i
1
WÈÊ&ïêÊilil
8
PATIËNTEN KLEINE ATTENTIES
WWWWéï-
mm.
Deze krant vroeg de lezers gisteren hun mangomoment te sturen:
een klein, mooi gebaar, ooit gedaan voor een zieke. Welnu, dat hebben
we geweten! Gisteren regende het mooie verhalen in onze mailbox,
het ene nog mooier dan het andere. Een bloemlezing.
Kiptandoori
Ik had een baaidag. Net als
vele andere keren lag ik in
het Isala ziekenhuis vanwege
nierproblemen. Mijn zak son
devoeding was leeg, zag ik, en
ik riep de verpleegkundige. Tot
mijn verbazing vroeg ze wat ik
wilde 'eten' en plakte met een
sticker de gewenste maaltijd -
kip tandoori - op de standaard-
zak sondevoeding. Ik schoot
hierdoor vreselijk in de lach.
Mijn dag was weer goed.
- Liesbeth Bruinekool
L®
O
Bed
was om naar het ziekenhuis te gaan,
kwam de oncoloog aan huis. Aan
bed voerden ze een lang gesprek.
Geweldig!
Chihuahua
Een man van 93 heeft een
hondje. Een oude chihuahua. Ze
doen alles samen. Ze eten zelfs
samen van één bord. Nou ja;
meneer voert de hond met zijn
vork. Het hondje sprong ook
altijd bij meneer in bed als ze
gingen slapen. Dit ging al een
poosje niet meer, want het
hondje kon niet meer zo hoog
springen en meneer kon niet
meer zo goed buk
ken en tillen. Als
collega's de hond
wilden optillen,
greep hij hen. Dus
dat was geen optie.
Mijn vader kwam met
een plan. Hij zei: we ma
ken een oploop-plank aan
het achtereind van het bed.
De familie was hiermee ak
koord. Dus wat in elkaar gezet,
's avonds meegenomen en tegen
het bed gezet. Maar toen moest de
hond er nog op lopen. Het beestje
was al li, dus ja, dat kostte oefening.
Met hulp van meneer en een bak
hondensnoepjes is het gelukt. Ik heb
meneer en de hond 's avonds samen
ingestopt. Een bijzonder moment
voor hen.
Roosje
Op de intensive care
van het Braviszieken-
huis lag een parochi
aan van Nieuw-Vosse-
meer maandenlang
aan de beademing.
Wekelijks kwam ik als
parochiepriester bij
haar op bezoek. Praten
kon zij niet. Kijken en
horen wel. Bij zoveel
hulpeloosheid had ik
ook niet veel te zeg
gen. Een kort gebedje
waardeerde de zieke.
Voor de ingang van
het ziekenhuis stond
een bloembak met
bloeiende geraniums.
Uit een zo'n bloem
plukte ik een roosje.
Dat roosje smokkelde
ik de isolatieruimte in,
en legde het neer in
het zicht van de
vrouw. Een glimlach
verscheen op haar
sprakeloos gelaat.
- Pater Bertus van
Schaik
Gifslangetje
voor mijn tweede se
rie chemokuren, was
ik blij verrast toen ik
de uitroep 'Wie wil er
een massage?' hoorde.
Aan het ziekenhuis
was kennelijk een
masseuse verbonden
die langskwam om
ons van een ontspan
nend momentje te
voorzien. Het was
heerlijk en een wel
kome onderbreking
van een lange dag aan
het gifslangetje.
- Peter de Haas
Gebak
Ongeveer twee uur na mijn heupoperatie in het Ocon,
een orthopedische kliniek in Hengelo, kreeg ik een ge
bakje onder mijn neus geschoven. Waar heb ik dat aan te
danken, vroeg ik. Het antwoord luidde: „De patiënten krij
gen hier een blij, gelukkig gevoel van en dat bevordert het
herstel." Dat kan ik beamen!
Ziel
niet kende: „Mevrouw
hoe gaat het met u?"
„Goed hoor", ant
woordde ik. „Ja", zei
de dokter, „maar hoe
gaat het met uw ziel?"
Na zoveel jaren word
ik weer warm van dit
moment. Hij zal nooit
weten hoe belangrijk
deze opmerking voor
mij was.
woensdag 6 juni 2018
GO
Toen mijn man niet meer in staat
- Janneke Goulooze
-Tamara van der Weide, werkte
vijftien jaar in de thuiszorg.
Toen ik vorige week
in het Alrijne Zieken
huis in Leiderdorp lag
- Arine Burbach
Na een dubbele
borstamputatie
vroeg een arts die ik
- Ellen Zeevat
Hanneke van Houwelingen
