ANTIDEPRESSIVA
Persoonlijk
Meer clan een miljoen Nederlanders slikken antidepressiva.
Renee Kelder begon op haar 15cle. Pas nu, op haar 32ste, is
ze een jaar medicatievrij. Reden voor vreugde en bezinning.
Waarom lukte het haar niet eerder om te stoppen
et begon allemaal met een paniekaanval.
Ik was 13 en een jaar daarvoor scheidden
mijn ouders. De nieuwe werkelijkheid
was dat mijn vader mij belde als hij zijn
auto de straat in stuurde om me op te
komen halen. We reden weg van het huis
dat niet meer thuis was maar 'mijn moe
ders huis'; op naar de vrijgezellenflat van
mijn vader. We bespraken welke film we
zouden huren en ik hoefde niet meer te
vragen wat we zouden eten, want elke
zondagavond stond er een pan dampende
chili con carne klaar.
Het gebeurde toen we een paar minu
ten onderweg waren. Ik voelde mijn
ademhaling versnellen en probeerde
mijn natte handpalmen te drogen aan
mijn paarse skatebroek. Vanuit mijn
tenen kwam een tintelend gevoel op dat
in mijn buik tot een climax kwam. Ik
klapte voorover. „Papa stop, stop!", riep ik.
Mijn vader wierp een blik in de achter
uitkijkspiegel. „Ik kan hier niet stoppen,
Renee. Wat is er?" Mijn handen voelden
ongelovig aan mijn buik en ik fluisterde
dat ik het zelf ook niet wist. Langzaam
zakte de pijn en eenmaal aan de chili con
carne probeerde ik er niet meer aan te
denken.
Totdat de volgende paniekaanval zich
aandiende. Toen de derde, de vierde...
en ik uiteindelijk niets meer durfde.
De kinder- en jeugdpsycholoog die ik
na schooltijd bezocht, probeerde me te
helpen met cognitieve gedragstherapie.
Het was simpel: ik durfde niet meer met
de auto en het openbaar vervoer, daarom
ging ik die ritjes vermijden en werd de
angst steeds groter. Ik moest oefenen,
dagboekjes bijhouden en vertrouwen op
het feit dat het weer goed zou komen.
Maar een jaar later durfde ik ook niet
meer bij iemand achterop de fiets en op
mijn 14de zat ik voor het eerst op de bank
bij een psychiater, Allaert Pilon. „Hele
maal volgens het boekje", zei hij. Ik had
last van een fobie en Seroxat was het ant
woord. Ik was zo opgelucht over de hulp,
dat ik niet eens nadacht over bijwerkin
gen. Zo kwam ik binnen een jaar 10 kilo
aan; een regelrechte ramp voor een puber
die liefst dag en nacht naveltruitjes droeg.
Jaren later zou blijken dat Seroxat bij
jongeren onder de 18 de volgende bijwer
kingen kan hebben: angst, agressie, ge
dachten over zelfdoding, een verhoogd
risico op pogingen tot zelfdoding en
emotionele labiliteit. Ik heb ze allemaal
gezien.
Met de kennis van nu vraag ik me af of
het middel niet erger is dan de kwaal, en
neem contact op met psychiater Pilon.
Hij nodigt me uit voor een gesprek op
zijn praktijkadres. Bij binnenkomst heeft
hij mijn dossier van achttien jaar geleden
erbij gepakt. „Op 5 april 2000 meldde je je
voor het eerst. Het was een paar dagen
voor je 15de verjaardag."
Hij beschrijft dat ik leed onder de vecht-
scheiding van mijn ouders en dat ik me
zorgen maakte over mijn naderende
eindexamen. Naar aanleiding van mijn
AAN DE PIL
DE PIL
Tekst RENEE KELDER Illustraties SASKIA VAN DER LINDEN
221 zaterdag 2 juni 2018
WG
