HET IS GOED
DAT JE HET
DUIVELTJE
IN DE OGEN
KIJKT, ZEI DE
APOTHEKER
klachten stelde hij toen autogene training
voor, een therapievorm waarbij je ont
spanningsoefeningen leert inzetten als
je in paniek raakt. Maar drie sessies
ademhalingstechniek later waren mijn
klachten alleen maar toegenomen.
Na een uitgebreid psychologisch en
bloedonderzoek kwam de antidepressiva
in beeld. Pilon kijkt in mijn dossier: „Op
basis van fobische klachten ben je toen
in de zomer van 2000 begonnen met Se-
roxat. Dat is ook het protocol: als therapie
niet helpt, wordt een antidepressivum
voorgeschreven. Niet meteen een hele pil,
eerst een halve."
Volgens mijn dossier ging het in de
auto meteen beter. En tijdens een af
spraak die zomer verzekerde ik Pilon dat
het allemaal prima ging, al had ik wel last
van nachtmerries. Hij noteerde dat we
het daar de volgende keer over zouden
hebben, maar van een vervolgafspraak is
het nooit meer gekomen. Kennelijk had
ik als puber bedacht dat praten niets op
leverde en pillen wel, dus voortaan
haalde ik mijn medicatie met een her-
haalrecept van de huisarts.
Vorig jaar verscheen Dodelijke psychiatrie,
van de Deen Peter Gotzsche. Het voor
woord is van arts en epidemioloog Dick
Bijl. Hij is stellig over antidepressiva bij
jongeren: 'In 2004 was op basis van een
analyse van gepubliceerde en niet-gepu-
bliceerde onderzoeken al aangetoond dat
antidepressiva niet werken bij kinderen
en adolescenten. Het gebruik bij deze
groep gaat bovendien gepaard met een
verhoogd risico op zelfmoord.'
Ik vraag Pilon wat hij van deze uit
spraak van Bijl vindt. „Daar was in 2000
dus nog niets over bekend", zegt hij. „Het
enige wat ik wist, was dat huisartsen de
medicijnen vaak voorschreven en dat als
een huisarts in één keer een hele tablet
voorschreef, je gekke dingen kon krijgen.
Dat mensen juist paniekaanvallen kregen,
of in de war raakten. Iemand kan een se-
rotoninesyndroom krijgen, waarbij een
overmaat aan serotonine in het bloed het
brein op tilt laat slaan. Maar in principe
zijn antidepressiva een probaat middel
tegen angsten. Al zijn ze niet bedoeld voor
mensen die nare dingen meemaken die
nu eenmaal bij het leven horen en daar
door een tijdje van de kaart zijn."
Zou hij mij, terugkijkend op mijn casus
en met de kennis van nu een ander anti
depressivum voorschrijven? „Nou, ik be
handel eigenlijk alleen mensen boven de
18. Ik weet niet meer waarom ik voor jou
een uitzondering maakte, maar ik zou het
inderdaad niet meer zo snel voorschrijven
aan iemand van net 15. En als ik het deed,
dan voor een korte periode. Als je een
maal van je fobie af bent en het gaat weer
goed, moet je afbouwen. Alleen was onze
behandeling gestopt, dus dat was moei
lijk."
Allaert Pilon wilde aan den lijve erva
ren wat antidepressiva die zijn patiënten
gebruiken, kunnen doen. „Ik heb een paar
middelen geprobeerd, waaronder Seroxat,
omdat ik benieuwd was wat er dan ge
beurde. Dat zou eigenlijk iedereen moe
ten doen die de middelen voorschrijft. Ik
heb nooit meer dan een halve pil geslikt,
maar ik merkte dat mijn geheugen een
stuk minder goed werd en ik werd wat
onverschilliger. In een vloek en een zucht
kwam ik de dag door, maar ik was minder
empathisch dan gebruikelijk."
wg magazine 23
