ügbert Jan
Op advies van vrienden meldt Egbert Jan zich
bij een psycholoog. Met frisse tegenzin, want veel
vertrouwen heeft hij niet in hulpverleners.
Huisarts R. is zich jachtig aan het
oriënteren. Wat staat er in het
dossier? Onderwijl mompelt hij
joviale formules.
„Dacht ik vanmorgen: eindelijk! Een
zonnetje! Wat kunnen wij voor u doen?"
Een goede psycholoog kan helpen,
echt, zeggen vrienden. Maar ik zie er
niks in, hulpverleners maken in mij de
spotzucht los. Stap daar toch eens over
heen, snauwde iemand. Die arrogantie
ook.
Toch maar proberen dan.
Huisarts R. ontmoette ik jaren geleden
in deze zelfde Hollandse spreekkamer.
Een week later liep ik over een kade aan
de kust van het Griekse schiereiland Pi-
lion. Daar stond huisarts R., druk in ge
sprek met een lokale makelaar. Het was
zo'n onzinnig toeval dat ik het aanvan
kelijk niet geloofde.
Nu zie ik aan hem dat hij terwijl ik
praat, zijn geheugen afzoekt: wat was er
ook weer met deze man?
Hij komt er niet uit. Geroutineerd
draait hij zich, als ik klaar ben, naar z'n
scherm. Intussen praat hij, en praat hij-
als om te voorkomen dat ik weer aan het
woord kom. Huisarts R. is al bezig mij op
tijd buiten de deur te krijgen. Dat lukt
met gemak.
Met zijn verwijzing beland ik in een
monumentale boerderij. In de gangen
krioelt het van de glimlachende vrouwe
lijke psychologen; het is juist een over
gang in het rooster. Het uur duurt 45
minuten, zegt de receptioniste. Nine
zal mij ontvangen.
Ik mag wachten in de 'goei kamer',
de voormalige pronkkamer. Een jonge
vrouw zit achter een laptop druk te
tikken. Zou dat Nine zijn?
En op de salontafel, ja hoor, daar staat
hij: de klassieke, de iconische, de onver
mijdelijke doos Kleenex. Ik zet hem uit
zicht.
Het uur van 45 minuten is begonnen.
Het geroffel van snelle vingers op een
toetsenbord.
Na dertien minuten komt Nine bin
nen, waarop de tikvrouw vertrekt.
Nine wrijft over haar buik.
„Wil je vertellen wat je probleem is of
wil je dat ik vragen stel?"
Ik geef een kort exposé.
Ze zit erbij met in zichzelf gekeerde
blik. Zwijgt. Wrijft.
Verheerlijkt glimlachje. Noteert iets.
„Wil je erover vertellen? Wil je advie
zen om ermee om te gaan? Of wil je
leren hoe je negatieve gedachten van je
afkunt zetten? Dan krijg je vast wat
huiswerk mee. Wil je dat?"
Ze is zwanger, realiseer ik me.
Het uur duurt 21 minuten.
Als ik naar huis rijd kom ik langs een
korenveld, met bomen omzoomd, waar
middenin een oude molen staat. Precies
op dat moment licht de molen op, sier
lijk in de lage zon van de namiddag.
Tabé Nine. 41
Een molenmoment
Egbert Jan Riethof
(64) is journalist. Hij
heeft een dochter (25)
en een zoon (23).
Egbert Jan woont
in z'n eentje in een
huis met drie
verdiepingen.
6| zaterdag 2juni 2018
ra Reageren?
magazine@persgroep.nl
