m 15.15 uur: „Weet je wat het probleem is?
Dat journalisten als jij niet uit je linkse
frame komen. Je hebt onbewust mee
gekregen dat linkse politici goed zijn. Die
bekommeren zich om de arme mensen
in Syrië. En rechtse politici zijn fout.
Die willen alles voor zichzelf houden.
Je frame zou heel anders kunnen zijn:
rechtse politici komen voor mensen op."
Om 15.30 uur: „Echt? Ga je me weer
vragen stellen over Jared Taylor, over
Yernaz, over racisme? Of wil je eigenlijk
liever meteen weten of ik een fascist ben?
Weet je wat ik denk? Ik denk dat mensen
helemaal klaar zijn met dit soort vragen.
Er is een reden hoor, dat de oplages van
kranten dalen."
Om 17.30 uur: „In een goed gesprek
klingelen vele bellen, verken je onder
werpen, daag je elkaar uit. Wat hier
gebeurt, is het tegenovergestelde. Alles
komt in een trechter terecht. Het is tij
dens dit interview helemaal leeg geweest
in mijn hoofd."
15.00 uur
Hij staat op lichtbruine sokken in zijn
keuken en schikt twee vruchtentaartjes
op bordjes. Hij loopt naar het woon
kamertje aan de voorzijde - uitzicht op
de Amsterdamse gracht - en schuift met
meubels. Zal hij op de bank gaan zitten?
Of op een poef? Hij pakt uiteindelijk de
pianokruk. Nu zit hij net iets hoger dan
zijn bezoek aan tafel. „Zet je recorder vast
aan. Altijd leuk, die gesprekjes vooraf."
Zo'n zeven jaar geleden raakte Thierry
Baudet een beetje in de picture als
columnist van NRC Handelsblad, maar
bekend werd hij pas toen hij het Oe-
kraïne-referendum organiseerde en
Forum voor Democratie (FVD) oprichtte,
de partij die in 2017 met twee zetels de
Kamer in kwam. Zijn agenda: pro Neder
land, tegen EU, tegen immigratie, pro
westerse waarden, tegen het islamisme.
Zijn fans prijzen hem om de strijd
tegen het door hem uitgeroepen 'partij
kartel' - de partijen die al lang de macht
verdelen - en om zijn stijl. Net als de door
hem bewonderde Pim Fortuyn hangt hij
graag de dandy uit: hij liet onder flitsende
camera's zijn vleugel de Kamer in take
len. Critici zien iemand die opzichtig flirt
met extreemrechts.
Ook zijn tweede roman Van elk waar
heen bevrijd zal ongetwijfeld weer gedoe
opleveren. In het boek laat hij hoofd
persoon Philippe Gautier mijmeren dat
Parijs nooit zo prachtig was geweest als
de Fransen tijdens de Tweede Wereld
oorlog niet hadden gecollaboreerd. Waar
op diezelfde Gautier zich tot de orde
roept, net zoals Baudet regelmatig wordt
'gecorrigeerd'.
„Hoezo? 'Moest'? Ik begrijp de vraag
niet."
„De hoofdpersoon is géén Thierry Bau
det. Het is een oudere man die, net als
vele andere babyboomers, dubbele
gevoelens heeft over de erfenis van de
oorlog. Enerzijds constateert hij dat het
Westen door de massale toestroom van
immigranten enorm is verzwakt; ander
zijds wil hij, net als andere babyboomers,
niks slechts over buitenlanders horen.
En die passage over Parijs is gewoon een
gegeven. Die stad was er niet meer ge
weest als Pétain (maarschalk Phillipe
Pétain, die in de Tweede Wereldoorlog
samenwerkte met de Duitse nazi's en
Italiaanse fascisten, red.) niet had gecolla
boreerd."
G
Waarom moest deze mijmering erin?
Het grootste verwijt aan jouw adres:
dat je sympathiseert met extreem
rechts. En dan laat je een hoofdper
soon met een naam die nogal op de
jouwe lijkt overpeinzen dat de colla
boratie met de nazi's goed is ge
weest.
De ideeën van Philippe Gautier
haken aan bij die van jou: het Westen
is verpest door de open grenzen.
101 zaterdag 19 mei 2018
