f Af van de drank en het roken Geld geluk Blanco en Tonny wonen in een koophuis in Maastricht. Ze leven momenteel op één inkomen en sparen niet. 0 -€2000 €2000 - €3500 €3500 - €5000 €5000 of meer magazine 19 Tekst EDITH ANDRIESSE Foto ANNEMIEK MOMMERS Blanco: „Tonny is impulsief in zijn aankopen. Als hij bijvoorbeeld tij dens het songfestival, waar hij gek op is, een geweldig instrument ziet, bestelt-ie er net zo een. Die komt dan in de kelder terecht." Tonny: „Dat doe ik niet meer, hoor." Blanco: „Zo ging het vroeger wel, je kocht al eens een elektrische gitaar, een drumstel en een key board." Tonny: „Die heb ik allemaal weg gegeven. Ik heb geen spijt van die aankopen. Ik maakte wel een stomme fout toen ik een dvd en cd van een Kroatische songfestivalzan geres bestelde. De site was in het Kroatisch, waardoor ik niet doorhad dat ik aanvinkte dat het pakketje per exprespost moest worden ver stuurd. Dat grapje kostte me 450 gulden." Blanco: „Nu doe je niet meer van die domme dingen." Tonny: „Hoe weet jij dat? We heb ben ieder een rekening. Daarnaast hebben we een gezamenlijke reke ning. Ik regel zaken als de hypo theek, telefoonabonnementen en verzekeringen." Blanco: „Want ik doe dat niet." Tonny: „Nee, en het geld komt mo menteel bijna allemaal van mij." Blanco: „Ik had altijd een parttime baan in de horeca en maakte mu ziek en schilderijen. Maar het café waar ik werkte ging failliet. Dat is zeven jaar geleden, we waren net getrouwd, in gemeenschap van goederen. Niet lang daarna zat ik in de knoop. Ik kwam erachter dat ik een drankprobleem had." Tonny: „Ik ontdekte het pas toen Blanco buiten westen raakte." Blanco: „Ik kreeg een epileptische aanval. Die verslaving kostte niet zo veel. Per dag zo'n anderhalve liter van de goedkoopste port van Aldi, die kost maar 4 euro per fles. Ik drink al drie jaar geen druppel meer." Tonny: „Het heeft twee jaar geduurd tot je ervan af was." Blanco: „Tonny drinkt gewoon waar ik bij ben. Dat vind ik geen probleem. Ik doe veel yoga- oefeningen en ik mediteer. En ik doe de boodschappen en kook. Van onze gezamenlijke rekening heb ik het pasje. Ik denk dat ik ruim 140 euro per week uitgeef. Tonny neemt broodjes mee naar zijn werk." Tonny: „We gaan niet vaak uit eten." Blanco: „We sparen niet om uit eten te gaan." Tonny: „We sparen zelfs helemaal niet. Te weinig hebben we nooit. We zijn wel allebei gestopt met roken. Dat scheelt 140 euro per per soon per maand." Blanco: „Daardoor hebben we wat meer geld om theatervoorstellingen te bezoeken." Tonny: „Ik hou vooral van opera." Blanco: „Ik ben een zuinige jongen en ga mee naar voorstellingen die jij leuk vindt. Ik heb een hoop kno pen ontwart de laatste drie jaar. Nu wil ik weer eens wat meer gaan werken." Tonny: „Alle geld dat erbij komt is meegenomen, maar we komen prima rond van mijn inkomen. Ik gun het Blanco dat hij zijn eigen geld verdient. Het is toch anders als hij zijn eigen geld uitgeeft in plaats van mijn geld. Als Blanco een schnabbel heeft, dan brengt hij bloemen voor me mee van zijn geld." Blanco: „Dat vind ik fijn om te doen, ja. Ik koop niet snel iets voor mezelf. Laatst moest ik een nieuwe bril. Pas toen ik weer wat eigen geld had van een piano-opdracht, vond ik dat ik 'm mocht kopen. Het mon tuur kostte 550 euro en de glazen 200 euro. Dat is voor mij een flinke uitgave. Ik wil zoiets graag groten deels zelf betalen in plaats van dat ik dat van jouw geld doe." Tonny: „Dat vind ik heel sympa thiek." 41 Blanco Besselink (43, links op de foto) beeldend kunstenaar en pianist. Tonny Ravier (47) classicus en afdelingsleider havo/vwo Gezamenlijk netto-inkomen: Grootste miskoop Blanco: Romeinse oorbellen op de Tefaf, 1000 gulden. „Ze waren te fra giel om te dragen dus gingen ze kapot. Gewoon dom." Tonny: Boksbal van 2,5 meter, 180 euro. „Nooit ge bruikt, hing jaren in de weg." Beste koop Blanco: M'n eerste piano. „Kocht ik op mijn 14de van de erfenis van mijn overgrootmoeder." Tonny: Theater kostuum van Don Giovanni, gekocht in Berlijn. „Draag ik vaak op bijzondere gelegenheden, zoals ouderavon den." WG

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 87