Anousha Nzume veroorzaakte
vorig jaar opschudding. Daarin
schrijft ze dat de kleur van je huid
bepalend is in de Nederlandse sa
menleving. Nzume werkt nu aan
een tweede boek over kleur, klasse
en kansenongelijkheid - in het on
derwijs dit keer. Speciaal voor Zee
land schreef ze bovendien een no
velle: M&A4FR (Marleen en
Anousha, friends forever). Het
boekje beschrijft de ontmoeting
van de toen 14-jarige Anousha uit
Amsterdam en de evenoude Mar
leen uit Oud-Vossemeer. Twee op
het oog heel verschillende meisjes
met een heel verschillende achter
grond, die elkaar vinden in ge
deelde dromen, puberproblemen,
de liefde voor Prince en een aange
boren rechtvaardigheidsgevoel.
Anno 2018 zijn de pubers van
toen veertigers: Marleen heeft met
kapsalon Haarzaak in Vlissingen
haar meisjesdroom vervuld,
Anousha de hare als actrice, produ-
cente, schrijfster en presentatrice.
Nog steeds zijn Marleen en
Anousha Best Friends Forever, zo
als ze destijds in een boom krasten:
M&A4FR.
De komende tijd maakt
Anousha met de novelle een Lite
raire Tocht langs Zeeuwse scholen
uit het basis- en voortgezet onder
wijs. Daar gaat ze de discussie aan
over vooroordelen, racisme en dis
criminatie. De Literaire Tocht is
onderdeel van Four Freedoms
door het jaar heen: activiteiten
rond thema's als vrijheid, ver
draagzaamheid en respect. Dit jaar
staat de afschaffing van de slavernij
centraal, nu 155 jaar geleden.
Vandaag, donderdag 7 juni, geeft
Anousha Nzume een lezing in De
Drukkerij in Middelburg en wordt
zij geïnterviewd. Aanvang 16 uur.
Toen ik langs het vakantiehuisje naast ons
liep, zag ik haar: een meisje van mijn eigen
leeftijd. Hé, dacht ik, dat is interes
sant. Ik vond dat ze er heel leuk uit
zag. Een vriendelijk gezicht ook:
dat vooral. Zoals elk jaar hadden
mijn ouders tijdens de zomer
vakantie een huisje gehuurd
van Sporthuis Centrum, met
een bevriend stel waarvan de
kinderen al uit huis waren. Ik
was enig kind. Alleen uitgaan
mocht niet, dat wist ik al. Tevo
ren had ik al gevraagd: 'Als ik nou
met een buurmeisje kan? Mag het
dan?' Dat mocht. Met Anousha was het
gelijk raak. We mochten elkaar direct. 'Dat wordt
mijn vriendin', dacht ik. Wij zouden samen gaan
stappen. Vooral om lol te hebben, om te dansen,
maar dat er jongens waren, was natuurlijk ook
wel leuk."
„Na die week werden we penvriendinnen. We
belden ook wel eens met elkaar, maar brieven
schrijven was spannender. Het was ontzettend
leuk om naar de voordeur te lopen en te zien dat
er post was. Ja! Daar lag er weer een! Wat schrijf
je elkaar als je puber bent? Ja, wat niet! Over
school, vriendjes, vriendinnen, je ouders, je dro
men, je verdrietjes, je onzekerheden, over typi
sche puberproblemen. En niet te vergeten: wat je
van de nieuwste single van Prince vond. Ik
schreef op Snoopie-briefpapier, zij meestal op
proefwerkpapier van haar school, met er
boven: naam... klas.... datum... Weet je
wel?"
„Ik vond haar interessant en in
spirerend. Anousha had als kind
al een plan: acteren, presente
ren, iets in showbizz. Ze
woonde in Amsterdam - Am
sterdam, groter kon een stad
niet zijn voor mijn gevoel! De
eerste keer dat ik daar logeerde,
geweldig. Mijn moeder zei nog, pas
op hè, in Amsterdam! Ik was natuur
lijk niets gewend. Op de fiets van Buiten-
veldert naar het centrum van Amsterdam, ik
kwam ogen te kort en kwam prompt met mijn
voorwiel in de tramrails vast te zitten. Fiets ge
vallen, wiel krom."
Betere wereld
„Hoe zij zich inzet voor een betere wereld, daar
ben ik zo trots op. Hoe zij daar keihard voor
knokt. Hoe zij dat allemaal combineert, met een
gezin, drie kinderen, boeken schrijven, al die an
dere dingen, ik snap het niet hoor. Dat er nu een
boekje is over onze vriendschap... Heel bijzonder.
Maarreh...het is niet helemaal hoe het gebeurd is,
hoor! Een meisje uit Oud-Vossemeer dat op haar
Als ik haar op
televisie zie nu,
denk ik: tuurlijk.
Echt Anousha
veertiende tot 2 uur uit mag
gaan... Dat geloof je toch niet echt,
hè? Twaalf uur, en niet langer!"
„We schrijven elkaar geen brieven
meer - we appen. Dat is wel jammer.
Soms veel, soms minder, maar we zijn
altijd op de hoogte gebleven van wat er in
eikaars leven speelt. Vorig jaar hebben we elkaar
twee keer gezien. Toen heb ik geregeld dat ze hier
in Vlissingen geïnterviewd werd op het Four
Freedoms Podium, over Hallo Witte Mensen.
Ons contact is veranderd, dat wel. We zijn nu
volwassen. En ik heb geen kinderen. Onze le
vens zijn heel anders. Als ik haar op televisie zie
nu, denk ik: tuurlijk. Echt Anousha. Had ik wel
verwacht, dat ze dit zou bereiken."
donderdag 7 juni 2018
PC
Ondine van der Vleuten
Middelburg
A Marleen en Anousha met het boekje over hun
vriendschap.
-Marleen Vaders
Marleen en Anousha als pubers, samen op
vakantie.
Twee op het oog heel
verschillende meisjes
