j li\ l)e Liefde}
a kQQr.
Over gemak en ongemak in een relatie.
Kees (70) is zo iemand die lieve briefjes in de broodtrommel van
Karin (46) stopt. Soms heeft ze moeite om al die liefde te ontvangen.
6 weraitf
hti
d at Vi-fr*r)t\A//'r\tij jqar
virsahill*» VOir\
Het was zijn zachtheid die me raakte,
zijn lieve uitstraling. Vóór hem was ik ge
trouwd met de vader van mijn kind, maar
niet gelukkig met mijn leven. Ik zocht
naar een diepere laag, in mezelf en in de
liefde. Naar meer overgave, naar kwets
baarheid in plaats van meningen en over
tuigingen. Niet: 'Dat gaat toch niks
worden' als ik een coachpraktijk wil be
ginnen, maar: 'Als jij dat graag wilt, dan
steun ik je'. Bij Kees heb ik dat gevonden,
hij ondersteunt me in alles. Er zit zoveel
liefde in hem; hij neemt bloemen voor
me mee, stopt briefjes in mijn brood
trommel met: 'Ik hou van jou, mijn god
delijke vrouw'.
Soms heb ik moeite al die liefde te ont
vangen. Dan wordt het me te veel als hij
me diep in mijn ogen kijkt en vertelt hoe
veel hij van me houdt. 'Oké, stop nou
maar!' zeg ik dan. Dat is een stukje onze
kerheid van mij. Ben ik het wel waard?
Maar Kees verzekert me van zijn gevoe
lens voor mij.
Er zijn voor anderen is een rode draad
in zijn leven. Hij heeft bij de brandweer,
het Rode Kruis en de Cliniclowns ge
werkt en was jarenlang mantelzorger
voor zijn moeder en zijn verstandelijk
beperkte broer. Zijn valkuil is dat hij
zichzelf wegcijfert, uit verlangen naar
liefde en waardering. Sommige mensen
vinden hem té zorgzaam; hij wil zo graag
helpen dat hij doorschiet. Hij komt dan te
dichtbij, waardoor je geen eigen ruimte
meer ervaart - dat heb ik ook weieens ge
voeld. We stonden in de keuken, ik liet
iets vallen en nog voor ik me kon bukken
had hij het al opgeraapt. 'Nou moet je op
houden!' riep ik.
Verder is het natuurlijk heerlijk dat hij
altijd voor me klaarstaat. We wonen niet
samen, maar hij neemt me veel uit han
den, hij doet boodschappen, kookt voor
me, zet een kopje thee als ik uit mijn
werk kom. We zitten allebei in een an
dere levensfase: ik heb een fulltimebaan,
ben daarnaast begonnen als coach en
voed een tienerdochter op, Kees is met
pensioen en heeft alle tijd en ruimte voor
zichzelf. Hij geniet ervan niks meer te
moeten, maar is er wel graag voor mij.
In praktisch opzicht, maar ook als ik het
even niet meer zie zitten. Dan krijg ik
peptalk: hij vertelt waar mijn kracht en
schoonheid zitten, dat ik goed ben in an
deren helpen - en dat ik dat alleen zelf
nog moet leren geloven. Hij gelooft meer
in mij dan ikzelf.
Kees houdt onvoorwaardelijk van me,
zegt hij, tot het einde der tijden. Wan
neer dat is, daar denken we niet aan.
'Als hij oud en ziek is, moet jij voor hem
zorgen', zei mijn moeder in het begin.
'Weet waar je aan begint.' Ik vraag Kees
wel regelmatig om iets aan zijn overge
wicht te doen, omdat ik hem nog lang
bij me wil hebben. Het zeer waarschijn
lijke scenario waarin hij van mij afhanke
lijk wordt... dat zien we dan wel weer. Tot
die tijd genieten we van elkaar, noem ik
hem af en toe grappend 'oudje', en zijn
we dankbaar voor onze tijd samen. 'Waar
was je al die tijd?' vraagt Kees weieens.
'Waar was jij al die tijd?' antwoord ik
dan." 41
5
I
in hem vond ik
een diepere laag'
v;
H De echte namen van Kees en Karin zijn bij de
redactie bekend. Ook geïnterviewd worden over
je relatie? magazine@persgroep.nl
roeger had ik nogal een oor
deel over mannen met veel
jongere vrouwen. Een relatie
moet je zoeken binnen je
eigen generatie, vond ik. Maar toen
ik een relatie kreeg met Kees, nu
twee jaar geleden, heb ik dat oordeel
herzien. Ik moest wel even wennen
aan het idee dat hij 89 is als ik 65
ben, maar de verbinding voelde zó
goed - daar kon en wilde ik niet om
heen.
O
3
H
lil
UI
CC
lil
Q
z
s
magazine 15
