De weerwolf met het brilletje zingt nu ook
9
CHECK DIT!
In het Watersnood
museum is vanaf van
daag de tentoonstelling
'Watersnoodpenningen'
te zien. Sjaak Jasperse
(64) uitTerneuzen heeft
de Ramp verbeeld in 38
penningobjecten.
Tentoonstelling
„Ik ben een paar maanden na de Wa
tersnoodramp geboren in Sint-Maar
tensdijk. Mijn ouders hebben vele
herinneringen nagelaten en ook uit
de opgetekende verhalen van schrij
ver Kees Slager haalde ik veel inspira
tie voor mijn penningen. Mijn vader
maakte foto's voor, tijdens en na de
Ramp. Ik weet nog dat ik als klein
kind meeging naar diapresentaties
die mijn vader in bejaardenhuizen
gaf. Op een dag waren we in Stave-
nisse. Toen er foto's getoond werden
van de Stoofdijk en het water op de
steigers, liepen er tranen over de
wangen van bezoekers. Als tiener
snapte ik daar niets van. Pas jaren la
ter begreep ik welke ravage de Ramp
had aangericht."
Watersnoodramp
„Mijn moeder is een paar jaar gele
den op 93-jarige leeftijd overleden.
Tijdens haar laatste levensjaren
maakten we regelmatig 'een rondje
Tholen'. Als ik een mooi aardappel
veld zag, stopte ik en ging ik foto's
maken. Maar ik zette de auto ook aan
de kant als bij mijn moeder herinne
ringen boven kwamen aan een be
treffende plek. Een keer had ze net
over de Watersnoodramp verteld,
toen ik de auto startte en er een
bandje aanging van Paul van Vliet.
Uit de luidsprekers klonk: 'Ik wil hier
niet weg of hier vandaan, want hier
moet het gebeuren. Hier zijn wij
neergezet, dus moeten wij hier sa
men verder gaan.' 'Dat gaat over de
Watersnoodramp', zei mijn moeder
ineens. ,'Zo voelden we ons de dagen
en de weken erna. Wat bijzonder dat
die man de wederopbouw zo mooi
kan verwoorden.'"
Duizend ogen
„Ik heb veel te danken aan mijn ou
ders. Vooral mijn vader nam me re
gelmatig mee naar het water. We
kwamen dikwijls bij het Verdronken
Land van Reimerswaal. Dan vond pa
een scherf in het zand en zei 'die zou
best eens t6de-eeuws kunnen zijn'.
De creativiteit heb ik zonder meer
Pas jaren later
begreep ik
welke ravage
de Ramp had
aangericht
van hem geërfd. Hij had oog voor de
tail en ik zeg wel eens, pa had dui
zend ogen. Dan reden we in zijn Fiat
600 en trapte hij ineens op de rem.
'Kijk eens wat daar vliegt!', riep hij
dan. Zat ik bijna met mijn hoofd te
gen de ruit en bleek dat pa in de verte
een buizerd of een torenvalk had ge
spot."
Dominee
„Mijn opa was Johannes de Bres, die
24 jaar voorganger is geweest in Sint-
Maartensdijk. Als kleine jongen ging
ik natuurlijk mee naar de kerk. Laatst
kwam ik in het Thools archief nog de
watersnoodpreek tegen van 8 fe
bruari 1953. Op die dag preekte mijn
opa in een café in Stavenisse. Bijzon
der om zijn vertrouwen in God daar-
uit te herleiden. Zo rotsvast als bij
opa is mijn geloof niet. Als iemand
aan mij vraagt, 'Sjaak, ben je van de
kerk?' Dan zeg ik altijd, 'natuurlijk,
van een blije kerk'."
Zeeuw
„Ik kan wel zeggen, ik ben een echte
Zeeuw. Voor mijn werk als instruc
teur op een school ben ik dertig jaar
geleden naar Terneuzen verhuisd,
maar ik voel me voor altijd een Tho-
lenaar. Zolang ik maar aan het water
ben, voel ik me thuis. Als ik in Ter-
neuzen aan de Westerschelde sta, zie
ik bij helder weer Goes en vanuit het
Goese Sas kan ik naar Tholen turen.
Ik heb altijd het gevoel dat ik hon
derd jaar word en wil zolang moge
lijk van de zee genieten."
Staalman
„Ik noem mezelf geen kunstenaar,
maar een handwerkman. Opa zei
vroeger tegen mij: 'Als je je handen
omdraait naar je gelaat, dan staat in
de linkerhand een M en in de rech
terhand een W.' 'Jongen', zei hij dan,
'dat betekent Mens Werkt en ik denk
dat jij daar wel in slaagt'. Daar heeft
opa gelijk in gekregen. Ik vind het
heerlijk om 's morgens om 8 uur naar
mijn werkplaats te gaan en te begin
nen met een stuk koper of messing
smeden. Ik ben een staalman, maar
geen man van staal. Emoties visuali
seren vind ik het mooiste om te doen.
Ik hoop dat mensen die emoties te
rugzien in de tentoonstelling pen
ningen."
donderdag 31 mei 2018
GO
Zolang ik aan het water
ben, voel ik me thuis
Hans Puik
Sjaak Jasperse
A Sjaak Jasperse: „Ik ben een
staalman, maar geen man van
staal. Emoties visualiseren vind ik
het mooiste om te doen."
FOTO PETER NICOLAI
De tentoonstelling 'Watersnood
penningen' is tot 31 december dage
lijks van 10.00-17.00 uur te bezichti
gen in het Watersnoodmuseum in
Ouwerkerk.
Naam
voorstelling:
Dolfje weerwolfje,
de musical
Wie:
o.a. Jan Schepens
en Dorothy Wuyts
Genre:
musical
Leeftijd:
vanaf 6 jaar
Waar:
Theater Elckerlyc,
Antwerpen
Wanneer:
zondag 3 juni, 15.15
en 17.15 uur
En janken maar!
Naar de maan!
Awhooooooo!
Het kan niet anders dan
dat dit geluid in je hoofd
zit na het bezoeken van
de musical Dolfje Weer
wolfje.
Het is dit jaar 22 jaar
geleden dat schrijver
Paul van Loon zijn boek
Dolfje Weerwolfje uit
bracht. Hoofdpersoon
Dolfje Spaan viert dan
zijn zevende verjaardag.
Het is op die dag volle
maan. En dan gebeurt
er ineens iets geks met
Dolfje. 'Hij ziet opeens
overal haar. Zijn handen
en voeten zijn poten
geworden. En hij heeft
een staart', schrijft Paul
van Loon. In eerste in
stantie vindt Dolfje zijn
transformatie helemaal
niets. Hij wordt er ver
drietig van en wil weg
lopen van huis. Maar
zijn vriendje Timmie en
zijn ouders, bij wie
Dolfje in huis woont,
vinden het helemaal
niet erg dat Dolfje een
weerwolfje is. Timmie is
zelfs blij, want hij zeurt
al jaren over een huis
dier. En nu heeft hij een
A Dolfje is veranderd
in een weerwolf en
maakt allerlei avontu
ren mee. fotolaurannec./
EVENT-TEAM
witte weerwolf met een
brilletje.
In de musical komen
alle figuren uit het po
pulaire boek voorbij.
Dolfje is een gewone
jongen met een brilletje,
maar als het volle maan
is, verandert hij drie
nachten in een weer
wolf. Hij wordt dan op
gezocht door zijn weer
wolffamilieleden en
maakt allerlei avonturen
mee.
Overigens is Dolfje na
al die jaren niet ouder
geworden. Wel kan hij
nu zingen.
Misschien heb je als
bezoeker geluk: het is
deze week net volle
maan geweest, dus
Dolfje is weer gewoon
Dolfje. Niet gevaarlijk
dus. Of is een beet van
Dolfje altijd besmette
lijk, ook al is hij op dat
moment geen weer
wolf?
Valeska Nastaly
