Sr
DE WEEK VAN PHLIPPEN
20
Maximo Ibarra (49) wilde
zeebioloog worden, maar is nu de
eerste buitenlandse topman voor het
oer-Hollandse KPN. Telecom is snel,
een massamarkt. Een maatregel
sorteert meteen effect.'
INTERVIEW MAXIMOIBARRA
Mobiele telefonie was
nieuw; alle spelers
wonnen klanten
De Italianen willen van hun
land een gesponsord luilek
kerland maken. Als het aan
de regering ligt, worden er minder
belastingen betaald, krijgt iedereen
een basisinkomen en gaan ze lekker
vroeg met pensioen.
Even eerlijk, zo gek klinkt dit
toch niet? Eigenlijk willen we dit
allemaal. En waar zijn ze nou beter
in het niets doen dan in Italië? Dolce
far niente is er uitgevonden: het
weer is ernaar en het eten is zo lek
ker dat een middagdutje onont
beerlijk is. Hun kunst is zo prachtig
dat nietsdoen nooit verveelt. Wie
Italië kent, weet ook dat het verruk
kelijke nietsdoen besmettelijk is. In
2003 woonde en werkte ik een tijd
in het prachtige stadje Lucca. Ik kan
u vertellen dat het verdraaid lastig
is 's ochtends niet af te dwalen naar
een prachtig kerkje of niet te blij
ven hangen in zo'n gezellig ontbijt-
lk gun de Italianen
hun luilekkerland.
Ik wil het alleen
niet financieren
barretje, maar stoïcijns het kantoor
op te zoeken. De kunnen-we-niet-
blijvengedachte treft elke Italië-
ganger.
Het probleem is dus niet dat we
ons niet kunnen voorstellen dat de
Italianen dit willen. En ik persoon
lijk gun het die lieve Italianen ook.
Maar ik wil het niet financieren.
Italië is naarstig op zoek naar een
sponsor. Zelf kan Italië het niet
betalen. De plannen kosten niet
alleen veel, ze brengen ook de eco
nomie tot stilstand. In luilekker
land zijn de mensen immers lekker
lui en zakt de productiviteit in. Nu
was die al zeer laag sinds de euro
Nieuwsflits
werd ingevoerd. Zolang Italië in de
eurozone is die met een corrigerend
vingertje meekijkt, willen inves
teerders wel schuldpapieren van
Italië kopen. Maar van luilekker
land wil bijna niemand schuld
papieren komen.
En dus bedacht de nieuwe rege
ring een slinks plan. Een plan om
ook zonder groei investeerders zo
ver te krijgen dat ze luilekkerland
goedkoop sponsoren. Als we
Europa - door te dreigen met ver
trek - kunnen dwingen luilekker
land toe te staan, willen de markten
het ook wel financieren, is hun
gedachte.
In theorie kan het werken, ook al
doet een vertrek Italië meer pijn
dan ons. Het is de tactiek van een
kleuter die dreigt de schappen leeg
te maaien als hij geen lolly krijgt
van zijn ouder. De koele ouder laat
zich niet chanteren, maar een so
ciale ouder neemt misschien toch
het zekere voor het onzekere.
Maar helaas voor Italië is Europa
een uiterst koele ouder. Nu de
meeste Europese verkiezingen ach
ter de rug zijn, is het populistische
besmettingsgevaar klein. Daardoor
maakt het deze koele ouder niet uit
of kleuter Italië de schappen leeg
maait. Bovendien zijn er in Italië
bedrijven van wereldformaat en
slimme economen. Die weten als
geen ander dat een Italië dat niet
groeit, maar op een manier kan
overleven: binnen Europa. Om te
voorkomen dat de volkswil hun
economische belangen schaadt, zal
de vriendjespolitiek overuren moe
ten draaien. Gelukkig is er met een
Italiaans politicus altijd wel een
dealtje mogelijk. Maar voor de
gewone Italianen is het sneu:
luilekkerland bleek slechts een
luchtspiegeling.
ING
ABNAMRO
Arcelor
Mittal
Wolters
Kluwer
KPN's persdame is
vooraf ook erg be
nieuwd, bekent ze.
„Dit is zijn eerste in
terview." Ibarra zit in
zijn wittebroodswe
ken; zes weken
geleden volgde hij Eelco Blok op als
ceo. Momenteel pendelt hij dagelijks
heen en weer tussen het Rotter
damse hoofdkantoor en de vestigin
gen in Den Haag, Houten en bij
Amsterdam Sloterdijk, waar we hem
spreken.
Slank en gebruind heet de ceo de
visite welkom, om de pols een Fitbit-
sporttracker ('zo kan ik mijn bewe
ging monitoren') en een polsbandje.
Vragen beantwoordt hij relaxed en in
excellent Engels.
Ibarra kwam afgelopen december
als het spreekwoordelijke konijn uit
de hoge hoed. Het ex-staatsbedrijf
koos tot nu toe altijd ceo's met Hol
landse namen als Wim
Dik, Ad Scheepbouwer
en Eelco Blok. 'Een
groot vraagteken' kopte
de Volkskrant, analisten
hadden geen idee.
tige landschappen. Tegenwoordig
kom ik er helaas weinig. Nadat mijn
vader in 1996 overleed, keerde mijn
moeder terug naar Italië. Ook mijn
broer en zus wonen daar."
„Nee, zeker niet. Na de middelbare
school, wilde ik eigenlijk naar de VS
om mariene biologie te studeren. Als
tiener was ik gefascineerd door de
Franse onderwaterpionier Jacques
Cousteau. Het werd Italië, alleen had
ik mijn huiswerk niet gedaan. Een
maal aangekomen - het was 1987 -
bleken zich te weinig studenten voor
zeebiologie te hebben aangemeld.
Ik ging politicologie en economie
studeren aan de Universiteit van
Rome. Gezien mijn vader en opa niet
onlogisch, maar destijds zag ik het
vooral als een opleiding met veel
mogelijkheden. Tot mijn verrassing
vond ik het leuk."
Die wending is de start geweest van
een onorthodoxe loopbaan, met tele-
„Ik ben 49 jaar en gebo
ren in Cali, de derde
stad van Columbia. Ik heb twee na
tionaliteiten: mijn moeder, een Itali
aanse, ontmoette mijn vader in de
jaren 50. Ik ben de jongste van drie, ik
heb een oudere broer en zus. Mijn
vader en opa waren beiden advocaat
en zaten in de Colombiaanse senaat.
Mijn moeder onderwees talen op de
universiteit van Bogota.
Ik heb in Colombia een mooie jeugd
gehad. Colombia is een geweldig
land met gastvrije mensen en prach-
com als rode draad. Na enkele busi-
nesscursussen in het buitenland start
Ibarra zijn carrière bij Telecom Italia,
de PTT van Italië. Hij helpt in 1994 bij
het lanceren van de eerste mobiele
prepaidbundel. „Een opwindende pe
riode. In een maand hadden we een
half miljoen abonnementen."
In zijn volgende baan bij Vodafone-
voorloper Omnitel leert hij dat de
klant altijd koning is. „Binnen Tele
com Italia hadden ze het altijd over ge-
@sandraphlippen
Luilekkerland
Sandra Phlippen is universitair
docent aan de Erasmus School
of Economics en voormalig chef
economie bij deze krant.
De Nederlandse pensioenfondsen zijn in mei weer een beetje rijker
geworden. De fondsen hadden volgens onderzoeksbureau Aon de wind
in de rug door beleggingswinsten. Stijgende aandelenkoersen en hogere
prijzen voor onroerend goed maakten de effecten van de dalende rente
goed. De gemiddelde dekkingsgraad ging vorige maand omhoog van 110
naar 111 procent. Deze graadmeter laat zien in hoeverre de fondsen aan
hun verplichtingen kunnen voldoen. In het eerste kwartaal waren veel
pensioenfondsen er op achteruitgegaan. In april was er echter weer
sprake van stijging onder meer door winsten met beleggingen.
O
zaterdag 2 juni 2018
Na het nieuws
uit Italië stegen
de koersen van
de banken en
verzekeraars in
heel Europa.
Managers uitten
kritiek op de lei
ding, maar dat
was niet terug te
zien in de beurs
koers.
De Amerikaanse
importheffing
leek de staalgi-
gant niet te
deren.
De uitgever
kreeg een ad
viesverlaging van
Kepler Cheu-
vreux.
O
GO
Ik heb
besloten
mijn kans
te pakken'
David Bremmer
Amsterdam
U ontvluchtte Colombia niet.
Wie is KPN's eerste
buitenlandse chef?
—Maximo Ibarra, KPN
