HART l ZIEL
Kamers
Vraag het onze specialisten
24
René Diekstra
Maagverkleining Schrijver Huib Stam (62) kwam in tien
jaar 30 kilo aan en viel ondanks diëten niet af. Hij onderging
een maagverkleining - met succes. In het boek Tien jaar
lichter' pleit hij ervoor deze ingreep eerder in te zetten.
••tóitttiiiÉi
Ooit was het anders, maar
tegenwoordig ben je niemand als je
niet werkt. Ik werk dus ik ben.
Tijdens een seminar voor leidinggevenden
stelde ik de deelnemers de vraag welke
kamer in het huis van hun leven ze de
belangrijkste vinden. De werkkamer, relatieka
mer, gezondheidskamer, vrijetijdskamer of
spirituele/zingevingskamer? De meerderheid
koos via stemkastjes voor de relatiekamer.
Vervolgens stelde ik deze vraag: 'in termen van
tijd, aandacht en energie die je erin investeert,
inclusief mailen en telefoneren, welke kamer
heeft in werkelijkheid de hoogste prioriteit?' Bij
ruim 4 op de 5 aanwezigen bleek dat de werkka
mer te zijn.
Blijkbaar geven wij wat wij in het leven het
belangrijkst vinden, relaties, toch niet de
meeste aandacht. Werk heeft de 'prioritijd'.
Historisch gezien is dat hoogst opmerkelijk. Tot
ongeveer twee eeuwen geleden was het voor de
gegoede klassen en de adel not done of een aan
fluiting dat je moest werken om te leven.
Werken was voor degenen aan de onderkant.
Voor hen was werk
plicht en overle-
vingsnoodzaak. Of
zoals een gevleu
gelde uitdrukking
luidde: arbeid adelt
maar de adel ar
beidt niet. Veelzeg
gend is dat het
woord arbeid afge
leid is van woorden
die slaaf of slavernij
betekenen. Die si
tuatie is inmiddels
radicaal op zijn kop
Werk is de
religie van
de beter
gesitueerden
geworden. Ik
werk dus ik ben
gezet. De 'hogere'
klassen hebben het nog nooit zo druk gehad als
nu - 'het druk hebben' is nu vooral een verdien
ste - terwijl aan de 'onderkant' van de samenle
ving steeds meer werk en werkenden dreigen te
verdwijnen.
Het lijkt er alleszins op dat werk de religie
van de beter gesitueerden van onze tijd is
geworden en de mantra van die religie luidt: ik
werk dus ik ben. Oftewel, zonder werk ben je
niks, een nobody, een surplus-mens. Als
nieuwe religie is werk ook druk bezig de ritue
len van de oude religies op te ruimen. Denk
maar aan het verdwijnen van het ritueel van de
sabbat of de zondagsrust. Volgens de werkreli-
gie moeten we altijd en overal kunnen werken.
En dat doen we ook. Maar door die toenemende
grenzeloosheid van werk staan we ook steeds
vaker onder druk. We lopen het risico overspan
nen, opgebrand of burn-out
te raken. En dan te be
denken dat op hun
sterfbed veel mensen
deze verzuchting sla
ken: 'Ik wilde dat ik
niet zo hard had ge-
werkt'.
Niets wijst erop dat
Huib Stam een jaar
geleden nog te
zwaar was: hij oogt
fit, springt van zijn
fiets en bestelt tij
dens het interview
een witbiertje. „Ik kan eigenlijk geen
bier meer drinken, dus ik ga er lekker
lang over doen." Bruisende, kool
zuurhoudende dranken passen niet
goed in de kleine maag die over is na
zijn sleeve gastrectomy, waarbij 80
procent van de maag is weggehaald.
Zijn nieuwe maag is zo groot als een
banaan. „Ik ben 40 kilo afgevallen."
Stam was wel dik, maar leed niet
ernstig onder zijn obesitas, schrijft
hij in het boek Tien jaar lichter. Toch
overwoog hij een maagverkleining?
„Tussen mijn 50ste en 60ste kwam ik
30 kilo aan: forse buik, hoge bloed
druk, allerlei kwalen. Diabetes had ik
gelukkig niet, maar ik werd wel
steeds ongezonder. Ik voldeed aan
alle voorwaarden om in aanmerking
te komen voor een maagverkleining:
ik was nog niet te oud, was minstens
45 kilo zwaarder dan zou moeten en
kon aantonen dat ik veel pogingen
had ondernomen om af te vallen.
Het is moeilijk
met wilskracht
de biologische
aandrang
tot eten te
overwinnen
Tientallen kilo's afvallen zou me
nooit lukken, dus een maagverklei
ning was het enige wat nog kon."
Stam heeft van alles geprobeerd: al
lerlei diëten, een tijd geen alcohol, en
weinig koolhydraten eten. „Maar ik
kwam net zo hard weer aan, en meer.
Als je ineens weinig gaat eten, gaat je
energieverbruik op de spaarstand. Zo
verzet je lichaam zich tegen afvallen.
Tijdens mijn dieetpogingen had ik
verschrikkelijke trek, de hele dag. Dat
houd je geen maanden vol."
Hormoonhuishouding
Stam wijt zijn overgewicht deels aan
zijn afkomst. „Het zit in de familie.
Daarnaast is het zo dat je stofwisse
ling boven je 50ste verandert en je
minder energie nodig hebt. Dan
moet je dus ook je voeding aanpas
sen. Dat deed ik niet. En toen mijn
vrouw ander werk kreeg, begon ik
meer vanuit huis te werken. Dat be
tekende een minder actief leven,
meer huishoudelijke taken en meer
zorg voor onze 11-jarige zoon. Het is
wetenschappelijk aangetoond dat het
krijgen van een zorgtaak de hor
moonhuishouding van mannen ver
andert. Is ook iets evolutionairs."
Stam verbaast zich weieens over
het voedselaanbod in de Nederlandse
Wat zijn die
verkleurde plekjes
op mijn huid?
Ons panel beantwoordt al uw vragen
over lijf en leden, hart en ziel. U beslist zelf
of uw vraag in de krant komt of niet.
dinsdag 5 juni 2018
GO
Reageren?
rene.diekstra@
persgroep.nl
'Het monster
hoeft niet
meer te eten'
Kim van der Meulen
—Huib Stam
Sinds het warme weer heb ik
verkleurde plekjes op mijn
borst en op mijn rug. Wat is
dit en is het besmettelijk?
Deze huidaandoening heet
Pityriasis versicolor en wordt in
de volksmond zomergist ge
noemd. De verkleurde plekjes
zien er donkerder uit op een
witte huid en lichter op een
bruine huid. Ze kunnen overal
op het lichaam ontstaan, licht
schilferen en jeuk geven.
Het is niet duidelijk waarom bij
sommige mensen de gist deze
huidaandoening veroorzaakt
maar het groeit wel makkelijker
bij warm, vochtig weer en bij
gebruik van zonnebrandolie.
Het is niet besmettelijk. Zelf
kunt u het voorkomen door uw
huid niet met zeep te wassen
en de huid goed af te drogen.
Als u het wilt behandelen kan
de huisarts medicijnen voor
schrijven: shampoo, crème of
tabletten. De schilfering zal al
na enkele dagen verdwijnen
maar de kleur van de huid zal
pas na drie tot vier maanden
weer hersteld zijn.
—Ruiger Verhoeff
Huisarts
Rutger Verhoeff
Psycholoog
Steven Pont
Voedings
deskundige
Klaske van Norren
i* il'
I.# O o
w 1. fl.Fi
